به گزارش روی خط رسانه های خبرگزاری برنا،جامعه‌شناسان و روانشناسان ویژگی‌ها و مهارت‌هایی را برای کسانی که می‌توانند روابطی موفق و رضایت بخش داشته باشند، مشخص کردند:

فلسفه‌ای سالم از زندگی با ایده آل‌های مشخص دارند.

 دوستی، احترام، عشق بین آن‌ها هر روز بیشتر می‌شود.

 علایق و فعالیت‌های مشترک زیادی دارند.

 از همراهی یکدیگر لذت می‌برند.

 اعتماد پذیر هستند و می‌توانند اعتماد کنند، صادق و در عین حال موقعیت‌شناس هستند.

 به یکدیگر وابسته اند.

 از موفقیت‌های همدیگر احساس غرور کرده و همدیگر را از ته دل تحسین می‌کنند.

  به کار یکدیگر علاقه‌مند بوده و به آن احترام می‌گذارند.

  در تصمیم‌گیری‌ها مشارکت می‌کنند.

 سعی می‌کنند کار‌های خسته کننده و یکنواختی مثل کار‌های خانه را با هم تقسیم کرده و آن را برای هم جذاب کنند.

 امید و آرزو‌هایی واقعبینانه مرتبط با اهدافی قابل دستیابی دارند.

 مسئولیت تصمیمات و رفتار‌های خود را می‌پذیرند.

 اگر لازمه رسیدن به اهدافشان ادامه تحصیل است، صبورانه ازدواجشان را برای این منظور عقب می‌ندازند.

مشکلات را چالش‌هایی می‌بینند که باید بر آن فائق آیند.

 قبل از تصمیم‌گیری نهایی برای انتخاب همسر، حداقل سه مورد دیگر را نیز بررسی و به طرق غیر مخرب بر هم خوردن روابط را تجربه کرده اند.

‌ می‌توانند با وضعیت مالی موجود خود زندگی کنند.

 از ضعف‌های خود مطلع بوده و برای تغییر تلاش موثر نشان می‌دهند.

 از انتقاد به طور هوشمندانه‌ای استفاده می‌کنند، اما تعادل را اینطور برقرار می‌کنند که تحسین‌ها بیشتر از انتقادات باشد.

 انسان‌هایی «واقعی» هستند.

‌ می‌دانند که روابط رو به رشد به افراد کمک می‌کند به خود مطمئن‌تر شوند.

در فعالیت‌های سالم فیزیکی شرکت می‌کنند – خوب غذا می‌خورند، ورزش می‌کنند و به اندازه کافی می‌خوابند.

 کمتر از طعنه و کنایه استفاده می‌کنند، کمتر غر می‌زنند و شکایت می‌کنند.

از حرف زدن و گوش دادن به هم لذت می‌برند، حتی اگر در مورد موضوعاتی باشد که باهم اختلاف نظر دارند.

عشق‌شان جنون‌آمیز و عجله‌ای نیست (بیش از ۶۰ درصد از طلاق‌های زود هنگام به علت ازدواج عجله‌ای است که در آن زوج بسیار جوان بوده، آشنایی زیادی با هم نداشته و مدت زمان نامزدی کوتاه بوده است).

همدل هستند و برای برآوردن نیاز‌های همدیگر تلاش می‌کنند.

با هم فرار نکرده اند (۸۰ درصد زوج‌هایی که با هم فرار می‌کنند، طلاق می‌گیرند).

 به همان اندازه که دوست دارند در رابطه دریافت کننده باشند، دهنده هستند.

از دوران نامزدی خود برای آشنایی کامل و رشد هر چه بیشتر عشق شان استفاده می‌کنند.

 به دقت مشکلات و مسائلی که برایشان پیش می‌آید را بررسی می‌کنند، معایب و مزایای همه انتخاب‌ها را در نظر می‌گیرند. سعی نمی‌کنند درمورد مسائل مهم رابطه‌شان، با عجله نتیجه‌گیری کنند.

 با احترام و محبت ازدواج می‌کنند نه از روی دلسوزی.

 خانواده‌های همدیگر را با وجود اشکالاتشان، دوست دارند.

در طول دوران نامزدی درمورد مسائل مختلف جنسی بحث می‌کنند.

از شوخی و شوخ طبعی به صورتی درست و غیر مخرب استفاده می‌کنند.

 از میزان محبت ارائه شده در رابطه‌شان راضی هستند.

سعی می‌کنند خصوصیات اخلاقی که برای همسرشان آزار دهنده است را تغییر داده و اصلاح کنند.

 سعی نمی‌کنند بیش از حد به اشتباهات گذشته بپردازند، نگاهشان به آینده است تا چنین مواردی دیگر پیش نیاید.

 قدرت بخشیدن دارند و از طرف همسرشان نیز بخشوده می‌شوند.