مانور اشرافیت روحانیت با سیرۀ پیامبر و ائمه (ع) در تضاد است

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، مال‌دوستی و اشرافیت یکی از جلوه‌های برجسته دنیاپرستی و تجمل‌گرایی نماد بارز آن است. تمام اینها از حب دنیا آغاز می‌شود و به تعبیر روایات، حب دنیا سرآغاز همه آفت‌ها و خطاهاست. وقتی مال‌دوستی به اوج رسید و به مال‌پرستی گرایید، عامل بسیاری از لغزش‌ها می‌شود و انسانها را از راه کمال باز می‌دارد، تفاوتی هم بین روحانی و غیر روحانی وجود ندارد؛ چه بسا زاهدی که لباس روحانیت بر تن ندارد، اما بسیار زاهدانه‌تر زندگی می‌کند و چه بسا روحانی که لباس پیامبر بر تن می‌کند، اما رفتارهایی متضاد با سیرۀ نبوی را پیش می‌گیرد. مطالعه تاریخ زندگانی انبیاء ما را به این باور می‌رساند که عده‌ای از دین‌معاشان که البته سبقه‌ای خوب در یاری حق داشتند، پس از مدتی با توجیه‌تراشی به سمت اشرافیت روی آوردند و عاقبتی جز نگونبختی را برای خود رقم نزدند.

 آنها با وجود آنکه سیرۀ هادیان الهی در ساده‌زیستی را با چشم می‌دیدند و با گوش خود می‌شنیدند که تقوا و ساده‌زیستی روش و منش صف‌اولی‌های دین است، در برابر وسوسه‌های دنیوی، سر تسلیم فرود می‌آوردند و با تزویر و ریا، تبرّج و به رخ کشاندن مال و منال در انظار عمومی و در چشم فقرا را بر خود جایز می‌دانستند و ابایی هم از این کارشان نداشتند؛ غافل از اینکه اسیر تزیین شیطان شده بودند.  تاریخ اسلام نمونه‌های متعددی از اشرافیت کارگزاران و روحانی‌نماها را به تصویر کشیده است؛ از نمونه‌های این افراد، دو سردار سپاه اسلام یعنی طلحه و زبیر بودند؛ این دو پس از رحلت رسول خدا (صلی ‌الله علیه و آله) با کسب امتیاز از زمامداران وقت همچون عثمان، به سمت مال‌اندوزی گرایش یافتند و عاقبت در جنگ جمل مقابل خلیفۀ بر حق رسول خدا (ص) یعنی امیرالمؤمنین علیه‌السلام ایستادند. مورخان با ذکر جزئیات اموال و دارایی‌های طلحه و زبیر را نوشته‌اند.     

حجت الاسلام علی آقابابا کارشناس مذهبی در گفت‌وگو با تسنیم ضمن ابراز تأسف از برخی مانورهای اشرافیت در سطح روحانیون گفت: یک نوع از بداخلاقیِ جامعه روحانیت، گرایش به اشرافیت است. برخی از هم‌لباسی‌های ما با ماشین‌های مدل‌بالا در بین مردم رفت‌وآمد می‌کنند. برای بنده بارها پیش آمده که جهت سخنرانی برایم ماشین‌های مدل‌بالا فرستادند، اما به حرمت مردم و عدم بدبینی ایشان به جامعه روحانیت و مصون ماندن از حبّ دنیا آن‌ها را رد کردم.

این کارشناس سیما افزود: روحانیون ما چقدر از حس دلسوزی رسول خدا (صلی ‌الله علیه و آله) نسبت به امتشان بهره بردند. اگر می‌خواهیم بدانیم چقدر بهره بردیم، وقتی یک سخنرانی کردیم و به ما هدیه ندادند، نباید ناراحت شویم. باید بدانیم لباسی که تن روحانیت است، میراث نبی مکرم اسلام، ائمه و اولیای الهی است.

در پایان لازم است به بخشی از فرمایشات هشدار آمیز امام خمینی (ره) خطاب به قشر روحانیت اشاره کنیم. ایشان در سخنانی فرمود «هیچ چیزی به زشتی دنیاگرایی روحانیت نیست و هیچ وسیله‌ای هم نمی‌تواند بدتر از دنیاگرایی، روحانیت را آلوده کند. چه بسا دوستان نادان یا دشمنان دانا بخواهند با دلسوزی‌های بی‌مورد مسیر زهدگرایی آنان را منحرف سازند و گروهی نیز مغرضانه یا ناآگاهانه روحانیت را به طرفداری از سرمایه‌داری و سرمایه‌داران متهم کنند ... در این شرایط حساس و سرنوشت‌سازی که روحانیت در مصدر امور کشور است و خطر سوء استفاده دیگران از منزلت روحانیون متصور است، باید به شدت مواظب حرکات خود بود.» (صحیفه امام، ج1،  ص99)