خبرگزاری میزان – در هفته آخر آبان ۹۸ و در جریان اعتراضاتی که نسبت به افزایش ناگهانی قیمت بنزین صورت گرفت، اتفاقاتی به وقوع پیوست که ضمن آن اعتراضات اولیه منجر به آشوب‌های خیابانی شد. آشوب‌هایی که در روند آن متأسفانه تعدادی از هم‌وطنان کشته و مجروح شده و خسارت‌هایی جدی به اموال عمومی و نیز اموال شهروندان وارد آمد و مجموعه‌ای از تخریب‌گری‌ها و اعمال مشابه در برخی از نقاط کشور انجام شد؛ از آتش زدن بانک‌ها تا حمله به اماکن عمومی و درمانگاه‌ها و آمبولانس‌ها و تلاش برای حمله به اماکن نظامی و زیرساخت‌ها ... اعمالی که مشابهت آنها، فرضیه «سازمان یافته بودن» آنها را تقویت می‌کرد و ثابت می‌کرد این افراد در هسته‌های مختلف تحت دستور و آموزش‌های مستقیم و غیرمستقیم بدخواهان و دشمنان ملت ایران قرار داشته‌اند.
گرچه اعتراضات به حق مردمی در روزهای نخست پس از تجمعات اولیه فروکش کرد، اما بازوی رسانه‌ای اغتشاشگران در لندن مشغول پمپاژ دروغ و تحریک آشوبگران به جنایت و خشونت بیشتر بود. چنان‌که در روزهای بعد بیشتر شاهد تخریب اموال عمومی و حمله به نهادهای نظامی و حساس بودیم. در نهایت پس از ورود مقتدرانه نیروهای امنیتی غائله در عرصه میدانی ختم شد، اما از آن‌جا که دشمنان ملت حساب ویژه‌ای روی این آشوب‌ها بازکرده بودند، نبرد را به جنگ رسانه‌ای کشانده و به مدد امپراتوری خبری خویش با انواع ترفندها ادامه ماجرا را در فضای مجازی دنبال کردند. یکی از این ترفندها توسل به سناریوی نخ‌نمای کشته‌سازی بود که با ارائه آماری کاملا کذب از قربانیان حادثه، سعی در تحریک و برانگیختگی دوباره افکار عمومی کردند. سناریویی که سالهاست به مناسبت‌های مختلف در دستور کار آنها قرار می‌گیرد.
روی دیگر سکه سناریوی کشته‌سازی اتفاقاتی است که در هفته‌های اخیر تحت عنوان «تریبونال آبان 98» در لندن به وقوع می‌پیوندد، و آن برگزاری دادگاهای فرمایشی با شاهدانی مجهول‌الهویه است که برخی مدعی‌اند در اعتراضات 98 آسیب دیده‌اند، و برخی دیگر در اظهاراتی کذب و مضحک ادعا می‌کنند از اعضاء نیروهای نظامی و امنیتی هستند و در جریان اغتشاشات به معترضان شلیک کرده و آسیب رسانده‌اند.
نکته قابل توجه اما هویت این افراد است که ناشناخته بودن آنها و اصرار به عدم افشای هویت، اظهارات آنها را به کلی از درجه اعتبار ساقط کرده و بی‌‌ارزش ساخته است. چه اینکه در شرایط مشخص نبودن هویت این افراد هیچ امکانی برای راستی‌آزمایی ادعاهای آنها وجود نداشته و ذیل این پوشش مخفی آنها قادر به طرح هر ادعای کذب و خلاف واقعی خواهند بود. و این صرف‌نظر از آن است که عمق کینه و عداوت نهادهای متولی این دادگاه فرمایشی نسبت به جمهوری اسلامی ایران جایی برای توقع عدالت و راستی نسبت به موارد مطرح شده باقی نمی‌گذارد. ضمن آن‌که برخی تناقضات فاحش اظهارات مطرح شده خود گویای میزان صحت و درستی آنها می‌باشد. تناقضاتی که سوژه طنزپردازی کاربران شبکه‌های مجازی نیز شده و بیش از پیش پرده از ماهیت حقیقی این شوی رسانه‌ای معاندان برداشته است.
انتهای پیام/