به گزارش برنا؛ برنامه صبحگاهی صبح پارسی که از دو شنبه تا جمعه هر هفته ساعت 9 صبح به تهیه کنندگی علیرضا نظارت و ابراهیم ارجمندی بر روی آنتن شبکه جام جم می رود، با موضوع استاندارد بر روی آنتن رفت.
در این برنامه پس از پخش آیتم هایی از جمله ورزش صبحگاهی، میز فرهنگی، اخبار ویژه، بدون مرز و نماهنگ هایی با موضوع انگیزشی و با تصاویری از طبیعت، امیر محمد زند و آلاء خامه یار با مازیار عبایی دکترای حوزه شهرسازی به گفت و گو نشستند. عبایی گفت: موضوع اصلی در تاریخ انقضای ساختمان ها این است که ما به تخریب ساختمان های قدیمی و ساخت ساختمان های جدیدعلاقه زیادی داریم و دوست داریم همیشه ساختمان های خاص داشته باشیم اما رویکرد دنیا در موضوع ساختمان سازی اینگونه نیست. در دنیا بیشتر از اینکه به فکر ساختن ساختمان های جدید باشند سعی می کنند بازسازی با کیفیت بر روی همان ساختمان ها انجام دهند اما همان امر هم پارامترهایی دارد مثل اینکه بازسازی با رشد جمعیت باید هماهنگ باشد، با افزایش جمعیت باید به فکر مسکن باشیم. و اگر بخواهیم جمعیت را ثابت نگه داریم قیمت خانه ها رو به افزایش می گذارد و همین موضوع روحیه حفظ شرایط کالبدی شهر را به هم می زند.
وی تصریح کرد: تفاوت شرایط بهره برداری از مسکن در خانواده هم محسوس است. در گذشته بیشتر مردم به فکر خانه هایی با متراژ بالا بودند اما امروزه بسیاری در جامعه نیازمند فضایی هستند که بتوانند در آن همزمان کار و زندگی کنند.
کارشناس حوزه شهرسازی افزود: در قانون داریم که قطعه زمین برای ساخت منزل مسکونی نمی تواند کمتر از ۵۰ متر باشد و موضوع عرض معابر هم بسیار مطرح است اما در بسیاری از کشورها در معابر با عرض کم هم خانه های خوب ساخته و از آن ها استفاده بهینه می کنند.
عبایی بیان کرد: تصور ما از خانه زمینی است که ۶۰ درصد آن ساخته شده است و این بر اساس طرح و الگویی است که در سال ۴۷ تدوین شد. حالا همه شبکه های تاسیساتی بر آن مبنا پایه ریزی شده و تغییر آن سخت است اما به هر حال باید این سبک را تغییر دهیم و نگوییم در معابر زیر ۶ متر ساخت و ساز ممنوع است و از این معابر هم برای ساخت خانه استفاده کنیم و با تعریض معابر به مردم فشار نیاوریم.
وی درباره مناسب سازی شهر برای معلولان ادامه داد: به عقیده من این انسان ها نیستند که برای استفاده از امکانات شهری معلول هستند بلکه این شهر است که برای ارائه امکانات به همه شهروندانش معلول است که نمی تواند به همه شهروندانش سرویس و امکانات دهد.عدالت دسترسی یعنی کسانی که به هر دلیلی امکان این را ندارند همان امکاناتی را داشته باشند که دیگران هم دارند یعنی از در خانه که بیرون می آید مثل بقیه افراد بتواند به مقصد خود برسد.
عبایی اظهار داشت: بحث این نیست که چه چیزی را به افراد ارائه می دهیم بحث این است که همه افراد باید از یک رویداد سهم مساویببرند. بحث این است که تک تک افراد جامعه اعم از نابینا، باردار، مسن و کودک بتوانند از امکاناتی استفاده کنند که همه ما داریم.
وی با اشاره به اینکه تکنولوژی بحث مهمی است گفت:شهرها را باید هوشمند کرد و از تکنولوژی هوشمند استفاده کنیم. شهرهوشمند یعنی تکنولوژی آنقدر وارد شهر شود که مردم بتوانند از امکانات به صورت هوشمند استفادهکنند. طراحی هوشمند شهرها یعنیبستری را فراهم کنیم که نیازهای افراد را شناسایی کند و بعد در دسترس مردم قرار دهد.برای مثال باید امنیت نابینایانرا در کنار دستگاه خودپرداز فراهم کنیم.
این کارشناس حوزه شهرسازی افزود: وقتی یک نفر نابینا وارد محیطی می شود و نمی داند در چه فضا و طبقه ای است اولین مورد این است که المان هایی در محیط تنظیم شوند که او را هدایت میکنند اما این را می توان از طریق اینترنت بر روی تلفن فرد مورد استفاده قرار داد و فرد را به سمت تامین نیازهایش هدایتکرد. بنابراین باید از تکنولوژی به سود افراد معلول در جامعه هم استفاده کنیم.