پژوهشگران سوئیسی در بررسی جدیدی نشان داده اند که شنیدن صدای مادر می تواند درد نوزاد را کاهش دهد.

به نقل از دیلی میل، یک پژوهش جدید نشان می دهد هنگامی که نوزادان نارس تحت مراقبت های ویژه قرار می گیرند، در صورت شنیدن صدای مادر خود، درد کمتری را احساس می کند.

نوزادان نارس که پیش از هفته 37 متولد می شوند، روزها تا هفته ها از زندگی خود را در دستگاه موسوم به "انکوباتور"(incubator) می گذرانند و در این مدت، مراحل گوناگون پزشکی را طی می کنند.

این مراحل می تواند جمع آوری نمونه های خون برای آزمایش، قرار دادن لوله های تغذیه و لوله گذاری برای نوزادانی را شامل شود که به تنفس نیاز دارند.

مشکل اینجاست که معمولا نمی توان به نوزادان، مسکن دارویی داد زیرا این داروها می توانند در رشد عصبی نوزاد، اختلال ایجاد کنند.

پژوهشگران "دانشگاه ژنو"(University of Geneva) سوئیس در بررسی جدیدی نشان داده اند که حضور مادر طی این مراحل می تواند سطح درد را کاهش دهد و سطح "اکسی توسین"(Oxytocin) را بالا ببرد.

اکسی توسین، هورمونی است که هم با شادی و هم با دلبستگی ارتباط دارد.

پژوهشگران باور دارند که یافته های این پژوهش، اهمیت حضور والدین را هنگامی که نوزاد تحت مراقبت های ویژه است و مراحل رشد خود را طی می کند، نشان می دهد.

این پژوهش، بر یافته های بررسی های پیشین مبتنی است که نشان می دهند حضور مادر یا پدر با استفاده از تعدیل صوتی می تواند به آرامش نوزاد کمک کند.

پژوهشگران در این پروژه، 20 نوزاد نارس را مورد بررسی قرار دادند و از مادران خواستند هنگامی که فرزند آنها آزمایش خون می داد، در کنار او حضور داشته باشند.

"مانوئلا فلیپا"(Manuela Filippa)، از پژوهشگران این پروژه گفت: ما در این پژوهش، بر صدای مادر تمرکز کردیم. حضور پدر در نخستین روزهای زندگی، به خاطر شرایط کاری که امکان داشتن تعطیلات را فراهم نمی کند، دشوارتر است.

این آزمایش در سه مرحله انجام شد و نتایج آنها بعدا مورد مقایسه قرار گرفت. در یکی از آزمایش ها، مادر حضور نداشت، در یک آزمایش دیگر، مادر با نوزاد صحبت می کرد و در سومین آزمایش، مادر برای نوزاد آواز می خواند.

فلیپا ادامه داد: مادر پنج دقیقه پیش از تزریق، هنگام تزریق و پس از آن، صحبت کردن یا آواز خواندن را آغاز کرد.

پژوهشگران با استفاده از "مشخصات درد نوزاد نارس"(PIPP) که درد را در مقیاس صفر تا 21 براساس نشانه هایی مانند ضربان قلب و سطح اکسیژن ارزیابی می کند، به بررسی این موضوع پرداختند که آیا حضور مادر به نوزاد آرامش می دهد یا خیر؟

پروفسور "دیدیه گراندجین"(Didier Grandjean)، از پژوهشگران این پروژه گفت: ما برای رمزگذاری رفتار نوزادان نارس، از مراحل آزمایش فیلم گرفتیم و فیلم ها را بدون صدا مورد بررسی قرار دادیم تا مشخص نشود که مادر حضور دارد یا خیر.

پژوهشگران دریافتند که میانگین PIPP هنگام حضور مادران و صحبت کردن با فرزندشان، از 4/5 به 3 کاهش یافته است.

گراندجین ادامه داد: PIPP هنگام آواز خواندن مادر، 3/8 بود.

پژوهشگران در کنار استفاده از PIPP، روش های دیگری را نیز مورد بررسی قرار دادند که نوزادان به واسطه آنها به مادران خود واکنش نشان می دهند.

فلیپا گفت: ما به سرعت به اکسی توسین روی آوردیم که اصطلاحا هورمون دلبستگی نامیده می شود و پژوهش های پیشین، آن را با استرس، جدایی از دلبستگی و درد مرتبط دانسته اند.

پژوهشگران با جمع آوری نمونه های بزاق دریافتند که میزان اکسی توسین نوزادان هنگام صحبت کردن مادران، از 0/8 به 1/4 پیکوگرم در میلی لیتر افزایش می یابد.

فلیپا خاطرنشان کرد: این یک افزایش قابل توجه برای اکسی توسین به شمار می رود.

وی افزود: ما در این پژوهش، اهمیت گردهم آمدن والدین و نوزاد را به ویژه در زمینه مراقبت های ویژه نشان می دهیم. والدین در اینجا نقش محافظتی بر عهده دارند و می توانند تا حد امکان در کمک کردن به فرزند خود نقش داشته باشند.

این پژوهش، در مجله "Scientific Reports" به چاپ رسید.