نتایجی که شاگردان محمد بنا در این آوردگاه بزرگ از خود به جا گذاشتند، چیزی کم از بازیهای المپیک ۲۰۱۲ لندن نداشت؛ از طلسم طلا نگرفتن این تیم در هفت سال اخیر تا کسب اولین مدال طلای سنگینوزن و چهار فینالیست و چهار طلای ناب.
این برای اولینبار در تاریخ رقابتهای کشتی فرنگی قهرمانی جهان بود که چهار نماینده از ایران توانستند با اقتدار به فینال این مسابقات راه پیدا کنند؛ تا پیش از این، بهترین عملکرد کشتی فرنگی کشورمان به مسابقات جهانی ماردلپلاتا (یک طلا و یک نقره)، بوداپست (یک طلا و یک نقره)، مسکو (دو طلا)، استانبول (دو طلا) و تاشکند (یک طلا و یک نقره) مربوط بود که دو فینالیست داشت و در این بین نیز سه مرتبه هدایت تیم بر عهده محمد بنا بود.
فرنگیکاران ایران به این ترتیب با کسب چهار مدال طلا و دو مدال برنز و یک عنوان پنجمی بعد از روسها بر سکوی دومی تیمی مسابقات قرار گرفتند.
محمد بنا، سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی، سال ۲۰۰۹ با کسب یک مدال طلا و سه برنز با این تیم نایبقهرمان شد و حالا برای دومینبار این عنوان را تکرار کرد؛ اما با تعداد مدال بیشتر و درخشانتر.
دلخانی همه دل ها را برد
کارنامه پرافتخار تیم ملی فرنگی در آخرین روز از پیکارهای ۲۰۲۱ با درخشش فرنگیکاران شیرازی بسته شد. سومین مدال طلا را میثم دلخانی در وزن ۶۳ کیلوگرم به دست آورد؛ کشتیگیری که بنا بشخصه اعتقاد زیادی به او دارد. بنا مثل همیشه با سبک خاص همیشگی خودش و بدون انتخابی، دلخانی را بهعنوان نماینده این وزن معرفی کرد.
میثم در دور نخست استراحت کرد، سپس با نتیجه ۹ بر صفر دنیز منیکسه از آلمان را مغلوب کرد و در دومین مبارزه نیز برابر لنور تمیروف دارنده مدال برنز جهان از اوکراین با نتیجه ۳ بر ۳ به برتری رسید و راهی نیمهنهایی شد. فرنگیکار شیرازی مقابل طالح ممدوف، دارنده مدالهای نقره و برنز اروپا از آذربایجان روی تشک رفت و در پایان در مدت زمان کمتر از دو دقیقه با نتیجه ۹ بر صفر به برتری رسید و فینالیست شد. او در فینال مقابل لری ابولادزه از گرجستان روی تشک رفت و در پایان در یک مبارزه سخت و نفسگیر با نتیجه ۵ بر ۴ به برتری رسید و با شایستگی بر سکوی نخست جهان ایستاد. میثم پیش از این سال ۲۰۱۹ در جهانی بزرگسالان روی تشک رفت و پنجم شد. او امسال نایبقهرمان آسیا نیز شد.
برادران گرایی فاتح سکوهای جهانی
چهارمین مدال طلا را محمدرضا گرایی، دیگر فرنگیکار شیرازی برای این تیم به دست آورد؛ کشتیگیر خوشتکنیکی که حالا دیگر خود را بهعنوان یک مدعی و قدرت برتر در کشتی فرنگی دنیا مطرح کرده است. او که بهتازگی در بازیهای المپیک توکیو تنها مدال طلای کاروان کشتی ایران را به دست آورد، بار دیگر کشتیهای دیدنیاش را در نروژ به نمایش گذاشت. نماینده وزن ۶۷ کیلوگرم، بعد از استراحت در دور نخست، تسوچیکا شیمویامادا، قهرمان آسیا از ژاپن را ضربهفنی کرد، سپس حسرت جعفراف از آذربایجان را با نتیجه ۱۱ بر صفر از پیشرو برداشت و در نیمهنهایی مقابل راماز زویدزه، دارنده مدالهای طلای جوانان جهان و نقره زیر ۲۳ سال جهان از گرجستان روی تشک رفت و در پایان در حالی که تا ثانیه پایانی ۶ بر ۴ عقب بود، موفق شد حریف را خارج از تشک و در حالی که کشتیگیر گرج قصد فرار داشت، خاک کند و دو امتیاز بگیرد و با نتیجه ۶ بر ۶ به پیروزی برسد. با رد اعتراض مربیان گرج، گرایی یک امتیاز دیگر گرفت و ۷ بر ۶ این مبارزه حساس را با پیروزی به پایان رساند. قهرمان المپیک توکیو در فینالی تماشایی و دشوار باز هم فن کمرگیری را که تبحر خاصی در آن دارد، روی عبدالله یف روس پیاده کرد و ۵ بر ۲ او را شکست داد تا یک مدال طلای زیبا را به گردن بیاویزد.
