به گزارش مشرق، داستان وزنه برداری کشور هر روز غم انگیز تر می‌شود و آنچه که عیان است اینکه وضع این رشته چندان برای مسئولان فدراسیون و وزارت ورزش مهم نیست. همه چیز به حال خود رها شده و روزها یکی پس از دیگری بی ثمر به پایان می‌رسد.
رشته‌ای که قهرمانان پر آوزاه‌ای در ایران، آسیا و جهان دارد و مدال ها و مقام‌های متعددی را در دنیای وزنه برداری بدست آورده است، به روزی افتاده که تنها با دو ورزشکار به مسابقات جهانی می‌رود و یک نفر از آنها به دلیل آنچه نارضایتی از شرایط عنوان کرده هم سودای ماندن می‌کند و دیگر به ایران باز نمی‌گردد.
اما چه شد که وزنه برداری ایران که پتانسیل زیادی هم دارد به چنین روزی افتاده است؟ چه شده که قهرمانان این رشته همگی خارج از گود هستند و فدراسیون دیواری به دور خودش کشیده که اجازه نمی دهد کسی از چند کیلومتری آن هم رد شود؟ علی مرادی منتقدان و مخالفان زیادی دارد، از پیشکسوت و قهرمانان سابق گرفته تا ملی پوشان فعلی و مربیان همه از شرایط موجود ابراز نارضایتی می‌کنند. او که به عنوان پدر این خانواده باید آرامش را در خانه حاکم کند، خودش در راس ناآرامی‌ها قرار دارد و به کسی هم پاسخگو نیست.
او که داستان بازنشستگی‌اش در ماه‌های اخیر مطرح بوده، همچنان در راس کار قرار دارد، اما روزمرگی فدراسیون زیر نظرش را فرا گرفته و مشخص نیست تکلیف این رشته مدال آور به کجا خواهد رسید. حسین رضازاده، کوروش باقری، بهداد سلیمی، حسین توکلی، سهراب مرادی و کیانوش رستمی و ...که هرکدام در دنیای وزنه برداری پر آوازه هستند، الان کجا قرار دارند؟ چرا آنها از خانه خود رانده شده‌اند و سراغی از آنها گرفته نمی‌شود؟ چطور می‌شود یک رئیس فدراسیون که سالهاست در وزنه برداری پشت میز ریاست نشسته، تمام قهرمانان خود را کنار می‌زند و نمی تواند آنها را دور هم جمع کرده و وزنه برداری را از این بن بست خارج کند؟
حسین مقامی، دبیر سابق فدراسیون در این باره می‌گوید: 4 سال است که ما می‌گوییم وزنه‌برداری در حال نابود شدن است و این صحبت‌ها هم بدون غرض و مرض است. در حالی که وزنه‌برداری کشورمان می‌تواند شرایط خوبی داشته باشد و روند موفقیت ادامه پیدا کند، اما به خاطر ضعف مدیریت دچار حواشی می‌شود. درست است که مشکلات زیادی در ورزش ما به خصوص بحث مالی وجود دارد، اما رئیس یک فدراسیون به عنوان پدر آن مجموعه می‌تواند با صحبت کردن و انگیزه دادن به ورزشکاران کمک کند، اما علی مرادی اصلا پاسخگو نیست و این یک توهین به جامعه ورزش و وزنه برداری است.
مقامی خطاب به وزیر ورزش و جوانان گفت: علی مرادی هم دوره‌اش تمام شده و هم بازنشسته است، اما حضور او چه سودی به حال ورزش و وزنه‌برداری دارد.شما ببینید؛ علی مرادی در ورزش ایران وجهه بهتری دارد یا محمدرضا طالقانی؟ من مانده‌ام چرا با این وضعیت مماشات می‌کنند و تاوان این ضعف مدیریت را نظام و ورزش کشور ما می‌دهد. چند سال است فریاد می‌زنم هر روز بودن علی مرادی در فدراسیون وزنه برداری یک سال این رشته را عقب می‌اندازد، اما گوش شنوایی نیست. زمانی حسین رضازاده با حک کردن نام حضرت ابوالفضل (ع) روی پیراهنش و قهرمانی در المپیک، دنیا را تکان می‌داد، حالا به جایی رسیده‌ایم که رفتن یک دختر نوجوان و پناهنده شدنش تیتر اول همه رسانه‌ها شده است!
وزنه برداری ایران هنوز هم می‌تواند به روزهای اوج خود باز گردد و با آرامش به کارش ادامه دهد، به شرط آنکه تغییر و تحول اساسی در این فدراسیون صورت بگیرد. علی مرادی امتحان خود را پس داده و باید یک هوای تازه وارد این فدراسیون شود. قهرمانانی در این رشته حضور دارند که اگر به آنها میدان داده شود، قطعا می‌توانند شرایط بهتری را رقم بزنند. در این بین نقش وزارت ورزش و جوانان هم مهم است و در صورت ادامه داشتن این شرایط مشخص نیست آینده این رشته المپیکی و پر مدال به کجا خواهد رسید.