خبرگزاری میزان - با ترسیم نمودار تحول نگرش روسیۀ پساشوروی به ایران، جابه جایی‌هایی با شدت نوسان گسترده قابل مشاهده است که در یک سوی آن، ایران به مثابه «متحدی مطمئن و قابل اتکا در منطقه و جهان» و «متحدی در برابر دشمان مشترک» و در سوی دیگر به عنوان «تهدید جنوبی و به منزله ابزاری برای تنظیم روابط با غرب» مورد شناسایی قرار گرفته است.
یکی از جلوه‌های عملی این نوسان، در ارائه دو رای متفاوت و مهم در شورای امنیت سازمان ملل متحد در قبال ایران مشاهده می‌شود، مخالفت و وتوی قطعنامه ضد ایرانی شورای امنیت در ۲۶ فوریه ۲۰۱۸ و موافقت و رای به قطعنامه ضد ایرانی ۱۹۲۹ در ۹ ژوئن ۲۰۱۰ است.
«ایران در هندسه سیاست خارجی روسیه» عنوان کتابی به قلم محمد شاد است که وی در این اثر کوشیده است تصویری منطبق با واقعیت، از نحوه سیاستگذاری خارجی روسیه در مقابل ایران و عناصر دخیل در شکل‌گیری این سیاست‌ها ارائه دهد. خبرگزاری میزان در نظر دارد هر روز برشی از این کتاب را با خوانندگان خود به اشتراک بگذارد.
نگرانی رژیم صهیونیستی از نزدیکی روسیه به ایران
استراتژیست‌های رژیم صهیونیستی از نزدیکی روسیه به ایران نیز به شدت احساس خطر می‌کنند. پیوستگی منافع روسیه به ایران باعث خواهد شد روسیه منطقه‌ای به نوعی اشتراک منافع با ایران دست یابد و از طرف دیگر، رژیم صهیونیستی از ظرفیت‌های جهانی اجماع‌سازی علیه اهداف منطقه‌ای ایران به خصوص در شورای امنیت سازمان ملل متحد باز بماند.
شاید مهم‌ترین تهدید فوری نزدیکی روسیه به ایران، تغییر موازنه راهبردی نظامی این رژیم در مقابله با ایران و نیرو‌های نیابتی آن در منطقه از جمله حزب الله لبنان است.
مؤسسه ضدتروریسم هرتزلیا در گزارش راهبردی خود در ۱۳ اکتبر ۲۰۱۵ این گونه تحلیل می‌کند که اتحاد ایران، روسیه، سوریه، عراق و حزب‌الله، هم منافع آمریکا را به خطر می‌انداز و نفوذ این کشور را در منطقه تحت تأثیر قرار می‌دهد و هم منافع استراتژیک اسرائیل را با خطر مواجه می‌کند.
به گفته نویسنده گزارش، روابط سران اسرائیل با روسیه و مذاکرات مختلف آشکار و پنهان مقامات سیاسی و امنیتی دو طرف چندان برای اسرائیل رضایت‌بخش نبوده و نتانسته است پاسخگوی نگرانی‌های این کشور در این خصوص باشد.
از نظر این رژیم، ایران و روسیه همکاری مشترکی را در جهت افزایش نفوذ و تغییر نقشه ژئوپلتیکی جهان آغاز کرده‌اند. ژنرال یاکوف آمیدرور، مسئول دپارتمان روسیه در سرویس اطلاعات نظامی ارتش رژیم صهیونیستی موسوم به آمان رکن اطلاعات ستاد کل نیرو‌های دفاعی رژیم صهیونیستی، مشاور امنیتی نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی و رژیم وقت شورای امنیت ملی این رژیم، در خصوص این مسئله گفته است «ایران و روسیه در حال بهر‌ه‌برداری از ضعف رهبری آمریکا در جهان در حال گذار هستند.در این شرایط، آن‌ها تلاش دارند با همکاری‌های مشترک، نفوذ و تسلط خودشان را در سطح جهانی یا حداقل در منطقه هلال خصیب (که کشور‌های عراق، کویت، سوریه، لبنان، اردن، قبرس و مصر را در بر می‌گیرد) گسترش دهند. روسیه و ایران به اتحاد و تقسیم کار مشخصی رسیده‌اند.
روسیه توانایی‌های قابل توجه سیاسی بین‌المللی و قابلیت‌های پیشرفته نظامی خود را که به طور عمده شامل سیستم‌های دفاعی هوایی مدرن، اطلاعات پنهان و نیرو‌های هوایی است. به این معادله می‌رساند و متقابلاً ایران منافع مالی و دانش ضروری مربوط به تسخیر این سرزمین و حزب الله نیروی مبارزه مسلحانه و میدانی را فراهم می‌آورند.
اسرائیل باید هماهنگی بیشتری با روسیه پیدا کند و نباید از روسیه سوال کند که «آیا در صورت نیاز می‌تونم عملیات هوایی انجام دهم؟» بلکه باید این مسئله را به عنوان واقعیتی قطعی به روسیه بگیود. اسرائیل خطوط قرمز خود را به وضوع ترسیم کند و نباید نگران اجرایی کردن آن‌ها در تعالم با روس‌ها باشد»
آمیدرور بر این نظر است که بحران سوریه اتحاد دو فاکتوری روسیه و ایران را به همگان نمایان سات. از نظر وی، ممکن است به زودی تغییرات واقعی، آرایش منطقه را به طور برگشت‌ناپذیری تغییر دهد؛ مشارکت منطقه‌ای مسکو موجب تغییر احتمالی در تعادل قدرت در زمین شود؛ و اسرائیل بیش از هر زمان دیگری تلاش خود را برای جلوگیری از دستیابی حزب‌الله به تسلیحاتی که می‌تواند تغییر دهند قواعد بازی باشد معطوف سازد.
آموس پادلین، رئیس پیشین اطلاعات نظامی رژیم صهیونیستی می‌گوید جنگ در سوریه خطری جدی برای اسرائیل است، حتی بزرگ‌تر از تهدید هسته‌ای ایران؛ و موفقیت‌های نظامی محور حامیان سوریه (ازجمله تصرف شهر پالمیرا) نشان می‌دهد که زمان ورود روسیه به سوریه، ورق به سود سوریه، ایران و حزب‌الله لبنان برگشته است «از نگاه رژیم صهیونیستی، مداخله روسیه در سوریه سبب تقویت محور شیعی شده است.
بدین معنی که نه تنها جایگاه ایران و دولت بشار اسد تقویت شده، بلکه افزایش توازن رزمی حزب‌الله و دستیابی احتمالی آن‌ها به برخی تسلیحات پیشرفته را نیز به دنبال داشته است که به طور کلی به ضرر منافع رژیم صهیونیستی است. از نظر تحلیلگران صهیونیستی، اساس نزدیک شدن روسیه به ایران باعث تقویت جریان شیعی شده است و این امر با منافع اسرائیل انطباق ندارد.
چرا روسیه به توسعه نفوذ ایران در منطقه علاقه‌مند است؟
انتهای پیام/
