به گزارش بهداشت نیوز، امروزه با در دسترس بودن انواع گوشی و تبلت ها کودکان مان به راحتی و بدون برنامه ریزی انواع کارتون ها و فیلم ها را تماشا می کنند، بدون این که از تاثیر شخصیت های این فیلم ها بر کودکان مان آگاهی داشته باشیم، ناگهان متوجه تغییر رفتار کودکان می شویم و ترس های عجیب در کودکان را شاهد می شویم. البته هم اکنون بسیاری از والدین با دیدن رفتارها کودکان شان اعتقاد دارند که شخصیت های کارتونی به ویژه آن هایی که خشن، فریبکار و ترسناک هستند ممکن است رفتاری نامناسبی را در کودکان ایجاد کند و آن ها را خشن و فریبکار و ترسو بار آورند. در این بین، این پرسش ایجاد می شود که راه برخورد مناسب برای درمان ترس کودکان از غول های کارتونی چیست؟
صحبت با شخصیت مجازی
«صداقت» یکی از والدین است، او که این روزها به شدت نگران رفتار کودکش است، می گوید: دختر 6 ساله ای دارم که به شدت با شخصیت کارتونی مورد علاقه اش همزاد پنداری و تمام رفتارهای او را در خانه تکرار می کند.
وی با بیان این که فرزندم علاقه ای به بازی با همسالانش ندارد، اضافه می کند: در بازی هایش با این شخصیت مجازی صحبت می کند و دوست خیالی برای خود از این شخصیت درست کرده است و مدام با او بازی می کند.
وی ادامه می دهد: شیوع همه گیری کرونا و تعطیل شدن مهدها و فضاهای بازی موجب شد دخترم زمان زیادی را صرف دیدن کارتون کند و اینک ما شاهد رفتارهای عجیبی از دخترم هستیم.
یکی دیگر از والدین هم می گوید: مدتی است که متوجه تغییر نقاشی های فرزندم شده ام، او 7 سال دارد و امسال به مدرسه می رود و معلم او نیز متوجه نقشی های خاص او شده است.
وی با بیان این که نقاشی های فرزندم ختم به روح و شخصیت ها و غول کارتونی شده است، اضافه می کند: تصاویر ترسناکی که در نقاشی ها می بینم من را بسیار نگران کرده است و به دنبال راهکاری برای درمان فرزندم هستم.
وی با بیان این که درست است که کارتون ها فضایی تخیلی را به نمایش می گذارند ولی آیا باید خطر را دست کم گرفت؟ ادامه می دهد: کودکم با ولع خاصی کارتون تماشا می کند و دیگر مطمئن نیستم که آیا این برنامه ها برای او مفید است یا نه؟
بسیاری از کودکانی که با هیجان فراوانی به تماشای کارتون می نشینند این کار را برای سرگرمی انجام می دهند. کارتون ها سرگرم کننده هستند ولی آیا می توان انتظار بیشتری از کودکان داشت؟
3 نکته برای مدیریت فرزندان
کارشناس ارشد علوم ارتباطات و معاون روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی با بیان این که خانواده ها باید 3 نکته مهم را برای مدیریت فرزندان شان مد نظر قرار دهند، می افزاید: نکته اول توجه به سواد رسانه ای است. امروزه با توسعه پر شتاب رسانه ها و فضای مجازی ناگزیر ارتباط با آن ها نیز به پدیده ای روزمره تبدیل شده است بنابراین والدین باید با کسب دانش در این باره، بتوانند نحوه و چگونگی استفاده از فضای مجازی و رسانه ها را به خوبی بدانند تا بتوانند مسیر درست را نیز به فرزندان شان آموزش دهند.
«مجید پورخیاط» با اشاره به نکته ای دیگر در این خصوص اضافه می کند: از سوی دیگر به فراخور این توسعه شتاب زده، مرزهای فضای واقعی و مجازی کم رنگ و حتی برداشته شده است، به نحوی که امروزه فرزندان مان تنها با در دست گرفتن گوشی های تلفن همراه و نشستن پشت رایانه های شخصی به راحتی می توانند از طریق بازی یا نرم افزارهای ارتباط جمعی با آن سوی مرزها ارتباط برقرار کنند.
وی با بیان این که کم رنگ شدن مرزهای فضای مجازی و حقیقی، می تواند به عنوان تهدید و آسیبی برای فرزندان مان قلمداد شود، ابراز می کند: از این جهت باید خانواده ها از نظر فنی هم بتوانند ابزارهایی را به کار گیرند به نحوی که میزان استفاده از فضای مجازی، کیفیت و کمیت استفاده از آن و حتی گزینش بهترین فضا نیز تحت مدیریت آن ها قرار گیرد.
وی ادامه می دهد: نکته سوم این است که والدین باید بدانند در هنگام مواجهه با آسیب ها از نظر روان شناسی چگونه و چه برخوردی با فرزندان داشته باشند.
بروز احساسات در نقاشی ها
مدیر گروه سلامت روان، اجتماعی، اعتیاد و الکل به سوال ها و دغدغه های والدین این گونه پاسخ می دهد. «زهرا یوسف نژاد» می گوید: بچه ها تخیل خود را از سنین پایین وارد نقاشی های خود می کنند بنابراین در خیلی از موارد در زمان انجام روان درمانی و شناسایی اختلال های رفتاری کودکان، اول نقاشی کودک را بررسی می کنیم چون کودکان احساسات و روح و روان خود را در نقاشی های شان بروز می دهند.
وی با بیان این که نقاشی حرف های زیادی برای گفتن دارد، می افزاید: زمانی که از فرزندان مان مراقبت نکنیم و مراقب تماشای نوع برنامه ها نباشیم، موجب ایجاد ترس در آن ها می شویم زیرا در این سنین کودک توانایی تحلیل و مقابله با ترس خود را ندارد.
ترس از موجودات خیالی
وی ادامه می دهد: ترس از تاریکی، اجسام بی جان و موجودات خیالی از 6 و 7 سالگی در کودکان آغاز می شود، بنابراین هجوم انواع کارتون ها و فیلم های نامناسب، ترسناک و پرخاشگرانه موجب بروز علایمی در نقاشی ها و رفتارهای کودکان می شود.
وی با بیان این که تماشای نوع کارتون و فیلم باید توسط والدین مدیریت شود، خاطرنشان می کند: باید کودکان را در معرض محرک هایی قرار دهیم که ظرفیت برابری با ظرفیت آن ها دارد و متناسب با سن آن هاست.
وی با اشاره به این که بسیاری از خانواده ها اطلاعات کافی در این باره ندارند یا به این موضوع باور ندارند، اعلام می کند: باید به مرور و با افزایش سن اجازه تماشای برخی کارتون ها به کودکان داده شود.
وی نخوابیدن به تنهایی، خودداری از تنهایی بیرون رفتن در تاریکی و ترس از مکان های تاریک را از عوارض احتمالی دیدن کارتون های نامتناسب با سن کودکان می داند و می افزاید: والدین باید این موضوع را مدیریت کنند و بهترین کار گفت و گو با فرزندان است. «یوسف نژاد» ادامه می دهد: ترس کودکان مان را بشناسیم و فضا را با ایجاد بستر مناسب برای آن ها آرام کنیم تا به مرور، عامل ترس کودک فراموش شود.