بر اساس تحقیقاتی که به تازگی صورت گرفته، جوندگان ممکن است حاملان بدون علامت ویروس‌های سارس مانند باشند که این بدان معناست که ویروس کرونای بعدی ممکن است از موش‌های صحرایی انتقال یابد.
محققان دانشگاه پرینستون به تجزیه و تحلیل ژنوم گونه‌های محتلف پستانداران پرداختند و به طور خاص گیرنده‌هایی که ویروس‌های سارس به آن‌ها متصل می‌شوند، را بررسی کردند. آن‌ها دریافتند برخی گونه جوندگان در گذشته بار‌ها در معرض ویروس‌های کرونایی مشابه سارس قرار گرفتند که همین امر احتمالا سبب شده است تا سطحی از مقاومت در بدن آن‌ها رشد کند.
باید توجه داشت «SARS-CoV-۲» ویروسی که سبب ایجاد بیماری کووید۱۹ می‌شود از بیماری‌های «زونوتیک» محسوب می‌شود؛ بدین معنا که از حیوان به انسان منتقل شده است.
تحقیقات پیشین نشان داده بود خفاش‌های نعل اسبی می‌توانند میزبان شمار زیادی از سارس‌ها باشند؛ بی آنکه خودشان حامل علائم شدیدی باشند. شناسایی حیواناتی که ممکن است دارای محافظت بدنی مشابهی در برابر چنین عفونت‌هایی باشند و به تبع بدنشان به مانند یک مخزن ویروس عمل کند، برای جلوگیری از همه گیری‌های آینده امری ضروری به نظر می‌رسد.
این تحقیقات از سوی «شون کینگ» (Sean King) زیست شناس مولکولی و نیز «مونا سینگ» (Mona Singh) دانشمند حوزه کامپیوتر از دانشگاه پرینستون آمریکا به انجام رسید.
این دو نفردر مقاله خود نوشتند: تحقیقات ما نشان می‌دهد اجداد این جوندگان ممکن است بار‌ها به کروناویروس‌هایی نظیر سارس مبتلا شده باشند و این مسئله به آن‌ها نوعی تحمل و یا مقاومت را در برابر کروناویروس‌های مشابه سارس داده باشد.
این دو نفر در تحقیقات خود، گیرنده‌هایی که به نام «ACE۲» شناخته می‌شوند و ویروس‌های سارس از آن‌ها برای ورود به سلول‌های پستانداران استفاده می‌کنند را مورد مطالعه قرار دادند.
این احتمال را که برخی گونه‌های جدید جوندگان ممکن است حاملان بدون علامت کروناویروس‌هایی مشابه سارس باشند از جمله آن ویروس‌هایی که هنوز کشف نشده اند را افزایش می‌دهد.