مرتضی‌علی عباس‌میرزایی معتقد است هزینه بالای ساخت فیلم‌های ورزشی و از طرفی محدودیت‌هایی دست و پاگیر یک قصه واقعی باعث شده تا فیلم‌های ورزشی کمتری در سینمای ایران ساخته شوند.
مرتضی‌علی عباس‌میرزایی کارگردان سینما در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، اظهار داشت: ساخت یک درام ورزشی می‌تواند روایتگر قصه‌ای کاملاً ورزشی باشد به طوری که به عنوان مثال قصه‌ای از پیدایش یک ورزش روایت کند یا ماجرای یک قهرمان ورزشی دنبال شود و مخاطب با او پیش برود یا یک موقعیت ورزشی مثل یک مسابقه در آن به تصویر کشیده شود. در این بین می‌توان ورزش را بهانه‌ای برای ارائه مضمونی دیگر کرد به طوری که ابعاد اجتماعی فیلم پر رنگ‌تر باشد. من به شخصه به درام اسپورت علاقه دارم و فیلم «بیرو» هم یک درام اسپورت است و به طور مستقیم به ورزش می‌پردازد.
عباس‌میرزایی درباره دلایل کم‌رنگ بودن سینمای ورزشی در ایران گفت: در عین حال که سینمای ورزشی یک سینمای جذاب و دیدنی است، ساخت فیلم ورزشی بسیار پر هزینه است و به همین دلیل فیلمسازان کمتری به سراغ ساخت اینگونه آثار می‌روند. فیلم‌های ورزشی بسیاری را می‌توان نام برد که آثاری پر فروش هستند و بخش عمده‌ای از این فیلم‌ها در واقع آثار درام اسپورت هستند. به عنوان مثل فیلم «کینگ ریچارد» که سال گذشته ساخته شد یک فیلم ورزشی باکیفیت است.
وی افزود: علاوه بر هزینه بالا یکی از دلایلی که سینماگران کمتری به سراغ ساخت فیلم ورزشی می‌روند به این موضوع مربوط می‌شود که ساخت فیلم درباره اشخاص واقعی مثل ورزشکاران و قهرمانان ورزشی با محدودیت‌های بسیاری از طرف همان افراد روبرو است. من در ساخت چنین فیلم بسیار خوش شانس بودم که علیرضا بیرانوند با تیم تولید به خوبی همراهی کرد اما برخی افراد ممکن است انتظاراتی داشته باشند که نتوان در یک فیلم سینمایی آن انتظارات را برآورده کرد.
این کارگردان در ادامه گفت: فیلم‌هایی چون «تختی» که روایتگر زندگی یکی از قهرمانان ورزشی ما بود ساخته شد اما دیدیم که با چه حرف و حدیث‌ها و انتقادات مواجه بود. حتی فیلمی چون «ایستاده در غبار» که درباره شهید متوسلیان بود هم همین وضعیت را داشت. به طور کل ساخت فیلم درباره شخصیت‌های مطرح واقعی کار سختی است چرا که از طرف همان افراد یا خانواده‌شان با محدودیت همراه می‌شوید و یا پس از ساخت و پخش فیلم حواشی بسیاری گریبانگیر اثر می‌شود. از نظر من این دومین مسئله‌ای است که موجب می‌شود یک فیلمساز کمتر به سراغ ساخت فیلمی ورزشی برود.
عباس‌میرزایی تأکید کرد: سینماگر به کلیت یک قصه واقعی وفادار است اما کارگردان و نویسنده علاقه دارند با توجه به شرایط فیلم و موقعیت داستانی تا حدی تخیل و تغییر به داستان تزریق کنند و این اتفاق در واقع نباید با از بین رفتن یا تغییر حقیقت همراه باشد ولی برای شکل‌گیری درام کاری واجب است اما برخی مواقع با مقاومتی از سوی شخصیت اصلی داستان مواجه می‌شود که در واقع به ساختار درام اثر لطمه وارد می‌کند و او مجبور به تلاش برای این می‌شود که آن قهرمان ورزشی که قرار است قصه‌اش روایت شود را برای این شکل قصه‌گویی مجاب کند.
