به گزارش همشهری آنلاین، «قهرمان» قصه امروز است. تصویری از جامعه‌ای که در جست‌وجوی قهرمان است اما آن را نمی‌یابد. در عین حال می‌تواند قهرمان‌هایی داشته باشد، از جنس رحیم (امیر جدیدی) و بهرام (محسن تنابنده) که منفی و سیاه نیست و اگر درست ببینیدش، انسانی است شبیه همه ما. زخم‌خورده از مشکلات اقتصادی و نوسان‌های اجتماعی.
حتی نازنین (سارینا فرهادی) که بزرگ‌ترین دشمن قهرمان (رحیم) به نظر می‌رسد، زخم‌خورده و قربانی است. راهبرد فرهادی در روایت این قصه، مثل همیشه تمرکز بر داشته‌ها و استفاده از آن چیزی است که مخاطب باهوش می‌تواند در ذهن خود بسازد. رحیم، چیزی از زندگی سابقش نمی‌گوید، تهمت‌ها و شایعه‌ها را انکار نمی‌کند، اما آنچه می‌بینیم او را مردی صادق نشان می‌دهد. فیلم، درست مثل زندگی تماشاگر را در معرض بازی ذهنی قرار می‌دهد و نمی‌داند واقعیت گذشته چه بوده است. قضاوت کردن به عنوان یکی از مضامین محبوب کارگردان، در این فیلم هم عنصری پیش‌برنده در شکل‌گیری رفتارهاست.
فیلم سه شخصیت اثرگذار و جذاب دارد؛ رحیم با بازی درخشان امیر جدیدی، فرخنده با بازی خوب سحر گلدوست و سیاوش فرزند رحیم که می‌تواند نماینده نسل بعد باشد. نسلی که رحیم اجازه نمی‌دهد قربانی شود. این شخصیت‌ها سه ضلع یک مثلث در فیلم هستند، فرخنده تنها شخصیت فیلم است که به رحیم ایمان دارد و پای عشق و ایمانش می‌ایستد. سیاوش که ابتدا از پدر دور به نظر می‌رسد و سرش به کار خود گرم است، در انتها همراه او و فرخنده است و فرزند خانواده‌ای که امید است تشکیل شود؛ هم در رویای رحیم هم در رویای فرخنده.
«قهرمان» بیش از آنکه یک سند تاریخی و اجتماعی از دورانی خاص باشد، فیلمی در ستایش عشق و خانواده است. درست شبیه «جدایی نادر از سیمین»، «چهارشنبه‌سوری» و «گذشته». «قهرمان» می‌تواند در چند شاخه نامزد دریافت اسکار باشد به این دلیل که عمق و غنای مضمونی آن فراتر از جغرافیای ایران است. در عین حال که وابسته به این فرهنگ و بومی است، نشانه‌هایی جهانی دارد. رحیم، تنها یک نمونه از جامعه ایران نیست، نمادی از همه مردان و زنانی است که نادیده گرفته می‌شوند و اگر به آنها توجه شود، بیش از آنکه به خاطر شان انسانی‌شان باشد، محصول بازی رسانه‌ها و پسند جامعه است.
«قهرمان» مثل بیشتر فیلم‌های فرهادی خونی تازه در رگ‌های سینمای ایران است. برآمده از تجربه زیستی در جامعه‌ای که خوب می‌شناسد و وامدار همزیستی با مردمی که از جنس او هستند. سر و گردنی بالاتر از «گذشته» و «همه می‌دانند». در طراز بهترین فیلم‌های سینماگری که مهم‌ترین چهره بین‌المللی امروز سینمای ایران است؛ فیلمی در کنار «جدایی» و «درباره الی».