به گزارش ایرنا، در آغاز فصل جدید لیگ برتر انگلیس چه شور و هیجانی ایجاد شد. دو شب قبل لیورپول موفق شد ۳ بر یک در ورزشگاه کینگ‌پاور منچسترسیتی را شکست داده و برنده جام خیریه شود. تیم یورگن کلوپ به این شکل، نخستین جام فصل را از آن خود کرد اما کل ماجرا این نبود.
داروین نونیز، خرید جدید لیورپول در دقایق پایانی، امکان حضور در ترکیب را پیداکرد. او وارد زمین شد و روی یک گل نقش داشت و گل سوم را در وقت اضافه به ثمر رساند. به این ترتیب عاملی اساسی در فتح جام تیمش بود.
ستاره خارجی قرمزهای آنفیلد باعث شد تا امیدهای سیتیزن‌ها برای فتح این جام از بین رود. «نیل جونز» گزارشگر و خبرنگار با سابقه فوتبال انگلیس که تمام تحولات تیم کلوپ را زیر نظر دارد، در مقاله‌ای تحت عنوان «پیروزمردان لیورپول از نخستین جام فصل» به ارزیایی نونیز و دیگر شاگردان مربی آلمانی پرداخته است.
نمایشگاه تازه واردها
بازی لیورپول – منچسترسیتی، جدا از آنکه نبردی برای فتح جام خیریه بود، محلی هم برای حضور تازه واردهای دو تیم به شمار می‌رفت. در تیم پپ گواردیولا، «ارلینگ هالند» نروژی در نخستین بازی رسمی برای آبی‌های آسمانی به میدان رفت. او از ابتدا در ترکیب بود. اما مهاجمی که با سر و صدایی زیاد از بروسیادورتموند به خدمت گرفته شد، شب ناراحت کننده‌ای را پشت سرگذاشت.
ارلینگ در موقعیت‌های گل قرار گرفت اما فرصت‌ها را از دست داد. او نتوانست نامش را به عنوان گلزن در نخستین بازی رسمی برای تیمش ثبت کند. در نقطه مقابل، در تیم لیورپول به داروین نونیز اروگوئه‌ای در خط حمله در ۵۹ دقیقه امکان حضور در زمین داده شد. او به جای فیرمینیو به زمین آمد. تفاوتش با هالند در این بود که در همان بازی ابتدایی، گل زد و عاملی مهمی شد تا تیمش جام بگیرد.
برنده‌های لیورپول
بزرگ‌ترین برنده این بازی، بی‌شک نونیز بود. در حالیکه اکثر تازه واردها، در بازی شماره یک خود و حتی بعد از آن، با پست بازی خویش، به مشکل بر می‌خورند، مهاجم تازه وارد طوری بازی کرد که گویی سال‌هاست در این نقش، برای تیمش بازی کرده است. فوروارد ۶۴ میلیون پوندی شروع بسیار درخشانی داشت. به این ترتیب حتی توانست از همان آغاز کار، تماشاگر را کاملا با خود همراه کند.
او آمد، گلزنی کرد و سریع محبوب هوادار شد. فرم بازی او به شکلی بود که از همین حالا می‌توان در مورد او نوید روزهای حتی درخشان‌تری را داد. بعد از او، «ترنت آلکساندر آرنولد» دومین چهره بزرگ تیم سرخ‌پوش در این مصاف بود. این مدافع راست اواخر فصل قبل، چهره کم‌سویی داشت و تیم، لطمه‌اش را هم دید. در واقع هر وقت که ترنت، به حرکت درآمده، تیم نتیجه گرفته است.
این بار نیز «ترنت» حرکتش را آغاز کرد و گل نخست را زد. او ۱۳ گل برای تیمش زده که ۱۰ مورد آن بیرون از محوطه جریمه بوده است. همین آمار نشان می‌دهد، کلوپ چه ابزار ارزشمندی برای حمله و گلزنی در تیمش دارد. ضمن آنکه حالا از نظر دفاعی پیشرفت محسوسی هم کرده است. پس می‌توان گفت که یکی از چهره‌های کلیدی تیم به حساب می‌آید.
بعد از نونیز و آرنولد، سومین چهره درخشان تیم، «ژوئل ماتیپ» بود. این مدافع با تجربه پس از مدت‌ها، یک بازی بی‌اشتباه ارائه داد. با این بازی، ماتیپ به حمایت کامل از ویرجیل فن‌دایک در قلب دفاع پرداخت و باعث شد مربی تیم، برای روزهای سخت در پیش، آرامش بیشتری در ارتباط با مرکز دفاع تیمش داشته باشد.
نکات قابل تامل
پس از بازیکنان نامبرده، دیگر نفرات تیم هم بازی‌های قابل تاملی انجام دادند. فن‌دایک، در بخش عمده بازی، به طور کلی دفاع را کنترل کرد و تدابیری زیادی هم داشت تا جلوی حملات دبروینه و هالند را بگیرد.
اندرو روبرتسن هم در مجموع بازی خوبی ارائه کرد. هرچند که همان ابتدا یک موقعیت مناسب و اواخر بازی موقعیت دیگری را از دست داد. اما روی گل نونیز نقش خود را نشان داد و در کار دفاعی مستحکم‌تر از قبل بود.
فابینیو، تیاگو و هندرسون، سه بازیکن تیم بودند که در مجموع بازی قابل قبولی ارائه کردند اما گاه دچار افت و خیزهای هم می‌شدند. فابینیو به خصوص عاملی برای درخشش تیم در ابتدای بازی بود. قادر بود سریع ریتم بازی تیم را کنترل کند. تیاگو بعد از مدت‌ها پرشور و هیجان به توپ نشان می‌داد. اگر او بتواند در همه زمان بازی و فصل اینگونه باشد، اطمینان خاطر زیادی را در مرکز زمین به تیم خواهد بخشید. هندرسون نیز با عزم بیشتری کار کرد و موقعیت‌های هم را نیز ایجاد کرد.
در خط حمله، محمد صلاح بهتر کار کرد و گل هم زد. او آماده نشان می‌داد و روی به ثمر رسیدن گل نونیز، سهم به‌سزایی داشت. در حالیکه دیاس، دوندگی بی‌امانی داشت تا جایی که به همین شکل، واکر، بازیکن مستقیمش را کاملا به دردسر انداخت.
فیرمینو هم با تلاشی که در بازی داشت، سعی کرد تا جایی که امکان دارد، بازی را بالا نگه دارد و دستورات مربی را در زمین اجرا کند. شاید نسبت به همه بازیکنان تیم، چهره کم فروغ‌تر، آدرین دروازه‌بان تیم بود. در این نکته که او نظیر هم تیمی‌ها، برای کسب نتیجه و موفقیت در بازی، تلاش کرد، تردیدی نیست. با این حال عاملی که باعث شد تا حریف به گل برسد و امیدوار به نتیجه نهایی باشد، او بود.