بله، تحریم های ظالمانه آمریکا علیه ایران باعث شد حتی یک توپ ساده به کشور وارد نشود، تحریم ظالمانه بود که باعث شد قهرمانان المپیکی ما نتوانند با امکانات استاندارد تمرین کنند، تحریم ظالمانه بود که باعث شد پول های فدراسیون فوتبال در فیفا بلوکه شود تا رئیس وقت فدراسیون علیرغم همه تلاش ها و نامه نگاری هایش نتواند پول ایران را فیفا بگیرد و حق الزحمه ویلموتس را به موقع پرداخت کند و در نتیجه این مربی با یک شکایت ساده فدراسیون ما را تحریم کند. اعتراض استقلالی ها در زمان رفتن استراماچونی را که خاطرتان است، هیچ آدم منصفی پیدا نشد بگوید مسوولان وقت باشگاه استقلال علیرغم همه تلاش ها نتوانند پول سرمربی موفق و محبوب استقلالی ها را به موقع به حساب او واریز کنند و در نتیجه این مربی ایتالیایی عطای ماندن در ایران را به لقایش بخشید و به کشورش برگشت.
می توان تحریم ها و تاثیر آن در زندگی مردم را نادیده گرفت و پیش رفت، اما این تحریم ها چنان در ابعاد مختلف زندگی مردم نفوذ کرده اند که هر کجا سر می زنید تبعات ناشی از این اتفاق را می بینید. مثلا پرسپولیسی که بیش از دو میلیون دلار در کنفدراسیون آسیا پول دارد، نه تنها برای تامین طلب کالدرون با مشکل مواجه است بلکه حتی برای انتقال پول به حساب مربی سابقش هم باید کلی دردسر متحمل شود اتفاقی که در ماجرای پرداخت پول شفر توسط استقلالی ها رخ داد و پرداخت تا دریافت طلب شفر چیزی بیش از دو هفته طول کشید. یا در ماجرای پرداخت طلب دیاباته، مهاجم ستاره استقلال، مسوولان باشگاه یک نفر را در امارات مستقر کردند تا خرد خرد پول این بازیکن را به حسابش بریزند.
شاید مردم ندانند اما فدراسیون تیراندازی برای واردات فشنگ تمرینی ورزشکارانش مشکل دارد، چرا؟ چون تحریم هستیم و البته تک مدال طلای این رشته در المپیک به همین دلیل با ارزش تر است. در رشته های دیگر هم اوضاع بهتر نیست، امکانات مورد نیاز برای تمرین و آماده سازی ورزشکاران شاید مثل فشنگ تحت تحریم نباشد اما چون امکان جابجایی پول وجود ندارد و شرکت ها هم از تبعات تحریم ها آمریکا می ترسند به سختی حاضر می شوند با فدراسیون های ما همکاری کنند.
عده ای از گفتن تاثیرات تحریم ناراحت می شوند اما اینها واقعیت است و چه بسا اگر مردم این موضوع را بدانند مسوولان کشور را هم بیشتر درک می کنند و برای گذر از این شرایط محکمتر کنار مسوولان می مانند.