هنرامروز: هفته گذشته و همزمان با عید غدیر از اثر حجمی ضریح قلب در میدان الغدیر تهران با حضور مدیران سازمان زیباسازی و شورای شهر و شهرداری رونمایی شد. تیم طراحی و اجرای این ابرسازه به ارتفاع ۱۰ و عرض ۸ متر میثم محمدحسنی، محسن بزرگر، مهدی اکبری، سعید ظهیری معرفی شدند.
میثم محمدحسنی که ظاهرا طراحی اصلی این اثر بوده، گرافیست، فعال فرهنگی و برادر احسان محمد حسنی رئیس سازمان اوج و گویا واسطه دیدار حجت الاسلام ابراهیم رییسی و امیر تتلو در سال ۹۶ بوده است. (به نقل از خبرگزاری تسنیم)
این سازه حجمی همانطور که از نامش پیداست یک قلب بزرگ فلزی است که درون ان را ضریح و سخنانی از امام علی نصب کردند و حاشیه فلزی ان طرح هایی از انگور و ستاره دارد و البته چندان هم حجمی نیست و تقریبا یک اثر مسطح در ابعاد بزرگ و با ضخامت زیاد است که میتواند در زوایایی یک ستون فلزی دیده شود و ابتداییترین ایده در مواجهه با عنوانش یعنی ضریح و قلب است.
در این بین این سوال پیش می اید که چرا با وجود هزینههای ساخت چنین اثری شامل متریال، طراحی، نصب و ... و با توجه به اهمیتی که واقعه غدیر برای جمهوری اسلامی دارد و این موضوع که این سازه یک اثر دائمی است (قرار نیست پس از مدتی برچیده شود)، طراحی چنین ابتدایی و کلیشهای دارد؟ و البته این اولین بار نیست که در سالهای اخیر با اثری مواجه میشویم که محتوای مذهبی و ملی دارد و ایده و اجرای ان ضعیف است. این در حالی است که تعداد هنرمندان خوب کم نیست و چنین پروژههایی مشکلاتی چون کمبود بودجه، متریال و در دسترس نبودن کارگاههای اجرایی مجهز را ندارند.
بهتر نبود که برای اجرای چنین طرحی فراخوانی منتشر شود تا واقعه غدیر توسط هنرمندان مختلف با دیدگاههای متفاوت بررسی و تبدیل به اثر هنری شود و در نهایت از بین اثار منتخب یکی حتی با رای مردمی برای نصب و اجرا انتخاب شود.
پیش از این هنرمندان نسل سقاخانه از المانهای مذهبی چون ضریح، علم و تزئیناتش و ... در اثارشان استفاده کردند و با دید خود انها را خلاصه کرده و تغییر دادند و به طرحی جدید رسیدند که هم یاداور سوژه اولیه است و هم بیانی جدید به ان افزوده. چنین اثاری انقدر مورد استقبال مخاطبان ایران و غیر ایرانی قرار گرفتند که اکنون در دسته بندی گرانترین آثار هنری ایران قرار گرفتهاند.
.
بنابر اظهارات مهدی پیرهادی از اعضای شورای شهر قرار است که تا پایان سال ۱۴۰۲ در ۵۰ میدان تهران اثار هنری مناسب و در شان پایتخت نصب شود.
چنین خبری میتوانست خبری خوش برای شهروندان (چرا که سیمای شهر زیباتر میشود) و هنرمندان (چرا که نصب اثار فاخر در سطح شهر علاقه و سواد شهروندان در خصوص هنر را افزایش میدهد) باشد اما حالا باید منتظر بمانیم و ببینیم بقیه اثار توسط چه کسانی و به چه صورت طراحی و اجرا خواهندشد.