هشمهری آنلاین - وجیهه امیرخانی : سید مرتضی فاطمی را قاب تلویزیون زیاد دیده‌ایم از کارگردانی سریال هوش سیاه تا تهیه‌کنندگی و اجرای برنامه جنجالی اختیاریه. فاطمی این روزها اولین تجربه بلند خود را راهی جشنواره فیلم فجر کرده است. «بی‌مادر» شاید از معدود آثار تجربه شده در سینمای فلسفی ایران باشد که اولین اکران خود را در سینمای رسانه پشت سرگذاشته و بازتاب‌های بسیاری در فضای رسانه داشته است. با او درباره دغدغه‌هایش در سینما، بی‌مادر و احتمال دستیابی به سیمرغ گپ و گفت کوتاهی انجام داده ایم که در ادامه می‌خوانید:
آقای فاطمی درباره بی‌مادر و حرف‌های تازه آن برای سینمای اجتماعی ایران بگویید؟ شما هم قبل از اکران و هم (در نشست خبری) عبارت پرسشگری را مطرح کردید. اینکه می خواستید با بی مادر پرسشگری کنید. شما دوست دارید از این مدیوم قصه بگویید یا دغدغه های خود را دنبال می کنید؟
بیشترین دغدغه من در سینما فلسفی ست و طرح پرسش های بنیادینی که در ذهنم وجود دارد. پرسش هایی که شاید خودم هم پاسخی برای آن نداشته باشم. سعی می‌کنم این پرسش‌ها را در قالب درام با دیگران مطرح کنم. به بیان بهتر سنگینی بار برخی سوال‌ها را با تبدیل کردن آن به قصه و درام سبک کرده و در قالبی جذاب و عامه فهم با دیگران به اشتراک می گذارم.
بی مادر را می توان در ژانر اجتماعی به شمار آورد؟ به هر حال این ژانر پرمخاطب چندین سال است که به تکرار و تقلید افتاده و مخاطب خود را از دست داده یا بهتر است بگوییم نمی‌تواند با مخاطب عام ارتباط برقرار کند.
ما به طور کلی ژانر اجتماعی در سینما نداریم. گونه اجتماعی داریم و دغدغه من از جنس دغدغه‌های اندیشه‌ای فکری و اخلاقی ست. از این منظر شاید این دغدغه ها در گونه اجتماعی دیده شود.
به نظر می رسد شما با انتخاب هوشمندانه در انتخاب بازیگران بی مادر که هر دو -امیر آقایی و پردیس پورعابدینی -چهره های سریال پرمخاطب آقازاده بودند مسیر فروش و گیشه را هم تا حدی برای خود هموار کرده اید.
من در انتخاب بازیگران اصلی بی‌مادر (امیر آقایی و پردیس پورعابدینی) به هیچ وجه به عقبه حضورشان در سریال آقازاده توجهی نداشتم. گیشه برای من مفهومی در دل مخاطب دارد. من نگاهم به جلب مخاطب است که همین هم خود گیشه می‌آورد. واضح تر بگویم مسیر انتخاب بازیگر برای من مسیر معکوس و از گیشه نیست. یعنی این طور نیست که ابتدا برای انتخاب بازیگران گیشه پسند بودن آنها را در نظر بگیرم. برای من در وهله اول گزینه درست برای درآمدن فیلمنامه و شیمی بازیگران است. بعد به این فکر می کنم که آیا این بازیگران در بازگشت سرمایه اثرگذار هستند یا نه.
قبل از جشنواره گفته بودید نفس جشنواره برایتان رقابت نیست و جایزه اصلی رو مردم با تماشای فیلم می‌دهند…همچنان به آن معتقدید؟
بله برای من جشنواره ذات رقابتی ندارد. مهم ترین و جذاب‌ترین جایزه برای من همچنان جایزه‌ای ست که مردم به فیلم بدهند نه لزوما منتقدان، کارشناسان یا سلیقه‌ها و ذائقه‌های دایره محدودی از آدم‌ها. به نظرم وقتی در سینما این دایره محدود برداشته شود و همه مردم نظر بدهند جذاب‌ترین جایزه اهدا شده است.
بازتاب ها را در زمان اکران بی مادر چطور دیدید؟ فکر می کنید در جلب مخاطب موفق باشد و این فیلم در لیست برگزیدگان آرای مردمی قرار گیرد؟ برآیندتان تا امروز جشنواره و سطح فیلم‌ها چطور بوده است. آیا همانطور که از طرف داورها تا قبل از شروع جشنواره گفته شده بود : «این جشنواره شگفتی‌ساز خواهد بود»
بازتاب هایی که از زمان اکران داشتم تا کنون برایم بسیار رضایت بخش بوده. من همه سعی ام در بی‌مادر این بوده که فیلم با مخاطب ارتباط خوبی برقرار کند و امیدوارم این اتفاق برای این فیلم رخ داده باشد. من همه فیلم‌های جشنواره امسال را ندیدم و نمی‌توانم قضاوت درستی داشته باشم. از لیست های مردمی هم اطلاعات دقیق ندارم اما امیدوارم جشنواره امسال هم شگفتی ساز باشد.
آقای فاطمی شما برای مردم در قاب تلویزیون و روی صندلی اجرا آشنا و محبوب هستید. نگران نیستید مسیر فیلمسازی شما را از این مدیوم دور یا جدا کند؟ قصد دارید فیلمسازی را ادامه دهید و ما منتظر آثار بعدی شما در سینما باشیم؟
حقیقتا من آدمی نیستم که در یک جا متوقف شوم. این هم می‌تواند حسن باشد و هم ایراد. چه در کسوت تهیه کننده، چه کارگردانی و چه صندلی اجرا. هر جایی که احساس نیاز بیشتر کنم و حس کنم از آن پنجره بهتر می‌توانم حرف‌هایم را به اشتراک بگذارم همان مدیوم را انتخاب می‌کنم. حالا این می‌تواند اجرا باشد، می تواند نویسندگی باشد یا کارگردانی. من در این لحظه که با شما صحبت می‌کنم هیچ برنامه خاصی برای آینده ندارم. یکی دو کار را شروع کرده و رها کرده ام. منتظرم ببینم در این رودخانه مواج به کدام سمت می‌رود من هم به همان سمت می‌روم.