روز نوزدهم اردیبهشت ماه پیمان جبلی طی حکمی محسن برمهانی را به عنوان معاون سیما انتخاب کرد. انتخاب محسن برمهانی برای فعالان حوزه رسانه، رادیو و تلویزیون به عنوان معاون سیما انتخابی غیر قابل پیش‌بینی بود و به نوعی می‌توان این انتخاب را یک انتخاب جسورانه دانست و برمهانی از جهاتی یکی از متفاوت‌ترین انتخاب‌ها برای معاونت سیما در تاریخ رسانه ملی است.
به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، محسن برمهانی جوان‌ترین فردی است که تا امروز به این سمت رسیده و حتی در کارنامه کاری‌اش مدیریت در سطح کلان مشاهده نمی‌شود اما بسیاری از کارشناسان و فعالان حوزه رسانه و رادیو و تلویزیون بر این عقیده‌اند که این انتخاب جسورانه با توجه به ویژگی‌هایی چون شناخت پروسه تولید و جوان بودن معاون سیما میتواند رسانه ملی را در مسیر تحول و دگرگونی قرار دهد.
امروز تلویزیون در شرایطی است که حتی رئیس رسانه ملی هم به ریزش مخاطبان این رسانه تأکید دارد و رقابت جدی که تلویزیون با دیگر رسانه‌ها دارد قطعاً کار معاون سیما را در شرایط حاضر سخت می‌کند و باید دید که برمهانی چه عملکردی در این جایگاه دارد.
در گفت‌وگو با چند کارشناس، تهیه‌کننده و نویسنده تلویزیون انتخاب محسن برمهانی به عنوان معاون سیما را مورد بررسی قرار دادیم که در ادامه می‌خوانید:
امیر پوررحمانی: بودجه تلویزیون را برای آثار نمایشی موثر هزینه کنیم!
امیر پوررحمانی تهیه کننده سینما و تلویزیون که در کارنامه هنری اش سریال هایی چون «آسمان همیشه ابری نیست»، «بی قید و شرط» و... دیده می شود در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا درباره افزایش بودجه صدا و سیما و انتظارات موجود از عملکرد رسانه ملی در عرصه تولیدات نمایشی و غیرنمایشی، گفت: مردم اصولا با نمایش بیشتر ارتباط برقرار می کنند و حتی در زندگی آنها بیشتر تاثیر دارد به طور مثال مستند کمی برای مردم خسته کننده است اما وقتی صحبت از نمایش می شود، بهتر نتیجه می گیریم و این ثابت شده است. اگر فیلم یوسف پیامبر را در قالب کتاب در نظر بگیرید، کمتر افرادی آن را می خوانند اما اگر در قالب یک سریال باشد همه علاقه مند به دیدن می شوند. پس در نتیجه این بودجه صد درصد باید صرف تولیدات نمایش شود اما به شرطی که به درستی هزینه شود، یعنی تقسیم بندی و هدف بندی شود که نیاز جامعه چیست؟ و مسائل اجتماعی و معضلات جوانان در قالب نمایش آورده شود نه این که یک قصه یا سریالی از خود پردازش کنیم، پخش کنیم و وقت مردم را پر کنیم.
او افزود: باید وقت مردم را غنی شمرد، فلذا بودجه مهم است اما بار ها دیده ایم که پروژه ای بودجه کافی را داشته و هزینه هم شده است اما این بودجه بد هزینه شده است و سریال هم با این همه مخارج جواب نداده است.
پور رحمانی در پاسخ به این سوال که تلویزیون باید از جهت سخت افزاری مجهز شود یا از جهت نیروی متخصص و کاربلد بیان کرد: این موارد مکمل هم هستند. فرض کنید در هواپیمایی قرار دارید اما خلبان متخصص وجود ندارد پس این بی فایده است. شما وقتی هواپیما را دارید اول باید نیرویی برایش تربیت کنید و این نیرو تربیت کردن بسیار مهم است و در نهایت این نیرو می تواند به خوبی از این امکانات استفاده کند و حتی می تواند از امکانات بد هم خوب استفاده کند. به نظرم نیروی انسانی خیلی خیلی مهم است. اکنون اگر می بینیم که دچار افت در برنامه سازی شده ایم به این دلیل است که نیروی انسانی تربیت نکرده ایم.
