شهر خبر
برچسب‌های مهم خبری:#سعید#کتاب

در توصیف «در کشاکش دین و دولت»

محمدعلی موحد آینه تاریخ را گردگیری می‌کند

محمدعلی موحد آینه تاریخ را گردگیری می‌کند

سعید رضادوست در توصیف کتاب «در کشاکش دین و دولت» می‌نویسد: موحد از داده‌های اولیه موجودِ در دسترس همگان، به یافته‌ها و تحلیل‌هایی می‌رسد که تازه‌اند و در تاریک‌سرایِ تاریخ، غبار گرفته بودند.

به گزارش ایسنا، این نویسنده و پژوهشگر در نوشتاری از کتاب «در کشاکش دین و دولت» محمدعلی موحد ( نشر ماهی، چاپ پنجم، ۱۳۹۸) نوشته است؛ بخشی از این یادداشت را که توسط صفحه‌ای مجازی به نام محمدعلی موحد بازنشر شده، می‌خوانیم: «از دوره سی‌ساله میان رحلت پیامبر اکرم (ص) تا هنگام صلح امام حسن (ع) و معاویه، که با عنوان «عصر طلایی خلافت» نیز از آن یاد می‌شود، سخن‌ها گفته‌اند و کتاب‌ها نوشته‌اند. روزگاری که آن را «نمونه‌ای نادر و درخشان از حکومتی می‌دانند که قداست و معنویت، و زور و قدرت را در خدمت خود داشت». اینک کتابی فراهم آمده که «چهل‌پنجاه سال پیش طرح پژوهشیِ علمی ـ انتقادی در باب دین و دولت و رابطه آن‌ها در ایران بعد از اسلام» در ذهن نویسنده‌اش نقش بسته و پس از سال‌ها، همان پراکنده‌یادداشت‌ها، به‌گونه‌ای منسجم و مدون در قامتِ رساله عرضه شده است. این رساله، ارمغانی است تازه از دکتر محمدعلی موحد و گوهرِ اندیشه و روحِ او که از چند زاویه به نیکوترین وجه تراشیده و چشم‌نواز شده است.

... داده‌های اولیه موحد در این رساله، نه سندی است نویافته و نه مطلبی است که از منبعی خاص و منحصربه‌فرد روایت شده باشد، و اتفاقاً اهمیت رساله مزبور درست در همین نکته نهفته است. موحد از داده‌های اولیه موجودِ در دسترس همگان، به یافته‌ها و تحلیل‌هایی می‌رسد که تازه‌اند و در تاریک‌سرایِ تاریخ، غبار گرفته بودند. او آینه تاریخ را چنان گردگیری می‌کند تا بتوان در راستای امکان درست‌تر دیدنِ وقایع گامی برداشت. کانون اهمیت در این رساله، نظرگاهی است که نگارنده اتخاذ کرده و تحلیل‌هایی است که در میانه حقوق و تاریخ و جامعه‌شناسیِ سیاسی به‌دست می‌دهد. او امروز از بلندیِ آگاهی، برای ما از تاریخ گواهی می‌آورد.

در کشاکش دین و دولت بیش از آن‌که «مسئله» استاد موحد برای واکاویِ تاریخ باشد، «دغدغه» اوست به‌منظور گذار ایران از این تقاطع در زمانه‌ای خطیر که ما در آنیم. از نگاهِ او، «ماجرای گروه‌های سلفی ـ تکفیری که در طی همین مدت چهل سال در گوشه و کنار جهان اسلام به تاخت و تاز برخاسته‌اند روایت جدیدِ همان خیزش خارجی‌گری در صدر اسلام است» و دعوت به بازگشت به «سلَف صالح» و «تکفیر و تبری» نیز دو بنیانِ مهم که خارجی‌گریِ کهن و نوخارجی‌گری در آن مشترک‌اند. پس او لازم می‌بیند پیرامون مهم‌ترین ستون‌های شکل‌گیریِ حکومتِ برآمده از مسلمانان سخن بگوید و ریشۀ دیروزِ میوه امروز را بکاود و تصویری منسجم و نزدیک‌تر به واقع را نشان دهد.»

انتهای پیام