امیررضا احمدی؛ دقیقا ۵۲ روز پیش بود که با ابلاغ حکم بازنشستگی علی مرادی، رئیس فدراسیون وزنه برداری به نقطه پایان فعالیتش رسید تا کلید اتاق ریاست را تحویل دهد. رییس با سابقه فدراسیون سرانجام پس از ۳۳ سال فعالیت، با صندلی اش خداحافظی کند. مرادی در سال ۹۸ برای دومین بار به عنوان رئیس فدراسیون انتخاب شد که البته همان زمان در انتخابش بحث بود اما او توانست به صندلی ریاست تکیه بزند. حالا قریب به ۶۰ روز است که وزارت ورزش، به او ابلاغ کرده که بر اساس قانون منع بکار گیری بازنشستگان، مرادی باید صندلی اش را ترک کند. اتفاقی که با توجه به ناکامی های این رشته در سال های اخیر، می تواند فرصتی باشد برای نفس کشیدن این رشته و روزهای خوب را به آن برگرداند. با این وصف در این دو ماه، وزارت ورزش هیچ اقدامی برای انتخاب سرپرست فدراسیون انجام نداده و یکی از پرافتخارترین ورزش های ایران، در فاصله ای کم تا بازی های آسیایی و مسابقات جهانی، در برزخ به سر می برد و مشخص نیست سرنوشت ورزش پرمدال ایران با این وضع به کجا خواهد کشید.
وقتی رئیس سابق فدراسیون وزنه برداری با حکم بازنشستگی اش مواجه شد، همه منتظر بودند تا در زمانی کوتاه، سرپرست این فدراسیون مشخص شود و بتواند شرایط را برای برگزاری مجمع آماده کند. با این وجود با گذشت مدت زمان قریب به دو ماه از این موضوع، فدراسیون هنوز رئیس و سرپرستی ندارد. معضل بزرگی که به نظر می رسد باید ریشه آن را، در خودخواهی رئیس سابق دید. علی مرادی در این مدت سعی کرده با اقدامات مختلف، لابی با افراد و تلاش های خود، به صندلی مدیریتش برگردد و تا پایان بازی های آسیایی در مسند خود بماند و نهایتا در پایان همان دوره ۴ سال مدیریتش، از فدراسیون برود. اقدامی که باعث شده معرفی سرپرست این فدراسیون تا این اندازه طولانی شود و به ضرر وزنه برداری تمام شود. فدراسیون وزنه برداری تا کنون از مدیریت مرادی لطمه های بسیاری دیده و مشکلات مختلفی روی آن آوار شده. افت شدید وزنه برداری در رده های پایه، کاهش سهمیه المپیک و کاهش مدال ها و سیر نزولی آن از المپیک لندن تا توکیو، عملی نشدن وعده تجهیز خانه های وزنه برداری و شرایط بد استان ها، نبود هیچگونه پیشرفت و ارتقا در بین مربیان و داوران زنان و محدود بودن آن به چند نفر خاص، دوپینگ های متعدد در زمان ریاست ۶ ساله مرادی که بعضی پرونده هایش هنوز باز است و... تنها مشتی از خروارها مشکلات در این ۶ سال است که کمر وزنه برداری ایران را شکست و باعث شد از اوج با سقوط آزاد به ته دره برود.
در این مدت علاوه بر تلاش های علی مرادی برای بازگشت به اتاق ریاست، خبرهایی از راهروهای فدراسیون وزنه برداری به گوش می رسد و آن هم دورخیز دکتر باقری، نایب رئیس فدراسیون وزنه برداری در زمان علی مرادی، برای نشستن بر صندلی ریاست است؛ اتفاقی که اگر رنگ حقیقت به خود بگیرد، همان مدل پوتین- مدودف را در ذهن تداعی می کند که با این حرکت عملا هیچ تغییری در فدراسیون ایجاد نشده و در بر همان پاشنه خواهد چرخید. اینکه باقری رییس فدراسیون شود یعنی همان تفکرات انحصار گرایانه زمان مرادی در فدراسیون ادامه پیدا می کند و از آن هوای تازه ای که مدت هاست منتظریم در این رشته جاری شود، خبری نیست. مطمئنا نشستن باقری بر کرسی ریاست یعنی دولت در سایه مرادی که می تواند همچنان خط و مشی های فدراسیون را تعیین کند و باز هم روال گذشته را ادامه دهد.