این تهیه کننده درباره اینکه آیا باید تعداد شبکه های تلویزیونی افزایش پیدا کند یا شبکه های ضعیف تر، قوی تر شوند اظهار داشت: افزایش تعداد شبکه ها مشکل ما را حل نمی کند، من به واسطه شغلم که تعلیم و تربیت بوده بعضا می بینم که گفته می شود شبکه های ماهواره ای را برای بخش علمی ای که در آن پخش می شود می بینند اما من به آن ها شبکه چهار را پیشنهاد می کنم. این نشان می دهد که مردم شبکه های دیگر را نمی بینند و اگر بتوانیم سه شبکه قوی و غنی و پرمحتوا و جذاب داشته باشیم، به نظرم تمام مردم به دیدن تلویزیون گرایش پیدا می کنند و به جای هزینه کردن برای افزایش شبکه ها، بهتر است محتواها افزایش پیدا کند.
پور رحمانی تصریح کرد: البته در این زمینه دیده ایم که شبکه ها حتی حالت رقابت هم ندارند.به طور مثال در ماه رمضان تمام شبکه ها برنامه های مختص به زمان سحر یا افطار دارند اما اگر سه شبکه ویژه برنامه ی خوبی برای افطار و سحر داشته باشند، خیلی بهتر خواهد شد تا اینکه همه شبکه ها به آن بپردازند و هزینه اضافی کنند. شبکه های ما سراسری و در سطح ایران و حتی در سطح دنیا است و نیازی به اینکه شبکه ها را زیاد کنیم نیست با این کار انتخاب برای مردم هم سخت می شود. به نظر من اگر شبکه ها کم و برنامه ها غنی و پرمحتوا شوند و برای همه سلایق برنامه بسازیم موفق تر هستیم.
او در پایان گفت: بعد از سیمای مدرسه که 25 سال تهیه کننده اش بوده ام بعد از سال 92 دیگر چیزی در محور تعلیم و تربیت ندیده ام و هیچ شبکه ای چنینی برنامه ای ندارد و این نیاز است که برای مخاطبین در سنین مختلف برنامه سازی شود اما چنین کارهایی انجام نمی شود و فقط سریالی 10 تا 30 شب پخش می شود و خانواده مجبور به تماشای آن است. این موارد مشکلاتی است که بارها گفته ام که این تعداد شبکه کار درستی نیست وقتی شبکه ها زیاد شود محتوای آن از بین می رود و کیفیت پایین می آید.
سید امیر سیدزاده: تصمیم گیری فیلم و سریال‌ها باید به شبکه‌ها برگردد
سریال سازی در تلویزیون سال ها بر عهده گروه فیلم و سریال شبکه ها بود اما بعد تصمیم مدیران اینگونه بود که سیما فیلم مدیریت سریال سازی را بر عهده بگیرد در همین خصوص سیدامیر سیدزاده تهیه کننده سینما و تلویزیون که آثاری چون تعارض، داستان سیاوش، پاسیو، مادر قلب اتمی، فیلم خانم و... را در کارنامه اش دارد در گفت و گو با خبرنگار سرویس فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا درباره ی مزایا و معایب این تصمیم گفت: در حقیقت تطبیق انتقال سریال ها از شبکه ها به سیما فیلم شاید به دو دلیل بوده است، دلیل اولش کوچک سازی و مقرون به صرفه کردن حوزه تصمیم گیری در این مورد است که از چندین شبکه (10 الی 15 شبکه) متمرکز شود در یک مرکز به نام سیما فیلم که این به نوعی کوچک سازی تشکیلات اداری دارد و یکی هم متمرکز کردن آن ها در یک واحد سازمان دهی شده مشخص و معلوم است، ولی در عین حال که شاید از لحاظ بودجه ای و هزینه ای این کار ، کار درستی بوده میتواند باشد عیبش این است که همه فراخور نیاز شبکه ها چه شبکه های 1،2،3 که مخاطبین خاص خودشان را دارند وچه بقیه شبکه ها که قاعدتا مخاطبین آنها کمتر هستند و تخصصی تر هست، شاید به فرض مثال نشود در مرکزی به نام سیما فیلم یا مرکز تصمیم گیرنده که قرار است همه شبکه ها از آنجا تصمیم گیری صورت گیرد. و سلیقه ای برخورد شود و نیازهای شبکه ای که توسط مسئولین هر شبکه در واحد فیلم و سریال در حقیقت نیازسنجی می شود بطور دقیق تری مورد توجه قرار نگیرد.
