به گزارش منیبان؛ زنی ک با انگیزه سرقت آب جوش روی زن دندانپزشک ریخته بود به دیه محکوم شد. زنی که به دیه محکوم شد ۲ فرزند دارد. او خواست تا قضات با تقسیط دیه موافقت کنند تا وی از زندان آزاد شود. دیه یا خون‌بها از قوانین اسلام است. دیه به قتل یا جرح غیرعمدی تعلق می‌گیرد، ولی در صورت عمد هم ممکن است.
این زن گفت دو فرزند خردسالش شب‌ها را پیش پدرش در یک گاراژسپری می‌کنند و شرایط بدی دارند. او خواست تا قضات با تقسیط دیه موافقت کنند تا وی از زندان آزاد شود.
رسیدگی به این پرونده از سال ۹۵ آغاز شد. شیما و یک مرد جوان طبق نقشه از پیش طراحی شده و با انگیزه سرقت به خانه اجاره‌ای زن دندانپزشک رفتند و او را تا یک قدمی پرتگاه مرگ کشاندند.
آن‌ها دو سال قبل در حالی در دادگاه کیفری یک استان تهران پای میز محاکمه ایستادند که زن دندانپزشک برای آن‌ها اشد مجازات خواست.
در آن جلسه زن دندانپزشکی به نام آتنا به قضات گفت: سال ۹۵ دانشجوی رشته دندانپزشکی بودم. من خانه‌ای در سعادت آباد اجاره کرده بودم و با مادرم در آن زندگی می‌کردم. من به تنهایی از پس هزینه اجاره خانه بر نمی‌آمدم به همین خاطر در سایت دیوار دنبال یک هم خانه می‌گشتم تا اینکه یک زن و مرد برای بازدید به خانه ام آمدند.
او ادامه داد:آن‌ها پس از بررسی خانه یک باره به سمتم حمله کردند و من متوجه شدم در دام دزدان افتاده ام. مرد جوان با پنجه بوکس به صورتم زد و من برای دفاع از خودم دستم را به سمت کتری آب جوش بردم، اما آن‌ها کتری آب جوش را به سر و صورتم پاشیدند که به شدت دچار سوختگی شدم.
آن‌ها دست و پایم را با طناب بستند و پس از سرقت لپ تاپ، گوشی موبایل آیفون و چند عینک مارک دار گران قیمت از خانه‌ام گریختند. آن‌ها مرا تا یک قدمی پرتگاه مرگ کشاندند.
این زن ادامه داد: ارزش اموال دزدی در سال ۹۵ حدود ۱۳۰ میلیون تومان بود که حالا قیمت آن چند برابر شده است. من بعد از فرار زن و مرد دزد با پلیس تماس گرفتم و ماموران پلیس از طریق بررسی فیلم ضبط شده دوربین‌های مداربسته توانستند خودرویی را که دزدان با آن مقابل خانه ام آمده بودند شناسایی و زن جوان به نام شیما را که چند سابقه دزدی در پرونده اش داشت دستگیر کنند.
این شاکی عکس آثار سوختگی روی بدن و صورتش را به قضات نشان داد و گفت:من برای شیما و مرد جوان به نام سرخان اشد مجازات می‌خواهم. بعد از آن ماجرا مدت‌ها تحت درمان بودم و با سختی توانستم درسم را تمام کنم و حالا دندانپزشک شده ام.
سپس سرخان که افغان است در جایگاه متهم ایستاد و اتهامش را نپذیرفت.
او گفت: من در پارکی در میدان صادقیه نگهبان بودم و شیما را از قبل می‌شناختم. او به پارک آمد و گفت خواهرش اسباب کشی دارد و از من خواست تا در اسباب کشی به آن‌ها کمک کنم. من سوار پرشیا شیما شدم و به سعادت آباد رفتم، اما وقتی وارد خانه زن جوان شدیم شیما به او حمله کرد و به رویش آب جوش پاشید.
او دست و پای زن جوان را بست و و من از دیدن این صحنه تعجب کردم. چون غیرقانونی وارد ایران شده بودم بلافاصله فرار کردم. شیما خودش اموال زن جوان را سرقت کرده است.
سپس شیما در جایگاه ویژه ایستاد و انگشت اتهام را به سمت همدستش نشانه رفت. وی گفت:من به شیشه اعتیاد داشتم و صاحب دو فرزند بودم. سرخان را از قبل می‌شناختم. او ساقی مواد مخدر بود. آخرین بار وقتی به شدت با همسرم دعوا کرده بودم در سایت دیوار به دنبال یک هم خانه گشتم که با آگهی آتنا روبه رو شدم.
