فرادید| هوشنگ چالنگی، از شاعران نامدار و از بنیانگذاران موج نو شعر ایران و شعر دیگر، روز گذشته، چشم از جهان هستی فرو بست. او که حدود ۶۳ سال در میان کلمات نفس میکشید، در ۸۰ سالگی تسلیم مرگ شد.
به گزارش فرادید؛ برخی رسانهها گزارش میدهند که هوشنگ چالنگی بر اثر کهولت سن درگذشت. اما تعدادی از دوستان نزدیک او میگویند که پزشکان علت مرگ را سکته قلبی عنوان کرده اند. هرمز علی پور که بیش از شاعران دیگر به هوشنگ چالنگی نزدیک بود و دوستی دیرینهای با او داشت، خبر فوت چالنگی بر اثر سکته قلبی را تایید میکند.
با این حال هنوز اطلاعات دقیقی از مراسم تشییع هوشنگ چالنگی منتشر نشده است، اما دوستان نزدیک او میگویند که احتمالا پیکر شاعر فردا در زادگاه اش مسجد سلیمان به خاک سپرده خواهد شد.
البته برخی از شاعران نیز احتمال میدهند که پیکر او به قطعه هنرمندان بهشت زهرا منتقل و مراسم تشییع و تدفین انجام شود.
آنجا که میایستی، نزدیک با ستاره مهجور، زنگوله تنبل وآبی ملحوظ ازجمله آثار هوشنگ چالنگی است که در طول حیات او به چاپ رسید.
هوشنگ چالنگی؛ از مسجد سلیمان تا بام شعر ایران
هوشنگ چالنگی ۲۹ مرداد ۱۳۲۰ در روستای لاکم، از توابع شهر باغملک به دنیا آمد. اما مدتی بعد خانواده اش به مسجد سلیمان مهاجرت کردند. مهاجرتی که باعث شد چالنگی به استخدام آموزش و پرورش درآید و ۳۰ سال در کلاسهای درس مسجد سلیمان و اهواز تدریس کند.
البته پیش از آنکه معلم شود. به تهران میآید و اول در لغتنامه دهخدا مشغول میشود. بعد هم در انتشارات فرانکلین دست اش به کار بند میشود. اما مجموع حضورش اش در لغتنامه دهخدا و انتشارات فرانکلین به دوسال هم نمیرسد.
در نهایت هم به زادگاه اش بر میگردد و تدرس در مدرسه را آغاز میکند. اما بازگشت اش او را از شعر دور نمیکند و نفس کشیدن در جهان ادبیات را ادامه میدهد.
اما با این حال آنها که هوشنگ چالنگی و شعراش را میشناسند، میدانند که مهمترین آثار او در مجله خوشه به سردبیری احمد شاملو به چاپ رسید. درست در زمانی که چالنگی ۲۶ سال سن داشت. جالب اینجاست که چالنگی با همان کارهای چاپ شده در مجله خوشه در ۱۳۴۶ توانست نگاهها را به خود جلب کند.
البته خودش سالها قبل در گفتگو با رسانهها گفته بود که پیش از خوشه، کارهای دیگرش هم منتشر شده بود. اما با این وجود این مجله خوشه بود که شاعری جدی را به جهان شعر معرفی کرد.
چالنگی در این رابطه گفته بود: یادم هست از ۱۷-۱۶ سالگی غزلهایی را که مینوشتم برای مطبوعات شعر میفرستادم. حدوداً سال ۱۳۳۶ بود که شعرهایی از من در روزنامههایی مثل فردوسی چاپ شد و به واسطه شعر آرامآرام با دوستان شاعرم آشنا شدم و حدود ۲۰سالگی بود که مرتب شعرهایم منتشر میشد.
البته بعد از چاپ شدن شعرهایش در خوشه، مسیراش را به سمت «شعر دیگر» تغییر میدهد.
چرخش استراتژیک از غزل به نیمایی و آزاد
چالنگی پیشتر گفته بود که نوشتن را ابتدا با غزل آغاز میکند. اما بعد تحت تاثیر نیما قرار میگیرد. همین موضوع هم باعث میشود تا او مسیراش را پیدا کند.
او در این رابطه گفته بود: من غزلسرایی میکردم. نیما خیلی روی ما تأثیر گذاشت و باعث شد شعر کلاسیک را رها کنیم. چون جوان بودیم کارهای حماسی نیما را دوست داشتیم. ولی نیما به گونهای متفاوت برای ما مطرح شد. نیما الحق والانصاف بعد از شعر کلاسیک عارف و عشقی آدم متفاوتی بود. او در عین حال که متفاوت بود تعدادی را تحت تأثیر قرار میداد.
اما بعد به سوی شعر شاملویی کشیده میشود و خیلی زود به جمع شاعران «شعر دیگر» میپیوندد.
چالنگی بهرام اردبیلی، بیژن الهی، محمود شجاعی و فیروز ناجی را در تغییر مسیراش به سوی شعر دیگر تاثیر گذار میدانست. تغییر مسیری که منجر به استقلال زبانی و فرمی شعر او شد.