او ادامه داد: این جزء آفت های کار می تواند باشد در عین حالی که ما برای انجام امور نیازهای مختلف مخاطبین گسترده شبکه های تلویزیونی در یک سازمان واحد بنام سیما فیلم باید به همان نسبت امکانات و شرایط منابع نیروی انسانی و مالی و تخصصی را داشته باشیم که من بعید می دانم چنین چیزی بصورت گسترده و فراگیر در این سازمان وجود داشته باشد که بتواند به همه این نیازها به اندازه کافی و وافی پاسخ بدهد.
تهیه کننده فیلم "مادر قلب اتمی" درخصوص راحتی تهیه کنندگان در کار با شبکه یا سیمافیلم خاطر نشان کرد: قاعدتا کار با شبکه ها راحت تر است چون هر شبکه ای با توجه به فراخور نیازی که دارد تهیه کنندگان ساخت آن برنامه ها و سریال ها را شناسایی می کند و با آنها وارد مذاکره می شود و این دامنه مانور برای انجام کار را بیشتر می کند در حالی که در سیما فیلم به عنوان یک مرکز واحد اگر شما یک طرح یا پروژه را برای ساخت ارئه دهید و تصویب نشود دیگر جایی برای مانور بیشتر ندارید در حالیکه در شبکه ها اینگونه نیست و اگر سریالی در شبکه یک بنا به دلایلی تصویب نشود در شبکه دیگری ممکن است باتوجه به نیازی که دارد طرح را تصویب کند و پروژه ساخته شود بنابراین تهیه کنندگان بیشتر تمایل دارند با شبکه ها کار کنند تا سیما فیلم.
سید زاده درخصوص وظایف و مسئولیت مدیران شبکه ها در این شرایط بیان کرد: به هرصورت مسئول فیلم و سریال هر شبکه ای، به عنوان کسی نیازهای سریال سازی آن شبکه را بررسی می کند وظیفه خودش می داند که در یک رقابت سالم به دنبال تامین برنامه های سریال سازی شبکه باشد و قاعدتا آن مسئولیت به عهده او است و وقتی برنامه ای یا سریالی در شورای فیلم و سریال شبکه تصویب می شد آن را ارجاع می دادند به مدیر شبکه ، مدیرشبکه با توجه به اختیاراتی که داشت اگر می توانست تصمیم گیری کند ، تصمیم گیری می کرد و کار انجام می شد اگر نه که تشخیص این بود که نیاز به تاییدیه از مرجع بالا دارد می رفت معاونت سیما و معاونت سیما بر اساس معیارهای خاصی که خودشان داشتند اثر را بررسی می کردند و نظر می دادند که ساخت چنین برنامه یا سریالی ضرورت دارد یا ندارد و در نهایت تصمیم را اعلام می کردند بنابراین مسئولین فیلم و سریال شبکه ها به عنوان رأس هرم جذب برنامه های سریالی ایفای نقش می کنند و مسئولیت شان مقداری پررنگ تر و بیشتر از بقیه مسئولین است.
تهیه کننده فیلم "تعارض" درباره موافق بودن با ساخت سریال های الف ویژه در سیما فیلم و دیگر سریال ها در شبکه ها اظهار داشت: در گذشته سریال هایی که از نظر بودجه و ساخت هزینه بیشتری داشت و نیاز به تصمیم گیری های تخصصی تر و کلان تر داشت به مرکز سیما فیلم ارجاع داده می شد تا بصورت تخصصی بررسی و در نهایت مجوز ساخت آن صادر شود. سریال های معمولی که حالا چه در قالب سریال های روتین هفتگی یا سریال های مناسبتی بر اساس نیاز شبکه ها در خود شبکه ها طرح هایی از طریق سازندگان سریال یا تهیه کنندگان ارائه می شد و بعد به مسئولین فیلم و سریال شبکه ارجاع داده می شد و بعد شورای فیلم و سریال شبکه آن را بررسی می کرد و با توجه به نیاز هایش تصمیم گیری می کرد.
