مسعود اقبالی کارشناس فوتبال درباره شرایط تیم ملی و فدراسیون فوتبال، نظرات جالبی دارد. بخش هایی از مصاحبه اقبالی را در این زمینه می خوانید:
*در روزهایی که همه تیم‌های حاضر در جام جهانی با سرعت و جدیت در تلاش برای رسیدن به بهترین شرایط ممکن جهت حضور در بزرگ‌ترین آوردگاه ورزشی جهان هستند، فوتبال ایران دور خودش می‌چرخد و فرصت طلایی آماده سازی را به ده‌ها دلیل از دست می‌دهد.
*حاصل این بی تدبیری را حتماً در جام جهانی خواهیم دید. من قبلاً هم گفته‌ام و امروز هم تاکید می‌کنم با این شرایطی که فدراسیون فوتبال دارد و این نحوه آماده سازی (بهتر است بگویم نحوه عدم آماده سازی و بی برنامگی)، تیم ملی با ۳ شکست از قطر باز می‌گردد.
*متاسفانه در فوتبال ما گاهاً صحبت‌هایی انجام می‌شود که کاملاً خارج از عرف است. به عنوان مثال به ادعای دبیر کل بابت بازی تدارکاتی با یکی دو تیم ملی خیلی قدرتمند و تکذیب آن توسط سرپرست فدراسیون اشاره می‌کنم.
*در حالی که باید تمام تمرکز فدراسیون و مدیران ارشد فوتبال روی حضور قدرتمند تیم ملی در جام جهانی باشد، اغلب مسئولان فوتبالی به فکر حفظ میز و سمت خود در فدراسیون جدید و انجام لابی برای این منظور هستند و تنها موضوعی که با جدیت به آن فکر نمی‌شود، تدارکات مناسب و برنامه‌ریزی جهت حضور تیم ملی در جام جهانی است.
*وقتی یکسری از اعضای مجمع و برخی از اعضای هیات رییسه با تعصب برای حفظ سمت و صندلی شان در فدراسیون تلاش می‌کنند، شما نباید انتظاری از تیم ملی در جام جهانی داشته باشید. این درگیری‌ها بر سر منصب و باند بازی در هیات رییسه در شان فوتبال ایران نیست.
*این تیم ملی از تیم ملی ۴ و ۸ سال پیش ضعیف‌تر است. شاید نفرات بهتری در اختیار داشته باشد اما از نظر نظم تیمی و تاکتیکی ضعیف‌تر است. تیم ملی امروز روی توانایی‌های فردی ۳ بازیکن به اسم طارمی، سردار آزمونی و جهانبخش نتیجه می‌گیرد. در زمان کی روش تیم ملی یک استراتژی خاص داشت که آن را خیلی خوب اجرا می‌کرد. حداقل تیم ملی در آن زمان می‌دانست چه می‌خواهد. اما امروز ما نه در دفاع به نظم و اقتدار زمان کی روش را داریم و نه در حمله به بلوغ رسیده‌ایم.
*تنها شانسی که در جام جهانی داریم این است که فوتبال انگلیس و آمریکا در یک سبک است و اگر از بین ۳ تیم حاضر در پلی‌آف اسکاتلند یا ولز به جام جهانی صعود کنند، ما در گروهی قرار داریم که هر ۳ حریف در یک سبک فوتبال بازی می‌کنند؛ و این به مراتب بهتر از آن است که مثلاً در گروهی قرار بگیریم که یک تیم از اروپا یا منطقه بریتانیا، یک تیم از آمریکای لاتین و یک تیم از آفریقا باشد که ناچار باشیم با سبک مختلف فوتبال بازی کنیم.