با اعلام لیست کاندیدهای جشنواره فیلم فجر بسیاری از صاحبان فیلم و بازیگران و کارگردانان وعوامل پشت صحنه از آنچه در لیست داوران جشنواره چهلم آمده بود گلایه مند بوده اند، آیا این گلایه به نظر شما طبیعی است؟
سوالی که در هر نوع از قضاوت پیش می آید این است که آیا قضاوت در حوزه های مختلف یکسان است؟
مثلا قضاوت در رشته های ورزشی می تواند یک اتفاق سلیقه ای باشد؟ یا اینکه قوانین حاکم تکلیف را برای همه مشخص کرده است؟!
اگر داوری و قضاوت در رشته های مختلف، مثلا ورزشی براساس نظر قاطع داور طبق قانون و گاهی تکنولوژی مانند ویدئو چک اتفاق می افتد باید بگوییم در آثار هنری داوران جدا از توانمندی واستعداد و خلاقیت و هوش و ذکاوت هنرمند که به رای گذاشته شده و هشت تا ده نفر داور روی آن نظر خواهند داشت، سلیقه نیز بحثی جدی دارد. اینکه تو به عنوان داور از کار یک هنرمند چقدر لذت می بری و او را در کارش چقدر موفق می دانی مستقیما به این نکته برمی گردد که با چه دیدگاهی پای اثر او نشسته ای و چه فاکتورهایی را برای او به عنوان فردی موفق و قویتر از رقبایش برای انتخاب بهترین در نظر گرفته ای! واقعا این معیار بر ای یک داور می تواند کار را به گلایه بکشاند؟
آیا می شود جز سلیقه و نگاه خاص چند داور، عامل دیگری را در انتخاب یک بازیگر به عنوان بهترین مد نظر قرار داد؟
واقعا معیار یک داور برای انتخاب بهترین کارگردانی چیست؟
واقعا خط و خط کش یک داور برای انتخاب بهترین گریم چیست؟
آیا قواعد مشخصی به شما می گوید چه کسی بهتر است و چه کسی نه، آیا مخاطبین هر اثر هنری نظری شبیه به هم دارند؟ و می توانند بهترین یا بدترین را از یکدیگر جدا از یک سلیقه شخصی ترکیب شده با تکنیک و توانمندی و استعداد انتخاب کرد؟
بسیاری از مخاطبان عام ، خاص و حتی منتقدان نظری متفاوت در مورد فیلم «نگهبان شب» داشتند اما این فیلم توانست جایزه بهترین کارگردانی را به خود اختصاص دهد. بسیاری از منتقدان و مخاطبان عام و حتی مخاطبان خاص فیلم «ملاقات خصوصی» را یکی از اتفاقات سینمای ایران می دانستند اما نظر داوران چیزی متفاوت با آن بود.
بسیاری از کارشناسان سینما روی فیلم «شادروان» نظرات تخصصی داشتند اما این اتفاق در روز پایانی جشنواره طور دیگر رقم خورد.
بسیاری از منتقدان و کارشناسان روی بازی «پریناز ایزدیار» نظر مساعد داشتند اما سلیقه داوران طور دیگری بود!
بسیاری از صاحب نظران عرصه سینما بازیگران فیلم «شادروان» ، «شب طلایی»، «مرد بازنده» و غیره را در میان نامزدهای جشنواره می دیدند اما آنچه بیرون آمد هیچ ربطی به نظر مخاطبان عام و خاص نداشت!
سوالی که اینجا ایجاد می شود این است که آیا نظر داوران می بایست با نظر مخاطبان عام و حتی مخاطبان خاص و منتقدان یکی باشد!؟
یا اینکه می توان به داوران این حق را داد که در انتخاب خود سلیقه شخصی و تجربه سالها فعالیت هنری شان را توامان به کار گرفته و تنها مناسبات دیگر را از جمله انواع سفارشها، رفاقتها و غیره را نادیده بگیرند.
طبیعی است که هر هنرمند با اثرش و هر اتفاق هنری با قابی که از خود به جا می گذارد می تواند در تاریخ و در نزد مخاطبانش امروز ماندگار شود و داوران هستند که بعدها می توانند نظراتشان را با دلایلی فنی و تخصصی و البته باز هم می گویم بر اساس نظری سلیقه ای منعکس کنند که این مسئله با واقعیت ممکن در تناقض نیست .
در تمام این سالها بارها شاهد این مسئله بوده ایم که مخاطبان خاص و داوران و حتی منتقدین و صاحبان فیلم ، نظراتی متفاوت با هم داشته اند و هرگز داوران آنطور که ما حدس می زنیم انتخاب نکرده و نمی کنند ضمن اینکه گاهی مناسبت هایی غیر از واقعیت قضاوت نیز در این امر دخیل بوده است که به نظر نمی رسد امسال داوران تن به سفارش و رعایت مناسبت های مرسوم داده باشند.
انتهای پیام//