به گزارش همشهری آنلاین، ابوالفضل پورعرب در تازه ترین گفتگوی تصویری با فریدون جیرانی در برنامه کافه آپارات با بیان خاطراتی از فیلم های دهه ۷۰ که او به نوعی قهرمان آن فیلم ها محسوب می شد، به نکات جالبی اشاره کرد که بخش هایی از آن در ادامه آمده است.
جیرانی: تو به هر حال بعد از جمشید هاشم پور قهرمانی بودی که با فیلم عروس و آغاز دهه ۷۰ وارد سینما شدی و به هر حال نماینده تحول در قهرمانی در سینمای ایران هستی.
پورعرب: من خودم مسیر خودم را پیش بردم. در حقیقت من قهرمان خودم بودم.
جیرانی : اما تو قهرمان نرگس هم هستی. در نرگس زنی میانسال عاشق توست.
پورعرب: من کاری نکرده بودم که او عاشق من شود. او عاشق من بود بدون اینکه من تلاشی بکنم. پس در همان فیلم هم من قهرمان خودم بودم. نرگس فیلم بسیار سخت و پیچیده ای بود. من در بسیاری از صحنه ها مستاصل می شدم و نمی دانستم باید چه بازی داشته باشم. به همین دلیل مدام در حال مشورت با خانم بنی اعتماد بودم همینطور با خانم فرجامی. بازی و نقش فریما فرجامی بسیار خاص بود و من باید طوری بازی می کردم که همه چیز به اندازه دیده شود.
پورعرب : به هر حال بسیاری از ساده ترین امکانات امروز در اختیار نسل بازیگران ما به عنوان جوان اول سینما نبود.
جیرانی: «چند می گیری گریه کنی» آخرین فیلم تو در سینماست؟
پورعرب: نه من دو فیلم توقیفی هم دارم. «کاناپه» ساخته کیانوش عیاری و «غیبت موجه» کاری از عباس رافعی. که هردو در شرایطی که آماده اکران بودند به دلایل غیرقابل قبولی توقیف شدند.
جیرانی: تو شرایط امروز سینما را دیگر دوست نداری؟
پورعرب: واقعا دوست ندارم. ما نیاز به تحولی در حد رنسانس در سینما داریم.
جیرانی: قهرمان های سینمای امروز را چگونه می بینی؟ نوید محمدزاده و شهاب حسینی
پورعرب: نوید محمدزاده و شهاب حسینی بسیار عالی اند حتی نسل جدیدتری مثل ساعد سهیلی هم در حال رشد و تبدیل شدن به ستاره است اما مشکل اینجاست که وقتی نقش و تیپ ها دیده می شود همان ها تکرار می شود. و هیچ جایی برای عرض اندام دیگران نیست. چرا آتیلا پسیانی نباید به عنوان نقش اول یا نقش اصلی در سینمای امروز نباشد.
او ادامه داد: بیشترین دلیل آن این است که متاسفانه در شرایط فعلی در سینما پول می دهند فیلمنامه و نقش برای خود می نویسند و بازی می کنند.