جای خالی عادل فردوسی پور در تلویزیون همیشه احساس می شود اما در بازی‌های تیم ملی فوتبال ایران این جای خالی بیشتر احساس می‌شود. اگر جای او فرصت به جوان‌ها داده می شد، کمی جای امیدواری داشت ولی استفاده از همان همیشگی‌هایی که روی مخ ببیننده راه می‌روند و انواع و اقسام اشتباهات خود را طبیعی می‌دانند بیشتر ببیننده را آزار می‌دهد.
استاد جواد خیابانی مثل همیشه بازی را به شکل ویژه‌ای گزارش کرد:
* کار با او به جای کار با توپ!
* کار خوب تیمی برای تیم کره! (کار خوب تیمی کره)
* هیچ وقت اضافه‌ای نمی گیره فقط ۶ ثانیه!
* رکورد اسکوچیچ داره پاره می‌شه!
* سردار به توپ نمی رسه ولی به توپ می‌رسه!
* «می‌افتد و می‌ایستد و به زندگی ادامه می دهد»
استاد خیابانی بسیار اهل پیش بینی است و روی بعضی جمله‌ها تاکید ویژه ای دارد.
در مهم‌ترین صحنه بازی وقتی سردار تا آخرین لحظه توپ را دنبال می کرد استاد معتقد بود او به توپ نمی‌رسد ولی سردار رسید و یک گل ساخت.
شاید جمله «می‌افتد و می‌ایستد و به زندگی ادامه می دهد» در فضای غیر فوتبال برای کتاب‌های روانشناسی کاربرد داشته باشد اما استاد خیابانی برای فوتبال هم استفاده می‌کند.