به گزارش هنر امروز، هرچند از دهه ۱۹۸۰ تاکنون چند کتاب جنجالی درباره روابط پابلو پیکاسو با زنان در طول دوران زندگیاش منتشر شده اما حالا در دوران جنبش «میتو» (MeToo) نوع نگاه به ادعاهای مطرحشده در این کتابها متفاوت است. از پابلو پیکاسو در این کتابهای جنجالی تصویری منفی در زمینه روابط با زنان ترسیم شده است.
سسیل دوبره، مدیر موزه پیکاسو در پاریس بر این باور است که جنبش «میتو» به وجهه هنرمندی که موزه تحت مدیریت او آثارش را نمایش میدهد آسیب زد. او با این حال تاکید میکند که قرار نیست در موسسه تحت نظر او موضوع روابط بحثانگیز پابلو پیکاسو با زنان به شکل «مستقیم و بدون ابهام» مورد توجه قرار گیرد.
این در حالی است که سوفی شوو، نویسنده یکی از کتابهای جنجالی درباره پابلو پیکاسو بر این باور است که این نقاش «تسلطی مقاومتناپذیر و مخرب» بر روی زنانی داشت که به آنها عشق میورزید. او پابلو پیکاسو را نقاشی «نابغه» اما مردی «خشن»، «حسود»، «منحرف»، «مخرب» و «اغواگری بزرگ» معرفی میکند.
این ادعاها علیه پابلو پیکاسو در حالی مطرح میشود که احتمالا درباره او نیز مانند دیگر هنرمندانی که در جریان جنبش «میتو» در مظان اتهام قرار گرفتند پرسشهایی درباره حد و مرز جدایی اثر از مولف یا آفریننده پدید خواهد آمد. سوالهایی از این دست که حتی در صورت اثبات ادعاها علیه یک هنرمند تا کجا میتوان اثر هنری او را زیر سوال برد؟