آرتین زهرابی؛ حدود ۲۰۰ روز تا برگزاری دیدار تیم های ملی ایران و انگلیس در نخستین روز برگزاری رقابت های جام جهانی ۲۰۲۲ قطر زمان باقی است؛ فرصتی فوق العاده محدود برای آماده سازی تیمی که در بازی های مقدماتی، در سخت ترین دیدارش مقابل کره جنوبی به میدان رفت و بازنده شد؛ در آن مسابقه خیلی هم بد باختیم!
کره جنوبی در سطح فوتبال آسیا، تیم ملی ایران را در یک بازی پرانتقاد شکست داد؛ حالا طبیعی است که باید برای بازی با حریفانی مثل انگلیس و آمریکا برنامه ای مفصل داشته باشیم و لااقل اگر برنامه ای خاص و پرطمطراق نداریم، چند مسابقه تدارکاتی ناقابل برای تیم ملی تدارک ببینیم.
در بخش مدیریتی و پشتنیبانی تیم ملی اما به نظر می رسد کار از بی کفایتی و بی مسولیتی به سطح بی عاری تنزل پیدا کرده و انگار نه تیم ملی داریم، نه بازی های مهم ایران در جام جهانی در پیش است.
همه تیم ها از مدت ها پیش برای حضور در جام جهانی در حال برنامه ریزی بوده اند و حریفان تدارکاتی خود را نیز مشخص کرده اند،؛ یعنی از الان می دانند در جام جهانی چه می خواهند و برای نیل به چه اهدافی به قطر می روند.
در اینجا اما ما با توقع صعود از مرحله گروهی، بدون هیچ گونه برنامه ریزی در نهایت بی خیالی، روزهای مانده به برگزاری جام جهانی را یکی بعد از دیگری سپری می کنیم و طبق معمول نیز به این روزمرگی عادت کرده ایم. ما نظاره گر برنامه ریزی های وسیع ژاپن، کره جنوبی و عربستان برای جام جهانی هستیم؛ روزشمار جام جهانی را می بینیم و هیچ به روی مبارک نمی آوریم و تنها با همان توقع و انتظار عجیبی که گفتیم راهی جام جهانی می شویم.
نمی دانیم در روزهای آینده چه می شود و چه اتفاقاتی رخ می دهد اما فوتبال ما با رئیس معزول، با سرپرست موقت و فدراسیونی که تکالیفش را در دوران گذار به درستی نمی داند، قاعدتا نمی تواند برای بازی هایی با درجه اهمیت جام جهانی، برنامه ریزی کند که اگر غیز از این باشد، باید دست و پای آنهایی که در فدراسیون فوتبال نشسته اند را طلا گرفت!