روزنامه همشهری در یادداشتی به قلم محسن مهدیان از خانواده قالیباف دفاع کرد و نوشت:
چرا سرک کشیدن خطاست؟
1- یکم. چه‌کسی گفته خطا در خفا را ما حق داریم علنی کنیم؟ روشن است که این دو تفاوت دارند. کسی که در خفا خطایی کرده با کسی که بی‌محابا در علن خطا می‌کند یکی‌است؟ آیا ما حق داریم خطای پنهان فرد را علنی نهی از منکر کنیم؟ چرا خطای فرد را اجتماعی کردیم؟ با کدام حجت شرعی؟ این معصیت بزرگ اول.
2- دوم. آیا ما از جزئیات مطلع بودیم؟ این دست مسائل جزئیات فراوان دارد که ما نسبت بدان بی‌اطلاعیم. اطلاع از جزئیات یک ماجرا برای اینکه ما حکم دهیم بسیار مهم است. به همین دلیل که چون امکان اطلاع از جزئیات وجود ندارد، می‌گویند نباید در مسائل شخصی افراد قضاوت کرد. این معصیت دوم.
3- سوم. چه‌کسی گفته ما حق داریم آبرو ببریم؟ بردن آبرو خودش یک حکم قضایی است. یعنی با فرض اینکه خطایی اثبات شود اینکه آبروی فرد برده شود خودش حکم مجتهد و قاضی می‌خواهد. رهبری حتی بعداز حکم قضایی نیز با ریختن آبرو مخالف است. با این توضیح ما با کدام حجت مثل آب خوردن آبرو می‌بریم؟
باید در جواب به این موضوع، مسئله مینو خالقی را به یاد باوریم.
مینو خالقی در سال 1394 با رای مردم، نماینده شهر اصفهان شد. اما انتشار عکس‌های خصوصی از وی توسط برخی اصولگرایان باعث شد آرای او توسط شورای نگهبان باطل اعلام شود.
حالا باید از مدیرعامل اصولگرای روزنامه همشهری پرسید، اگر ماجرای سیسمونی موضوعی خصوصی است، چطور آن زمان به موضوع مینو خالقی واکنش نشان ندادید؟
باقری، امام جمعه آستارا به خوبی گفت: یقینا در این شرایط اقتصادی و کرونایی که بسیاری از خانواده‌ها به خاطر مشکلات معیشتی دو سال است که رنگ سفر را ندیده‌اند، سفر خانواده یک مقام مسئول ارشد نظام به خارج از کشور، آن هم در ماه مبارک رمضان به هیچ وجه پذیرفته نیست و خلاف سیره امیرالمؤمنین (ع) می‌باشد.
کریمی‌تبار امام جمعه ایلام هم گفته بود : اگر فرد مسئولی یا خانواده آن به کشور خارجی برود و کالای خارجی وارد کند این آقای مسئول در شان جایگاهی که قرار گرفته، نخواهد بود.