او ادامه داد: من و همسرم در یک اتاق در خانه مادر شوهرم زندگی می‌کردیم و من از این موضوع ناراحت بودم. از شوهرم می‌خواستم تا آنجا را ترک کنیم، اما قبول نمی‌کرد. به همین خاطر خانه ام را ترک کردم. من می‌خواستم به شوهرم بفهمانم خودم می‌توانم به تنهایی زندگی ام را اداره کنم.
من در حالی که به شدت گریه کرده بودم سراغ سرخان رفتم تا از او شیشه بگیرم. من به او گفتم دنبال یک هم خانه هستم وسرخان گفت برای بازدید خانه همراهم می‌آید.
این متهم گفت: وقتی به خانه آتنا رفتیم، من مشغول صحبت کردن با مادر او آتنا بودم که سرخان یکباره با پنجه بوکس به زن دندانپزشک حمله کرد و یک ضربه به او زد. آتنا کتری آب جوش را به سمت من باشید که دچار سوختگی شدم و بلافاصله آنجا را ترک کردم. احتمالا بعد از اینکه من خانه زن دندانپزشک را ترک کردم سرخان دست و پای او را بست و اموالش را سرقت کرد.
من همان روز به بیمارستان رفتم و چند روزی آنجا بستری شدم. سپس شوهر و برادرم مرا به کمپ ترک اعتیاد بردند تا مواد مخدر را کنار بگذارم. من بی گناهم.
در پایان جلسه قضات وارد شور شدند و با توجه به مدرک‌های موجود در پرونده، سرخان را به ۱۵ سال زندان ۷۴، ضربه شلاق و رد مال و طرد ایران محکوم کردند. شیما نیز به ۵ سال زندان، ۴۰ ضربه شلاق، و ۲۰۰ میلیون تومان بابت دیه حکوم شد.
متهمان به این حکم اعتراض کرده و درخواست فرجام خواهی را مطرح کردند. اما این حکم در دیوان عالی کشور مهر تایید خورد و قطعی شد. اما شیما که توان پرداخت دیه را نداشت در زندان ماند و درخواست اعسار را مطرح کرد.
به این ترتیب این بار در شعبه دوم دادگاه کیفری یک استان تهران پای میز محاکمه ایستاد.
او در حالی که اشک می‌ریخت از قضات دادگاه کمک خواست و گفت:من به پرداخت ۲۰۰ میلیون تومان دیه محکوم شده ام، اما توان پرداخت دیه را به صورت یک جا ندارم.
او گفت: من دو فرزند دارم که هر دو ان‌ها خردسال هستند و یکی از آن‌ها به مدرسه میرود. من با شوهرم اختلاف دارم و بعد از اینکه به زندان افتاده‌ام همسرم، فرزندم را رها کرده است. به همین خاطر پدرم از آن‌ها نگهداری می‌کند و فرزندان خردسالم شب‌ها را در گاراژ کنار پدرم سپری می‌کنند و وضع بدی دارند.
او ادامه داد:من شاهدانی دارم که تایید می‌کنند، وضع مالی بدی دارم و نمی‌توانم دیه را یکجا پرداخت کنم. من در زندان در بخش اشتغال کار می‌کنم در آنجا خیاطی می‌کنم. سعی کرده‌ام پولی پس انداز کنم تا آن را به عنوان پیش پرداخت به شاکی بدهم. من در صورتی که آزاد شوم کار می‌کنم و بقیه دیه را قسطی به شاکی می‌پردازم.
سپس شاهدانی که این زن به دادگاه معرفی کرده بودند یک به یک در جایگاه ویژه ایستادند و ناتوانی وی در پرداخت دیه را تایید کردند.
یکی از آن‌ها گفت:فرزندان این زن در گاراژ زندگی سختی دارند. خودش هم قبل از اینکه بازداشت شود در اتوبوس و مترو دستفروشی می‌کرد. من حتی حاضرم مبلغی را به او کمک کنم تا به عنوان پیش پرداخت به شاکی بدهد و پس از آزادی از زندان کار کند و باقی دیه را بپردازد.
در پایان جلسه قضات وارد شور شدند تا درباره درخواست این زن اظهارنظر کنند.