وی افزود: در حقیقت کار سریال سازی در هرشبکه بر اساس نیازهای آن شبکه به صورت متمرکز داخل آن شبکه صورت می گرفت و بودجه آن هم از طریق همان بودجه‌ای که در طول سال به شبکه اختصاص داده شده بود تامین می شد . مسئولین شبکه هم راحت تر می توانستند در مورد بودجه سریال سازی که در اختیارشان قرار می گرفت در طول سال نسبت به ساخت و عدم ساخت یک سریالی تصمیم گیری کنند من روش سابق را ارجح می دانم به روشی که الان خیلی شلوغ و بصورت تقریبا ناشی از عدم نیازسنجی جامعه درحال صورت گرفتن است تا در سیما فیلم. در شبکه ها می آمدند نیازسنجی مخاطب را ملاک قرار می دادند نسبت به تعداد مخاطب یا بیننده ای که داشتند اما در سیما فیلم یک تصمیم گیری عمومی می شود و من فکر می کنم از این جهت اگر برگردد به روال سابق خیلی بهتر می تواند باشد.
جابر قاسمعلی: در طرح مسائل اجتماعی دست نویسندگان را باز بگذارید!
جابر قاسمعلی نویسنده سینما و تلویزیون که در کارنامه هنری اش آثاری چون «وارش»، «اگه بابام زنده بود»، «رویای کاغذی»، «راه شب» و.... دیده می شود در پاسخ به سوال خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا مبنی بر اینکه به عنوان نویسنده از مدیران جدید شبکه های تلویزیون چه توقعاتی دارد و این انتخاب ها را چطور می بیند گفت: چهره های جدیدی که به عنوان مدیران شبکه های تلویزیون منصوب شده‌اند عمدتا جوان هستند، اگرچه من شناختی از مدیران جدید ندارم اما نفس انتخاب مدیر جوان برای مدیریت شبکه‌ها می تواند کار درستی باشد؛ چرا که جامعه باید به سمت جوانگرایی برود و اهرم های تصمیم گیری برای آینده کشور به قاعده باید دست جوان ها باشد.
او ادامه داد: با این همه تاکید بر این نکته لازم است که مدیران جوان به طور طبیعی شناخت و تجربه چندانی در حوزه تولید فیلم و سریال و مدیریت بخش های نمایشی ندارند و قاعدتا باید از مشاورین و افرادی که در این حوزه تجربه بیشتری دارند استفاده کنند تا جریان تولید فیلم و سریال به گونه ای سیستماتیک و دقیق تر پیش رود. نکته‌ی مهم دیگری که مدیران جوان باید به آن توجه کنند این است که به دور از تنگ نظری سیاسی و جناحی ، فضا باید باز شود تا مردم به مثابه مخاطبین این آثار خود را در تلویزیون ببینند. این مشکلی ست که در این سالها به آن چندان توجهی نشده است. واقعیت این است که مردم دغدغه های روزمره خود؛ اعم از مسائل فرهنگی، اقتصادی و سیاسی را در تلویزیون نمی بینند. مادام که این اتفاق نیفتد مردم رسانه تلویزیون را باور نمی‌کنند و ما شاهدیم که روز به روز شکاف بیشتری بین مردم و تلویزیون ایجاد می‌شود.
جابر قاسمعلی در پایان و در این خصوص که تمایل دارید مدیران در چه بخش هایی دست شما را باز بگذارند اظهار کرد: دست نویسنده و سازنده سریال باید در طرح مسائل اجتماعی باز باشد تا بتواند با آگاهی هر چه بیشتر در باره جامعه ای که در آن زندگی می کند و مردمی که در آن حضور دارند، حرف بزند. این اتفاق به نفع تلویزیون است. ما باید در باره دغدغه های مردم فیلم بسازیم و تنها در این صورت است که مردم با روی باز و با اعتماد کامل پای تلویزیون خواهند نشست.