یک فعال سیاسی اصلاح‌طلب گفت: استیضاح، استعفا، جابه‌جایی و نظارت قوه مقننه در صورتی جواب می‌دهد که یک برنامه اثرگذار و کارشناسی وجود داشته باشد و از سوی دیگر یک فراکسیون منسجم قوی و منتقد دولت در مجلس وجود داشته باشد که در آن صورت مصالح مردم و دولت را بیشتر تامین می‌کند.
سیدحسن رسولی، فعال سیاسی اصلاح طلب در پاسخ به این سوال که بعد از گذشت چند ماه از آغاز به کار دولت، رفتار نمایندگان مجلس با دولت تغییر کرده و در جلسات رسمی و غیررسمی صحبت از استیضاح وزرا به میان می‌آید و اختلاف دولت و مجلس آغاز شده است با توجه به استعفای یکی از وزرای کابینه تحلیل شما چیست، گفت: به دو دلیل می‌توان واگرایی شکل گرفته و رو به تزاید بین قوای مجریه و مقننه را تحلیل کرد: اول آنکه برخلاف تصور ساده‌اندیشانه برخی از نیروها و جریان‌های سیاسی کشور، یکدستی حاکمیت به معنای همفکر بودن و همسو بودن قوای مجریه و مقننه، به دلیل فقدان رقابت، نبود سیستم نقد و ارزیابی دقیق، پایدار نبوده و دیر یا زود در درون این دو مجموعه دولتیان و مجلسیان یکدست، به سرعت دسته‌بندی‌های جدید شکل می‌گیرد و این دسته‌بندی‌ها از جهت آنکه برخواسته از یک اردوگاه سیاسی است، در مرحله رقابت و برخورد سیاسی با یکدیگر، در مقایسه با رقابت‌های معمولی دو جناح سابق، رنگ و لعاب تندتری به خود می‌گیرد. به همین دلیل بار اول در مجلس چهارم، برای بار دوم در سال ۸۴ یکدستی قوای مجریه و مقننه را شاهد بوده و تجربه کرده‌ایم.
به گزارش ایلنا، وی افزود: مرحوم آقای هاشمی رفسنجانی، تحت تاثیر پیامدهای انتخابات مجلس سوم و رد صلاحیت‌های گسترده از جناح خط امامی که جریان مسلط بر مجلس چهارم بود، ابتدا، از خط مشی راهبردی تبعیت کردند اما به سرعت بعد از دو سال، به ویژه در آستانه انتخابات مجلس پنجم، شاهد شکاف بین دولت و مجلس بودیم و در نهایت مجلس پنجم که مجلس متعادل‌تری بود تشکیل و قدری از آثار و تبعات سو برخوردهای جاری کاسته شد.
این فعال سیاسی در ادامه افزود: تجربه دوره سال ۸۴ و ظهور آقای احمدی‌نژاد را به یاد داریم. بسیاری از تحلیلگران به ویژه از جریان اصولگرا، آقای احمدی‌نژاد را مائده آسمانی به حساب می‌آوردند و حتی خطیب نماز جمعه گه از اعضای شورای نگهبان بود و هست تبعیت از دیدگاه این رئیس‌جمهور آسمانی را واجب می‌دانست. در همان زمان این دو دستگی به قدری ظهور پیدا کرد تا شاهد یکشنبه سیاه ( درگیری لاریجانی و احمدی‌نژاد) در مجلس بودیم و همچنان این شکاف و واگرایی ادامه دارد؛ به گونه‌ای که برخی اصولگرایان جبهه فکری آقای احمدی‌نژاد را جریان انحرافی می‌دانند.
رسولی در ادامه گفت: فکر می‌کنم، مهمترین ضعف و کاستی یکدستی قوا در میان‌مدت و درازمدت، فقدان نظارت و نقد مشفقانه صریح و آشکار جریان سیاسی است که در نهایت منظومه سیاسی و مدیریتی کشور را دچار عدم تعادل می‌کند. برخلاف آنچه تصور می‌شود، یکدستی موجب تسریع در کارها و اتخاذ تصمیمات سخت می‌شود، شاهدیم که با توجه به اینکه هر سه قوه در حوزه سیاست خارجی و داخلی همسو هستند، اما امکان حسن استفاده از این ظرفیت یکدست وجود ندارد و پیش‌بینی من این است که بعد از نیمه سال جاری و هر چقدر به انتخابات مجلس دوازدهم نزدیک شویم، شکاف و دودستگی در عرصه سیاسی بروز بیشتری خواهد داشت.