نکته ای که کاملا واضح است، این است که وزنه برداری در سال های اخیر یک سقوط آزاد را تجربه کرده تا جایی که در المپیک و جهانی هیچ خبری از مدال های رنگارنگ سال های قبل نیست و فدراسیون نشین ها، ناکامی خود را پشت رتبه تیمی پنهان می کنند در حالی که هر کسی که با وزنه برداری میانه ای ندارد هم می داند که این رشته، کاملا انفرادی و مبتنی بر رکوردهای فردی و مدال هاست و جایگاه تیمی در آن معنایی ندارد.
وقتی حمید سجادی به عنوان وزیر ورزش انتخاب شد همه انتظار داشتند که او به عنوان چهره ای با پیشینه ورزشی درخشان، بتواند قطار ورزش ایران را بهتر هدایت کند و در مسیر خوبی به پیش ببرد. با این وصف حمید سجادی در این مدت، به خصوص در موضوع تعیین سرپرست فدراسیون وزنه برداری، هنوز نتوانسته کاریزمای مدیریتی و استقلال خود را نشان دهد. حمید سجادی همچنان پس از گذشت ۵۰ روز نتوانسته برای انتصاب سرپرست فدراسیون پولاد سرد به جمع بندی برسد و به نظر می رسد تحت تاثیر صحبت ها و لابی هایی است که انجام می شود. همه این ها در حالی است که وزنه برداری در تابستان پیش رو مسابقات بازی های آسیایی و سپس جهانی را در پیش دارد و بی شک درخشش در این مسابقات، مستلزم برنامه ریزی هدف دار است که با توجه به بلاتکلیفی فدراسیون، بعید است چنین اتفاقی رخ بدهد. وزنه برداری در سال های اخیر آنقدر آسیب دیده و از سو مدیریت رنج برده که تغییرات مدیریتی در آن، بسیار حیاتی است و مطمئنا تعیین هرچه زودتر سرپرستی بی طرف، فراهم کردن شرایط برگزاری انتخابات و نهایتا جاری شدن هوایی تازه در این ورزش می تواند دردهای آن را درمان کند. موضوعی که به نظر می رسد در نظر وزیر ورزش اهمیت چندانی ندارد و تا کنون خبری از روشن شدن تکلیف فدراسیون وزنه برداری نیست و همه چیز در برزخ سپری می شود.
محمدرضا براری قهرمان وزنه برداری آسیا و پیشکسوت وزنه برداری، درباره شرایط فعلی فدراسیون گفت: فدراسیون وزنه برداری این روزها در بلاتکلیفی به سر می برد که این بدترین آفت است چرا که مسابقات مختلف پیش رو به برنامه ریزی نیاز دارد و اگر تکلیف این فدراسیون مشخص نشود، چوب آن را در مسابقات آینده می خوریم.
براری ادامه داد: آقای مرادی با ابلاغ حکم بازنشستگی اش باید فدراسیون را ترک کند و نامه نگاری هایی با سازمان بازرسی هم صورت گرفته اما بهتر است ایشان جای خود را به یک مدیر جوان و کاربلد بدهد تا بتواند وزنه برداری را مدیریت کند.
قهرمان اسبق آسیا افزود: الان ببینید علیرضا دبیر در فدراسیون کشتی، چگونه برای این ورزش اسپانسر جذب می کند. ردیف بودجه فدراسیون در وزارت خانه مشخص است و بقیه هزینه ها را دبیر با جذب اسپانسر آورده اما در وزنه برداری خبری از این موضوع نیست؛ اگر قرار باشد صرفا رئیس فدراسیون بودجه را خرج کند و برای جذب منابع مالی اقدامی نکند، پس وزارت ورزش یک نماینده به جای رئیس می گذاشت تا بر خرج شدن هزینه ها نظارت کند و نیازی به رئیس هم نبود.
براری درباره افت وزنه برداری در سال های اخیر هم عنوان کرد: شما ببینید الان سالن های ما به چه روزی افتاده اند. اکثر سالن ها تعطیل شده اند و جمعیت ورودی خیلی کم شده. در سال های اخیر همه قهرمانان به نوعی رنجیده اند و از وزنه برداری کنار رفته اند، در حالی که فدراسیون باید از این افراد استفاده کند اما آن ها دوست دارند افرادی مانند کیانوش رستمی و... هرچه زودتر از ورزش خداحافظی کنند.
