شهرخبر

محسن امیریوسفی با انتشار یادداشتی از درگذشت «آقا اسفندیار» کاراکتر فیلم سینمایی «خواب تلخ» خبر داد.

به گزارش هنر ام‌روز، این کارگردان سینمای ایران در بخشی از این متن که با عنوان "سوگنامه ای برای درگذشت آقا اسفندیار بازیگر فیلم خواب تلخ" در اختیار گذاشت، نوشته است: «بازگشت همه بسوی اوست حتی من، آقا اسفندیار. من این مطلب را قبل از مرگ نوشتم و به آقا محسن دادم و گفتم بعد از مرگم بسوزونش. ولی از اونجائی که توقیف مغز آقا محسن را خورده و به بشریت بیشتر از بشر اهمیت میده این متن را چاپ کرد. ولی شما نخونیدش و به مُرده ها احترام بگذارید قبل از اینکه مثل اونا بشید.

اولین بار سال ۷۸ بود که آقامحسن را تو قبرستون سِدِه دیدم که یک دوربین به چشمش چسبونده بود و وقتی من رفتم جلویش سرش را بالا آورد که غُر بزنه که انگار "سوفیالورن" را دیده و زل زد به چشمهایم! و منِ پیرمرد که راستی راستی خجالت کشیده بودم کلاه نمدی ام را پائین آوردم و با عصبانیت گفتم کی اجازه داده تو قبرستون من فیلم برداری؟! ولی آقامحسن همونطور میخ نگاهم کرد و گفت: شما چکاره ای؟ که گفتم مُرده شور (از کلمه مرده شوی بدم می آید) و بعد اومد نزدیکتر و تو چشمهایم نگاه کرد و یکباره بهم پیشنهادی داد که حتی آل پاچینوی پدرخوانده هم نمی تونست ردش کنه، و من قبول کردم که تو فیلمش بازی کنم و شد فیلم کوتاه "دستهای سنگی". 

آقا محسن با همین فیلم کوتاه نصف جشنواره های فیلم کوتاه دنیا را گشت ولی من را با خودش نبرد البته درسته من نمی خواستم پاسپورت بگیرم، ولی دلیل نمی شه که اون معرفت نداشته باشه! بعد باهاش قهر کردم تا اینکه سال ۸۲ یک پیشنهاد دیگه داد که خود "مارلون براندوی" کبیر هم نمی تونست ردش کنه و اون بازی تو یک فیلم بلند بود که شد "خواب تلخ" و آقامحسن باهاش رفت جشنواره کن و دوتا جایزه گرفت و بعد هم چهل تائی جشنواره رفت و نصف دیگه دنیا را گشت و خبرهایش را تلفنی می داد یا می اومد تو قبرستون می گفت. خدا بخواهد کلی جایزه گرفتیم و خیلی آدم حسابی های سینما از من تعریف کردند از منتقدهای لوموند و فیگارو و کایه دوسینما تا میکلوش یانچو و الکساندر پین و جورج کلونی و آنجلو پولوس.

من که مُردم و رفتم ولی خدائی بازی من تو "خواب تلخ" بهتر بود یا بهترین بازیگر جشنواره فجر سال ۸۲ و حتی ۸۳ ؟   ولی نمی دونم چرا آقامحسن این پیام من را چاپ نکرد شاید چون آخرش جشنواره فجر را نفرین کردم که ایشالا اولین سالی که من مُردم و نیستم (که همین سال ۱۴۰۰ است) بدترین و سوت و کورترین دوره جشنواره باشه. البته بدتر از جشنواره های پاستوریزه و فوق محافظه کارانه ۹۳ و ۹۶ و ۹۸ که نمی شه. 

بگذریم من که الان مُردم و نیستم ولی خدا رو شکر می کنم که "خواب تلخم" پرفروشترین فیلم هنر تجربه سال ۹۴ شد و مردم نشون دادند به پیرمرد بازیگری که شور قلبش را نشون میده و اون را بازی نمی کنه، احترام می گذارند. 

آقا محسن این نوشته را خوندی و نسوزوندی. حالا پاشو اشکهات را پاک کن و یک نفس عمیق بکش. کارگردان که گریه نمی کنه! آقا اسفندیار دیگه نیست ولی سینما هست و یاد و خاطره من تا ابد با توست. من سلبریتی خصوصی تاریخ سینمای تو هستم. پاشو یک تکونی به خودت بده که بعد از نه سال یک فیلم جدید بسازی. 

یک تسلیت هم به سینمای ایران بگو و به سینمای مستقل و به مردم خمینی شهرِ اصفهان یا به قول قدیمی ها همایونشهر یا به قول خودت سِدِه یا بقول باستانی ها سه دژ. مطمئن باش همه از مرگم ناراحتند حتی اونائی که دوازده سال توقیفم کردند و اونائی که کمکشون  کردند. ولی خدا همه ما را رحمت کنه، بگو آمین.»

"خواب تلخ" اولین فیلم سینمائی محسن امیریوسفی است که در سال ۱۳۸۲ با بازی آقا اسفندیار ( مرحوم عباس اسفندیاری) تولید شد. این فیلم در بیش از چهل جشنواره جهانی شرکت کرد و یکی از موفق ترین فیلم‌های تاریخ سینمای ایران است.