چشم اندازه روابط آمریکا و ترکیه در آستانه دیدار بایدن- اردوغان؛ مبهم و غبار آلود

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، آسمان روابط آمریکا و ترکیه همچنان ابری و گرفته است و تیم اردوغان هنوز هم سیگنال مثبتی از دولت جو بایدن دریافت نکرده است که نشان دهد واشنگتن به زودی در مسیر بهبود روابط با ترکیه قرار می‌گیرد.

در شرایطی که گروه مشاورین اردوغان، در حال طراحی استراتژی مورد نظر ترکیه برای دیدار بایدن – اردوغان هستند، آمریکا نه در مورد اف 35 و نه در مورد دیگر نقاط اختلاف، چراغ سبزی نشان نداده اند.

لابی گری بی فرجام

بسیاری از رسانه های ترکیه به این موضوع اشاره کرده‌اند که در طول دو سال گذشته و به ویژه پس از کنار زده شدن دونالد ترامپ از صحنه قدرت در آمریکا، دولت اردوغان میلیون‌ها دلار هزینه شرکت‌های لابی‌گری را پرداخت کرده تا بتواند سطح رابطه آنکارا و واشنگتن را ارتقا دهد اما هنوز هم نه تنها توفیقی به دست نیاورده بلکه در حوزه‌هایی همچون تحریم تسلیحاتی و افزایش میزان تهدید و فشار، در موقعیت بدتری قرار گرفته است.

حسن مراد مرجان سفیر ترکیه تلاش می کند تا ضمن ارتباط گرفتن با طیف های مختلف قدرت در کنگره آمریکا کاری کند که رفته رفته مشکلات موجود پشت سر گذاشته شوند. او به تازگی در یک پایگاه تحلیلی اینترنتی متعلق به حزب دموکرات آمریکا به نام Defence One مطلبی منتشر کرده تا امید به تقویت روابط را بیشتر کند.

به  ترکیه اعتماد کنید

حسن مراد مرجان سفیر ترکیه در واشنگتن، از موسسین حزب عدالت و توسعه و از افراد نزدیک به اردوغان، پیش از این در توکیو سفیر بود و اگر ترامپ شکست نمی خورد، او را به واشنگتن اعزام نمی کردند. چرا که پس از اعلام پیروزی بایدن، ترکیه به صرافت این افتاد که روابط خود را با آمریکا ترمیم کند.

انتظار می رفت این دیپلمات باسابقه، کل تابلو را تغییر دهد. اما واقعیت این است که نه تنها دموکرات ها، بلکه بخش مهمی از جمهوریخواهان هم نگاه دوستانه ای به ترکیه ندارند و کار سفیر ترکیه در واشنگتن دشوار است.

او نوشته است: «روابط جامعه فرا آتلانتیک در حال حاضر پیچیده و شکننده است. تنش ها و اختلالات سیاسی، اجتماعی و امنیتی، باعث ایجاد جریان گسترده پناهندگان و افزایش تهدیدهای نامتقارن می شود. این وضعیت، ما را ملزم می کند در مشارکت خود تجدید نظر کنیم. نباید از یاد برد که ترکیه در کانون شبکه پیچیده خطوط گسل در سراسر اوراسیای بزرگ قرار دارد. ترکیه یک متحد قابل اعتماد است که در مواقع بحرانی به کمک می آید. ترکیه متحد آمریکا و عضو ناتو است و باید به این کشور اعتماد کرد. ترکیه، نقشی حیاتی در افغانستان داشت و در حال حاضر الگویی برای جامعه فرا آتلانتیک است.»

حسن مراد مرجان در ادامه و با بیانی اغراق آمیز نوشته است:«این ظرفیت منحصر به فرد ترکیه است که دولت یا بازیگر غیردولتی دیگری در اوراسیای بزرگ، هیچگاه نمی تواند جایگزین نقش ترکیه باشد. ترکیه با طالبان همکاری می کند تا آنها را برای حرکت در مسیر درست تشویق کند. از جمله ایجاد یک دولت فراگیر، عمل به وعده های داده شده علیه تروریسم و ​​حمایت از حقوق همه اقشار جامعه افغانستان، به ویژه زنان و دختران. ترکیه در حال کمک های بشردوستانه به مردم افغانستان است. تیم های فنی ترکیه برای بازگشایی فرودگاه کابل در میدان حضور دارند. تحت شرایط خاصی، ما این را مناسب می دانیم که فرودگاه کابل را با همکاری قطر اداره کنیم.»

مرور توصیه های حسن مراد مرجان سفیر ترکیه در واشنگتن، نشان دهنده این واقعیت است که او نیز حرف و پیشنهاد جدیدی برای گذار از موانع ندارد و سرفصل کل پیشنهادهایش این است: آمریکا باید با ترکیه همکاری کند چون نه تنها جایگزین بهتری ندارد، بلکه هیچ جایگزین بهتری پیدا نخواهد شد.

سیکل تکرار امید بستن به دیدار

امید مداوم به حل مشکلات و اختلافات سیاسی و امنیتی با آمریکا در دیدار حضوری سران، به یکی از عادات و رفتارهای مرسوم دستگاه دیپلماسی ترکیه تبدیل شده است. به این معنی که بخش های تبلیغاتی و رسانه ای حزب عدالت و توسعه و دولت اردوغان، همواره در شرایطی که مشکلات سیاسی و اقتصادی به اوج رسیده، طوری فضاسازی کرده اند که گویی قرار است در دیدار روسای جمهوری ترکیه و آمریکا، تمام مشکلات، به یک باره حل شوند.

آنان در این میان، بر روی دو منبع و مزیت، حساب ویژه باز می کنند:

1.اهمیت موقعیت ژئوپولیتیک ترکیه در منطقه و عضویت در ناتو.

2.هوش و تجربه دیپلماتیک اردوغان برای امتیازگیری در مذاکره.

بر اساس این دو فاکتور، رسانه های آکپارتی همواره در آستانه دیدار اردوغان با رئیس جمهور آمریکا، دیدار را یک اتفاق تاریخی قلمداد کرده و مدعی شده اند که با توجه به اهمیت ترکیه برای آمریکا و همچنین با در نظر گرفتن توان و تجربه اردوغان، قطعاً دیدار مثبت و سازنده ای در پیش است!

اما بعد از دیدار، مشکلات به قوت خود باقی مانده و حتی گاهی، مشکل، بزرگتر شده است.

برخی از تحلیلگران بر این باورند که بر اساس شواهد میدانی، اولاً ترکیه از منظر منافع سیاسی آمریکا در اولویت های رده بالا نیست و آنکارا نباید توقع بالایی از رفاقت با آمریکا داشته باشد. به ویژه در دولت بایدن، برجسته شدن اهمیت حیاتی رقابت با چین و روسیه و تلاش برای مهار این دو قدرت مهم، توان و تمرکز بالایی را از آمریکا گرفته است؛ دوم این که نه جمهوری خواهان و نه دموکرات ها، نگاه گرم و دوستانه ای به توسعه روابط با ترکیه در دوران اردوغان ندارند. سوم این که نزدیک شدن ترکیه به روسیه و چین و نیز تاکید بر نظریه بازگشت به آسیا به عنوان رکن مهم سیاست خارجی ترکیه، نشان دهنده این است که فصل جدیدی از روابط سرد بین واشنگتن و آنکارا آغاز شده و تلاش برای تغییر این وضعیت، بسیار خوشبینانه و دور از واقعیت است.