هر سال همین است؛همین آش و همین کاسه.بازیکن ها که نه،مدیربرنامه های آنها خوب بازی را یاد گرفته اند.خیلی های شان چند کانال مجازی و هواداری هم دارند و هر کجا که باید،فشار لازم را می آورند.
قصه،یک قصه تکراری است و تعجبم از این است که چرا مدیران استقلال و پرسپولیس و چرا خیلی از با تجربه ها که دور و بر تیم هستند حواس شان به این چیزها نیست؟به بازارگرمی ها و به برنامه هایی که هدفمند چیده می شوند تا انتهایش به دریافتی بیشتر برسد؟
یک زمانی بازیکنی بود به نام قاسم دهنوی! در اوج بود و به قول خودمان ستاره.همه تیم ها هم این بازیکن را می خواستند و او هم همه این تیم ها را سرکار گذاشت.سالی که با مس درخشید در تیررس استقلالی ها قرار گرفت و حتی در تمرینات این تیم هم شرکت کرد اما چرخشی عجیب لباس تراکتور را بر تن این بازیکن پوشاند.
جالب این جاست که یک سال بعد،همه کارها برای پیوستن قاسم به سپاهان تمام شده بود.او همراه تیم به اردوی خارج از کشور هم رفت و در نهایت شب که همه خوابیدند و صبح بیدار شدند،دیدند که او لباس پرسپولیس را بر تن کرده است!
در این بین اگر عشق و علاقه به تیم از کودکی که در فوتبال ایران نخ نما شده است را کنار بگذاریم،بدون شک پول حرف اول را زده است و باز هم خواهد زد.
دیروز قاسم دهنوی ، امین قاسمی نژاد و خیلی های دیگر و امروز سعید صادقی و بدون شک فردا فوتبالیست دیگری با شرایط پیچیده تر. قصه کاملا روشن است و اگر جای مدیران استقلال و پرسپولیس بودم کارتی را روی زمین می انداختم که بازی به نفع دیگری تمام نشود.
251 251