به گزارش هنر امروز، یادداشتی از حسین لامعی:
یک- این، از معدود مصاحبه‌های تصویری «حمید نعمت‌الله» است. سینماگری که در آثارش، همیشه، ردّپایی از کمدی و خیال و فانتزی، دیده میشود؛ -حتی در آثار تلخش-؛ اما هیچگاه، ذره‌ای، تن به «ابتذال» نداده است. سینماگری که فیلم «بی‌پولی»اش، از معدود «کمدی‌کالت»های ماندگارِ «سینه‌فیل»های ایرانی نام گرفت؛ و در «آرایش غلیظ»، آن کمدی را با جنون و فانتزیِ غلیظ‌تری آمیخت؛ و حتی در آثار تراژیک و تلخی همچون «بوتیک»، و «رگِ خواب»، لحظاتِ پُرشورِ بسیار قرار می‌دهد... و البته، بیش از همه‌ی این‌ها، در سریال خاطره‌انگیزش، «وضعیتِ سفید»؛ چنین می‌کند... سریالی در هم‌تنیده از فانتزی، خیال، جنون، کمدی، تراژدی، رئالیسم و سورئالیسم... معجونی از تمام این‌ها، که میتوان به رویش، نامِ «رئالیسمِ جادویی» نهاد...
دو- حال، چنین سینماگری، که عنصرِ «جذّابیت»، از سرشتِ ذاتیِ آثارِ اوست، و هیچگاه اهل آثارِ سَرد و مَحفلی نبوده؛ در اینجا، این‌چنین کلافه از «وضعِ موجود»، به سطحِ نازلِ آثار سینمای ایران، و به کمدی‌های چندش‌آورِ روی پرده، واکنش نشان می‌دهد؛ و خشمش را از صدرنشینیِ همیشگیِ این آثارِ پوک و چیپ و بی‌مغز، فریاد می‌زند...
سه- این، حرف‌های فیلمسازی‌ست که تقریبا، تمام آثارِ سینمایی‌اش، فروشِ بالایی داشت و به سود رسید؛ با این حال، برای دفاع از «هنر»؛ تیغِ تیزِ نقدش در اینجا، نه فقط به روی یک گروه و دسته، بلکه به روی همه است... هم به روی فیلمسازان؛ هم به روی تهیه‌کنندگان؛ هم به روی مدیران و سیاست‌گذاران؛ و هم به روی مَردم... نعمت‌الله، از اینکه بخش بسیاری از مَردم را هم، بابتِ توجهِ گسترده‌شان به کمدی‌های مزخرف، زیر سوال ببرد، و آن‌ها را هم جزوی از مقصّران وضعِ موجود بداند، ابایی ندارد... تا آنجا که صراحتاً می‌گوید: «میخوام صد سالِ سیاهِ نخندن، اگه قراره یه این مزخرفات بخندن!!»...
چهار- سینمای ایران، امروز، بیش از هر زمانی، نیازمندِ فردی همچون حمید نعمت‌الله است. سینماگری، در پی فروش، جذّابیت و جذبِ توده‌های مردم؛ بی‌آنکه آلوده‌ی ابتذالیاتِ سخیف و حقیر شود؛ و بی‌آنکه برای فروش؛ از ایده‌آل‌های محتوایی-ساختاری‌اش، ذره‌ای عدول کند... سینماگری که با جاه‌طلبیِ بی‌سابقه‌ای، سریالِ «آوانگارد-آلترناتیو»ی همچون «وضعیّت سفید» را، نه فقط محبوبِ قشری خاص؛ بلکه تبدیل به خاطره‌انگیرترین آثار، در بین توده‌های مَردم کرد... آری؛ سینمای ایران، امروز، بیش از همیشه، نیازمند چنین فردی‌ست...