به گزارش ایرنا، هفتمین دوره رقابت‌های جام‌جهانی در کشور شیلی برگزار شد. رقابت‌هایی که با حواشی بسیار زیادی به انجام رسید. ۲ سال پیش از آغاز مسابقات، سهمگین‌ترین زلزله تاریخ در والدیویا به قدرت ۹.۵ ریشتر به وقوع پیوست و خرابی‌های زیادی را در کشور به وجود آورد. این مساله باعث شد تا نگرانی‌ها درباره توانایی شیلی برای برگزاری مسابقات جام جهانی زیاد شود اما رئیس جمهور این کشور متعقد بود که آنها می‌توانند از پسِ میزبانی بربیایند.
مسابقات با حضور ۱۶ تیم در چهار گروه چهار تیمی باید برگزار می‌شد. اولین دوره‌ای که پای تفاضل گل به مسابقات فوتبال باز شد. در این دوره ساختارهای دفاعی هوشمندانه‌تر و جدی‌تر پیگیری شد و البته خشونت هم به طرز محسوسی افزایش پیدا کرد.
سفرنامه امروز به بازی حساس و جنجالی و البته تاریخی شیلی و ایتالیا در چارچوب هفته دوم دور گروهی مربوط می‌شود. جدالی که به جنگ سانتیاگو شهره شد. شیلی در هفته نخست با نتیجه سه بر یک از سد سوئیس گذشته بود و ایتالیا مقابل آلمان غربی تن به تساوی بدون گل داد.
قبل از بازی، ۲ روزنامه‌نگار ایتالیایی به نام‌های آنتونیو گیرلّی و کورّادو پیتزینلی مطلبی فوق‌العاده تند را علیه کشور شیلی به رشته تحریر درآوردند که باعث شد نفرت عجیبی بین طرفین ایجاد شود. در گزارش نوشته شده توسط این ۲ نفر این مطالب گنجانده شده بود: « اینجا شهر زباله‌دانی است. تفلن‌ها کار نمی‌کنند. تاکسی‌ها به اندازه شوهران وفادار، کم هستند. پنج روز طول می‌کشد تا یک نامه پیدا بشود. مردمانش مغرور، بی‌سواد و معتاد به چیزهای مختلفی هستند. اینجا مستعد سوء تغذیه است.»
این ۲ نفر بعد از این گزارش به دلیل جو بسیار متشنج، متواری شدند و مخفیانه به ایتالیا بازگردانده شدند. جالب است که طرفداران تیم ملی فوتبال شیلی به اشتباه یک خبرنگار آرژانتینی را در کافه مورد ضرب و شتم قرار دادند. یک خبرنگار انگلیسی اعلام کرده بود این مسابقه ممکن است تبدیل به یک حمام خون شود.
ورزشگاه یک‌پارچه علیه ایتالیا بود. از شعارهای نژادپرستانه تا پرتاب اشیاء مختلف به درون زمین. ایتالیایی‌ها برافروخته بودند. اولین خطار در ثانیه ۱۲. هشت دقیقه نیاز بود تا کنث استون، داور انگلیسی اولین نفر را از بازی بیرون کرد. جورجیو فرینی ممانعت کرد و سپس نیروهای امنیتی او را از زمین خارج کردند. پیش از پایان نیمه نخست یک اخراجی دیگر از راه رسید. این بار نوبت به ماریو دیوید رسید. بازیکنی که چند دقیقه قبل با مشت بر روی زمین افتاد اما داور انگلیسی اعتنایی نکرد. حرکت انتقام‌جویانه این بازیکن ولی با اخراج همراه شد.
ایتالیای ۹ نفره در نیمه دوم خسته شده بود. خایمه رامیرز(۷۳) و خورخه تورو(۸۷) توانستند ۲ گل برای میزبان به ثمر برسانند. تا پایان بازی سه بار دیگر نیروهای امنیتی به زمین آمدند تا از درگیری و زد و خورد بازیکنان جلوگیری کنند. جدالی سراسر خشونت که گزارشگر بازی گفت: «این اولین بازی ۲ تیم است و امیدوارم آخرینِ آن باشد.» که نبود. چون چهار سال بعد دوباره این ۲ تیم به مصاف هم رفتند و این بار نماینده اروپا به برتری دست یافت.
ایتالیا با این باخت از صعود به مرحله بعدی بازماند اما شیلی بعد از آلمان غربی دوم شد و به یک چهارم نهایی راه پیدا کرد. آنها در گام بعدی شوروی را با حساب ۲ بر یک شکست دادند اما در نیمه‌نهایی به برزیلِ قهرمان باختند. با این وجود غلبه بر یوگوسلاوی منجر به کسب رتبه سوم برای نماینده امریکای جنوبی شد.
با این حال جنگ سانتیاگو یکی از نقاط تاریک تاریخ جام جهانی باقی ماند. دیداری که به جای فوتبال، شبیه به یک رینگ بوکس بود.
