پیام صوتی محسن اسماعیلی، استاد حقوق دانشگاه :
اگر بخواهم بر یک ویژگی بارز او از نگاه خودم تاکید کنم باید به مهرورزی و خیرخواهی او اشاره کنم که به گمانم نیاز روزگار آشوب‌زده ماست. دعایی نشان داد می‌توان مرزبندی را با مهرورزی جمع کرد. متفاوت از دیگران اندیشید اما در عین حال خیرخواه همگان بود.
ایشان از دامن پاک خاندانی برخاسته بود که طعم تلخ محرومیت و تنگدستی را با تمام وجود چشیده بود. شاید به همین دلیل بود که نخستین حواریون امام راحل بود که به ندای ظلم‌ستیزی ایشان پاسخ گفت و دربه‌دری و زندان و اسارت را دید و مبارزه را تجربه کرد و در عین حال که به شهرت و قدرت و ثروت دست یافت، رنگ عوض نکرد. در حالی که دنیا به او روی آورد، او از همه مواهب دنیا داوطلبانه چشم پوشید. از ثمرات آن همه مجاهدت برای خود، چیزی نخواست. تا آخر آبروی فقر و قناعت را نبرد. ساده‌زیست و پاکدست بود و از اینها مهمتر برای آن همه سابقه و لاحقه درخشان نه تنها از کسی طلبکار نبود و منت نمی‌گذاشت بلکه خود را به همه بدهکار می‌دید و منت همگان را می‌کشید.
فروتنی آقای دعایی از باب فروکشیدن خود از صدر به ذیل نبود که آن هم البته یک فضیلت است. فضیلت بزرگ سید محمود آن بود که اساسا خود را در صدر نمی‌دید و نمی‌خواست و در زیر این گنبد کبود ز هرچه رنگ تعلق پذیرد آزاد بود.
نمی‌دانم همپایه او کیست که ۶ دوره نماینده مجلس باشد و ۴۰ سال رییس یکی از بزرگترین موسسات مطبوعاتی و انتشاراتی باشد، مناصب بزرگ و کوچک دیگری داشته باشد ولی ریالی حقوق نگیرد و تا آخر با شهریه طلبگی روزگار بگذراند و در پوشش و منش و مرکب، ساده‌ترین‌ها را برگزیند. من آقای دعایی را حجت آشکار خدا برای یکایک سیاست‌پیشگان و صاحب‌منصبان و به ویژه مبلغان دین می‌دانم.
شخصا مانند دیگران برخوردار از لطف و بزرگواری ایشان بوده‌ام. خصوصا چند باری که بدون تکلف و بدون دعوت، در رونمایی از کتاب‌های من شرکت می‌کرد، داوطلبان سخنرانی و اظهار محبت و تشویق می‌کرد. امیدوارم این توفیق پیدا شود من و دیگران خاطراتمان از آن بزرگوار را به عنوان درسی از ایشان به یادگار بگذاریم. وقتی این روزها می‌بینم خوبان در فراق او سوز و گداز دارند، با خودم می‌گویم «ختامه مسک و فی ذلک فلینتافس المتنافسون»
۲۱۲۱