به گزارش هنر ام‌روز، محمدرضا مقدسیان(مثبت):«نخستین قسمت از سریال «جیران» حسن فتحی تا حد خوبی یادآور همان شکل و شمایل از فیلمنامه نویسی و فیلمسازی است که از او در روزهای خوب فیلمسازی و سریال سازی اش به خاطر داریم. چرا؟ فتحی در گام نخست این اثر تازه اش کاملا روان و بی اضافه کاری موفق شده تا جهان اثر و مختصات روابط و کشمکش ها را برای مخاطبش تعریف و ترسیم کند.
این مسئله در شکل نگارش فیلمنامه و چینش فعل و انفعالات درون متنی و در ادامه در شکل کارگردانی او قابل رصد است. هرچند برای قضاوت زود است باید نشست و دست کم چند قسمتی از سریال را دید تا بتوان نظر دقیقی در مورد چند و چون آن ارائه کرد.
در قدم نخست اما فتحی تا حد خوبی از پس معرفی فضای کلی داستان و معرفی موقعیت جغرافیایی و ترسم آرزوها و موانع پیش روی این آرزوها برآمده است که طبیعتا انتظارات از قسمت های بعدی سریال را بالا می برد.
فاطمه پاقلعه‌نژاد(منفی):
«اصرار حسن فتحی در پیش بردن قصه در دو وجه برای شناساندن همه کاراکترهای دربار و خانواده خدیجه تجریشی به مخاطب تا ایجاد لحظه دیدار ناصرالدین‌شاه و جیران در پایان قسمت اول،کیفیت این قسمت را از آنچه از فتحی و جوانمرد انتظار می‌رفت پایین‌تر آورده. قطعا برای قضاوت زود است و باید منتظر قسمت‌های بعد ماند»