کارگردان فیلم سینمایی «انزوا» درباره بهترین فیلم‌های ورزشی که تا امروز ساخته شده‌اند، گفت: در سینمای ایران فیلمی که بتواند نظرم را خیلی جلب کند وجود ندارد اما در سینمای جهان فیلم «پله» که به زندگی این قهرمان بزرگ فوتبال می‌پردازد به نظرم اثر جذاب و دیدنی بود یا فیلم «کینگ ریچارد» هم فیلم ورزشی بود که واقعاً به آن علاقه داشتم. از نظر من این فیلم‌ها، آثاری خوش‌ساخت هستند که قصه‌شان را به خوبی روایت می‌کنند و از همه مهم‌تر تماشاگر خود را برای کسب آن تجربه‌های ورزشی تحریک می‌کنند. من فکر می‌کنم یکی از ویژگی‌ها که می‌تواند نشان از کیفیت بالای یک فیلم ورزشی باشد همین نکته است که یک فیلم ورزشی باید بتواند مخاطبش را تحریک کند تا علاقه‌مند به کسب همان تجربه‌ها باشد. به عنوان مثال در ساخت «بیرو» به این نکته توجه داشتم و هدفم بر این بود که کودکان با دیدن فیلم بفهمند که آن‌ها هم می‌توانند یک علیرضا بیرانوند باشند.
وی افزود: هیچکس برای افسردگی و انزوا به سراغ ورزش نمی‌رود، افراد برای سلامتی و شادابی ورزش می‌کنند و کسانی که به سراغ فیلم ورزشی می‌روند و برای دیدن یک فیلم ورزشی بلیت سینما می‌خرند هم به دنبال نشاط و سرزندگی ورزش هستند و به اعتقاد من فیلم ورزشی نباید فضای تلخ و ناامیدکننده داشته باشد. قطعاً می‌توان به موضوعی تلخ و ناراحت برای ساخت یک فیلم ورزشی پرداخت اما لازم است آن نشاط موجود در ورزش کردن را هم به فیلم تزریق کرد.
عباس‌میرزایی در ادامه درباره برگزاری جشنواره فیلم‌های ورزشی گفت: قطعاً تعداد فیلم‌های ورزشی ما در سینمای کوتاه، مستند و حتی سینما بلند به اندازه‌ای هست که بخواهیم جشنواره فیلم‌های ورزشی برگزار کنیم. من فیلم‌های کوتاه ورزشی بسیاری در طول سال می‌بینم و فکر می‌کنم تعدادشان اندک نباشد. در سینمای بلند هم به نظر من ممکن است جشنواره فیلم فجر با محدودیتی که در تعداد فیلم‌هایش دارد ممکن است فیلمی ورزشی وجود داشته باشد که نتواند به این رویداد راه پیدا کند و جشنواره‌ای چون جشنواره فیلم‌های ورزشی می‌تواند در معرفی این اثر مفید باشد.
کارگردان «خون خدا» در پایان تأکید کرد: به هر حال شاید فیلم‌های ورزشی ما آنقدر زیاد نباشند که ما بخواهیم مدعی داشتن یک سینمای ورزشی پر بار شویم و این در حالی است که در دنیا در طول سال فیلم‌های ورزشی بسیاری ساخته می‌شوند و در جهان صنعتی اتفاقاً ژانر ورزشی یکی از پرطرفدارترین ژانرها است. ما قطعاً به فیلم‌های ورزشی و همچنین فستیوالی برای نمایش و رقابت این آثار نیاز داریم و نگاه تخصصی به این گونه مهم سینمایی می‌تواند اتفاقات خوبی را در این حوزه رقم بزند.
انتهای پیام