به گزارش هنر ام‌روز، پرده گوش این هنرمند در کودکی آسیب دید و مشکل شنوایی باعث شد تا توجهش به چشمان افراد جلب شود و در اثارش روی چشمها تمرکز کند.
او در سال ۱۹۵۰ با والتر کین اشنا شد و ازدواج کرد. والتر کین با وعده کمک به مارگارت برای فروش اثارش، نقاشی‌های او را به نام خودش فروخت. فروش این نقاشی‌ها برای والتر کین شهرت و ثروت را به ارمغان اورد. این در حالی بود که مارگارت روزی ۱۶ ساعت به نقاشی مشغول بود.
در سال ۱۹۶۵ «مجله لایف» مقاله‌ای با عنوان «مردی که آن چشمان بزرگ را نقاشی می‌کند» منتشر کرد و به دنبال آن این نقاشی‌ها در سالن نمایش مسکو، موزه‌های اسپانیا، بلژیک، ژاپن و مکزیک و بسیاری از مجموعه‌های خصوصی به نمایش درآمدند و مارگارت بیش از ده سال در این خصوص سکوت کرد.
مارگارت سرانجام و بعد از طلاق از والتر اعلام کرد تمامی نقاشی‌های چشمان بزرگ اثار او هستند. در نهایت والتر و مارگارت هر دو دادگاه حاضر شدند و قاضی برای اثبات گفته‌های مارگارت از هر دوی ان‌ها خواست تا نقاشی کنند.
والتر نپذیرفت و درد شانه را بهانه کرد و مارگارت در زمانی کمتر از یک ساعت یک نقاشی را به پایان رساند و در این پرونده برنده شد و ۴ میلیون دلار به عنوان غرامت دریافت کرد.
این هنرمند در سال ۲۰۱۸، جایزه یک عمر دستاورد هنری را در نمایشگاه هنری لس آنجلس دریافت کرد.
داستان زندگی «مارگارت کین» در سال ۲۰۱۴ به کارگردانی «تیم برتون» و با بازی «امی آدامز» و «کریستوفر والتز» تبدیل به فیلم شد و مورد توجه علاقمندان قرار گرفت.