آرتین زهرابی؛ انتقادهای صورت گرفته از دراگان اسکوچیچ برای اداره تیم ملی، علت مشخصی ندارد؛ این جدال بی دلیل و خسته کننده، مثال تیراندازی با خشاب خالی است.
اسکوچیچ هیچ سهمی در نابسامانی های فوتبال ایران ندارد؛ اصلا حضور ناگهانی او در تیم ملی ایران، تبلور و محصول همین نابسامانی هاست! از او نمی شود ایراد گرفت چرا سرمربی تیم ملی شده؛ این ما هستیم که تُن ماهی خورده ایم اما فاز کوسه برداشته ایم!
از سرمربی فعلی تیم ملی نباید توقع اعجاز داشته باشیم. او با فدراسیونی قرارداد دارد که هنوز نمی تواند ماجرای کریم باقری را حل و فصل کند و با دعوت از خداداد عزیزی از این شاخه به آن شاخه می پرد؛ واقعا چگونه می توان از اسکوچیچ در شرایط فعلی خرده گرفت؟
اگر او حرف نمی زند یا از وضعیت تیم ملی انتقاد نمی کند، تنها دلیلش این است که شانس فقط یک بار در خانه آدم را می زند. اسکوچیچ تا ۱۰۰ سال دیگر هم سرمربی هیچ تیمی در جام جهانی نمی شود؛ توقع داریم غر هم بزند و فدراسیون موقت فوتبال را عصبانی کند؟ معلوم است که او نباید سخنی به گزاف بگوید!
روزشمار بازی ایران و انگلیس در جام جهانی ۲۰۲۲ آغاز شده و به نظر می رسد تیم ملی در بهترین شرایط ممکن در دو بازی تدارکاتی به میدان می رود؛ یکی کانادا که تازه امیدواریم با وجود دردسرهای زیاد برگزار شود؛ دیگری دیدار با اکوادور که هنوز تاریخش مشخص نشده است. این تمام برنامه ما برای حضور در جام جهانی است؛ راستی یک مینی کمپ هم در ترکیه خواهیم داشت که قرار است تیم ملی را برای بازی های سختش در قطر آماده کند!
با این همه، خوش شانس روزگار «ما» هستیم که اسکوچیچ را در تیم ملی داریم و سراغ یک مربی بزرگ خارجی در این مقطع زمانی نرفتیم. مربی بین المللی با وجاهت جهانی اگر با این دو بازی تدارکاتی به جام جهانی می رفت، شهر را به آتش می کشید و فدراسیون فوتبال و مدیرانش را به باد انتقاد می گرفت. ما با وجود اسکوچیچ است که بی دردسر ادامه می دهیم و موفق شدیم تیم ملی را به دست تقدیر و سرنوشت بسپاریم!