پیشکسوت وزنه برداری ایران ادامه داد: نفراتی مانند نواب نصیر شلال یا کوروش باقری الان کجای کار هستند؟ نواب نصیر شلال قهرمان المپیک است و یا کوروش باقری سال ها مربی گری کرده و امتحان خود را پس داده چرا نباید از این افراد استفاده شود؟ نسل های جوان وقتی می بینند که نواب نصیر شلال به بلندترین قله موفقیت یعنی قهرمانی المپیک رسیده اما کسی پیگیر حال او نیست، معلوم است که دلسرد می شوند.
براری افزود: فدراسیون از نایب قهرمانی تیم سخن می گوید که این برای من هم جای خوشحالی است اما این وقتی است که ما در بخش مدال های انفرادی هم حرفی برای گفتن داشته باشیم. زمانی در مسابقات جهانی ۲۰۱۱ ما با اقتدار سوم تیمی شدیم و در بخش انفرادی، سعید محمدپور، بهداد سلیمی، سجاد انوشیروانی مدال گرفتند و ما در رده بندی مدالی هم جزو سه تیم بودیم، آن زمان می شد بر روی قضیه مانور داد اما الان نفرات ما در اوزان المپیکی حرفی برای گفتن ندارند. معلوم است که کشورهای دیگر روی اوزان المپیکی سرمایه گذاری می کنند چون یک مدال المپیک با ده مدال جهان برابری می کند.
عضو اسبق تیم ملی وزنه برداری درباره شرایط قهرمانان ورزشی گفت: چرا فردی مانند نواب نصیر شلال که هم قهرمان المپیک است و هم مدرس وزنه برداری، باید بیرون از گود باشد؟ الان فردی مانند علی داوودی به آرامش احتیاج دارد اما واقعا چنین است؟ در فدراسیون کشتی وقتی فردی مانند حسن یزدانی قهرمان می شود، رئیس فدراسیون برایش پاداش می گیرد، گلریزان می کند و... تا او خیالش راحت باشد و به ورزش برسد، همه این ها هم حق آن هاست و نوش جانشان، اما الان وزنه بردار ما چنین شرایطی دارد؟
براری در بخش دیگری از سخنانش در انتقاد از وضعیت زیرساختی وزنه برداری عنوان کرد: الان وضعیت سالن های وزنه برداری را ببینید که چطور است؟ سالن ها امکانات کافی ندارند و این وظیفه رئیس فدراسیون است که امکانات را بیاورد اما وقتی نمی تواند بهتر است کنار برود. همین موضوع باعث افت کیفیت تمرینات می شود.
قهرمان وزنه برداری آسیا افزود: من روزگاری در مسابقات پایه ۲۲۰کیلو در دو ضرب می زدم و نایب قهرمان می شدم اما الان وزنه بردار با ۱۹۰ کیلو قهرمان فوق سنگین می شود که نشان از افت کیفیت در بین ورزشکاران دارد.
براری ادامه داد: الان رئیس هیئت های ما هیچ تخصصی در کار خود ندارند و صرفا به دلیل لابی با رئیس فدراسیون در راس کار هستند. الان آقای مرادی رئیس یکی از هیئت ها را به عنوان مربی تیم ملی معرفی کرده و او را به مسابقات جهانی می برد در حالی که مسابقات جهانی جای تجربه اندوزی نیست بلکه فرد باید از رده پایه کارش را شروع کند اما چون حق رای در مجمع دارد، این اتفاق ها می افتد.
پیشکسوت وزنه برداری ایران افزود: الان همه خانواده وزنه برداری روی سجاد انوشیروانی به جمع بندی رسیده اند و موافق حضور ایشان هستند. انوشیروانی هم در حوزه قهرمانی موفق بوده و هم در بعد مدیریتی تجربه دارد، جوان است و می تواند مشکلات را حل کند و باید کسی هم که رئیس فدراسیون می شود بتواند گره از کار باز کند نه اینکه شرایط از قبل بدتر شود.
براری در پایان گفت: امیدواریم وزارت ورزش هرچه زودتر تکلیف سرپرست فدراسیون را مشخص کند چون این مطالبه ما خانواده وزنه برداری است. من انتظار داشتم در این هفته سرپرست مشخص شود که نشد اما امیدواریم هرچه زودتر این اتفاق بیفتد و وزنه برداری بتواند با داشتن رئیسی کاربلد، مسیرش را طی کند و به روزهای خوب خود برگردد.
۲۵۷ ۲۵۱