وی تصریح کرد: دلیل دوم به عملکردها و انتظاراتی که از این یکدستی در عرصه‌های اجرایی و اقتصادی وجود دارد، مربوط می‌شود. این یکدستی ثابت کرده که در چیدمان دولت متاثر از محدودیت‌های جناحی و یکدستی دچار عارضه کوچک‌گزینی می‌شود. این موضوع فقط در سطح هیئت وزیران نیست بلکه در سایر سطوح مدیران ارشد، استانداران، مدیران عامل سازمان‌ها، سفرا و ... وجود دارد و قواره اداره کشور تحت تاثیر سهم‌خواهی‌های بی‌پایان مجموعه نیروهای فعال برای تحقق این یکدست باعث می‌شود تا شکل‌گیری منظومه مدیریتی کشور از اصول و مبنای شایسته‌سالاری خارج شده و مجموعه مجریانی که از لحاظ تجربه و توان مدیریتی در تراز اداره کشور هستند، مورد انتخاب و گزینش قرار نگیرند. آنچه امروز شاهد هستیم، به وضوح نمایان است که ارکان دولت در مرکز و استان‌‌ها در مقایسه با گذشته از حیث بنیه مدیریتی و اجرایی سست بوده و قابل مقایسه نیست.
این فعال سیاسی اصلاح‌طلب گفت: مهمترین شعارهای یکدستی در مجلس و دولت، پرهیز از جر و بحث‌های سیاسی و تلاش در جهت توسعه اقتصادی و کاستن از مشکلات معیشتی مردم بود. کافی است به بخشی از جداول قیمت‌های مقایسه‌ای این چند ماه توجه کنیم و به وضوح نادرستی وعده‌های داده شده به اثبات می‌رسد. مورد دیگر هرچقدر به زمان انتخابات مجلس نزدیک می‌شویم، نمایندگان مردم به ویژه نمایندگان شهرستان کوچک که در مراجعات عمومی با مسائل واقعی اقشار در تامین معاش خود، بیشتر از مرکزنشینان و نمایندگان تهران، مشهد و شهرهای بزرگ در جریان واقعیات زندگی روزمره زندگی مردم و نارضایتی آنان قرار خواهند گرفت. وقتی در چنین شرایط دو راهی قرار بگیرند، باید همچنان مشکلات را گردن مسببان وضع امروز بیاندازند و چشم خود را روی معظلات واقعی جامعه ببندند که در آن صورت از طرف موکلان خود مورد استیضاح و رویگردانی قرار خواهند گرفت. مورد بعدی آنکه اگر به سمت حمایت از مشکلات واقعی جامعه گرایش پیدا کنند، در آن صورت از کاروان این یکدست فاصله خواهند گرفت. بنابراین به نظرم در کشور ما که بر اساس قانون دو قوه مقننه و مجریه بر اساس رای و نظر مردم انتخاب می‌شوند، بر اساس تجربه، برقراری رقابت معتادل میان دو جناح اصولگرا و اصلاح‌طلب بهترین گزینه است.
وی افزود: به همین دلیل به کارگیری عنصر نقد و کنترل جریان قدرتمندتر توسط رقیب در عرصه‌های واقعی مثل مجلس و دولت باعث ایجاد نشاط سیاسی بیشتر در جامعه و اعتماد بیشتری از سوی افکار عمومی خواهد شد. در نتیجه قدرت ملی و سرمایه اجتماعی نظام افزایش پیدا کرده و از حیث چیدمان دولتمردان، کسانی که در سطوع عالی مدیریتی اجرایی هستند با برخورداری از شرایط احراز، در مقام واقعی خود قرار خواهند گرفت. شخصا به عنوان فردی که تجربه محدودی در حوزه اجرایی دارم، وقتی پای صحبت بعضی از وزرا و مدیران ارشد می‌نشینم، صرف نظر از اختلاف سیاسی، برای خود از جهت بنیه مدیریتی کشور متاسف می‌شوم. تداوم این شرایط باعث می‌شود تا افراد دارای اندیشه و کسانی که اهل ریا و چاپلوسی نیستند منزوی شده و ضعف‌گزینی توسعه پیدا کند.
این فعال سیاسی تصریح کرد: به همین دلیل راه حل این مشکل را در ایجاد رقابت متعادل و شکل‌گیری تعادل میان مجلس و دولت می‌بینم. وقتی کمیسیون اصل ۹۰ طرح صیانت را یک بار رد می‌کنند و تحت تاثیر بیش از یک میلیون امضا مجبور به انحلال آن کمیسیون ویژه می‌شوند، مجموعه این رفتارها و عملکردها بخشی از آثار و نشانه‌های ناکارآمدی و نداشتن دستاورد قابل دفاع برای این یکدستی است.
رسولی در پاسخ به این سوال که آیا تغییرات گسترده‌ای در کابینه دولت سیزدهم ایجاد خواهد شد، گفت: ممکن است تغییراتی مثل همین استعفا داشته باشیم اما این تغییرات به لحاظ کیفی عمیق نخواهد بود. چون این کشمکش‌ها، درون جریانی است و بیشتر تحت تاثیر فشار اجتماعی و سهم‌خواهی است. استیضاح، استعفا، جابه‌جایی و نظارت قوه مقننه در صورتی جواب می‌دهد که یک برنامه اثرگذار و کارشناسی وجود داشته باشد و از سوی دیگر یک فراکسیون منسجم قوی و منتقد دولت در مجلس وجود داشته باشد که در آن صورت مصالح مردم و دولت را بیشتر تامین می‌کند. فکر نمی‌کنم این تغییرات بدون برنامه کارشناسی از جنس جابه‌جایی‌هایی باشد که تاثیرات عمیق وضعی داشته و مفید باشد.