محمدعلی گرایی، نماینده وزن ۷۷ کیلوگرم که بردار بزرگتر محمدرضاست نیز در این مسابقات به مدال برنز دست یافت. حضور دو برادر مدالآور در تیم ملی فرنگی ایران نیز به نوبه خود از اتفاقات بیسابقهای بود که در تاریخ مسابقات جهانی رخ داد.
کشتی آزاد ایران پیش از ایران برادران خادم را داشت که در بازیهای المپیک ۱۹۹۶ آتلانتا با مدال طلا و برنز افتخارآفرینی کرده بودند.
رکوردهایی که در نروژ به یادگار ماند
دو مدالآور طلایی دیگر تیم ملی فرنگی در جهانی نروژ، محمدهادی ساروی در وزن ۹۷ و علیاکبر یوسفی در وزن ۱۳۰ کیلوگرم بودند. ساروی که چندیپیش با مدال برنز المپیک توکیو توانسته بود ارزشهایش را به رخ بکشد، در حالی قهرمان شد که به طلسم ۱۱ساله وزن ۹۷ کیلوگرم از یک سو و به طلسم طلا نگرفتن کشتی فرنگی در هفت سال اخیر از سوی دیگر پایان داد. آخرینبار در این وزن امیر علیاکبری در جهانی ۲۰۱۰ طلا گرفته بود و در عین حال آخرینبار سال ۲۰۱۴ بود که حمید سوریان برای کشتی فرنگی ایران در رقابتهای جهانی طلا گرفته بود.
دیگر طلایی فرنگی ایران در این مسابقات، علیاکبر یوسفی بود؛ چهرهای که واقعا غیرمنتظره ظاهر شد. او در حالی مسافر نروژ شد که خیلی اتفاقی دوبنده این تیم را پوشید. انتخاب بنا برای این وزن، امین میرزازاده بود؛ کشتیگیری که در المپیک ۲۰۲۰ هم نماینده این تیم بود. مثبتشدن تست کرونای میرزازاده در واپسین لحظات، این شانس را به یوسفی داد تا او جهانی نروژ را ببیند. البته برای بازیهای المپیک هم تنها با یک اختلاف امتیاز در انتخابی به میرزازاده باخت و نمایش خوبی داشت. علیاکبر طلای جوانان جهان را دارد و امسال در آسیا قهرمان شد. یوسفی با این قهرمانی بهعنوان نخستین طلایی کشتی فرنگی در ۶۰ سال گذشته در پیکارهای جهانی شگفتیساز شد. در این وزن پیش از این بشیر باباجانزاده با کسب مدال برنز در جهانی ۲۰۱۱ استانبول موفق به اولین و آخرین مدال سنگینوزن کشتی فرنگی در پیکارهای جهانی شده بود. در المپیک نیز در سنگینوزن، کشتی ایران موفق به کسب مدال نشده است. نکته دیگری که کارشناسان کشتی فرنگی بر آن تأکید دارند، شباهت یا حتی برابری نتایج جهانی نروژ با بازیهای المپیک ۲۰۱۲ لندن است؛ بزرگترین رویداد ورزشی دنیا که کشتی فرنگی ایران با اقتدار در آن به سه مدال طلا رسید.
گفتنی است پژمان پشتام در وزن ۸۲ کیلوگرم نیز ششمین عضو مدالآور تیم ملی فرنگی بود که به مدال برنز رسید و محمدرضا مختاری هم در وزن ۷۲ کیلوگرم پنجم شد.