شهاب الدین قیومی هنرمند عکاس که چندین سال در پیاده‌روی اربعین حضور داشته و از شور و حال مردم نیز عکاسی کرده است، درباره جذابیت‌های عکاسی پیاده‌روی اربعین به خبرنگار مهر گفت: فضای پیاده‌روی اربعین با شور و اشتیاقی که مردم دارند، دیدنی است و به اعتقاد من ثبت این شور و اشتیاق از جذابیت‌های عکاسی پیاده‌روی اربعین است و در قدم بعدی، باید این حس را باید به مخاطب انتقال داد که چنین حس و حالی در این فضا وجود دارد.
وی تصریح کرد: طبیعتاً برای من، عکاسی از بچه‌ها و پیرزن و پیرمردها و زن و مردهایی که با شور در حال پیاده‌روی هستند و توقعی ندارند که کجا بمانند، غذا چه بخورند و کجا بخوابند و در کل سختی‌های راه را به جان خریده‌اند، مهم است و قاب‌های از این تصاویر ثبت کردم. حتی افرادی که پابرهنه از نجف تا کربلا راه می‌روند و نمایش ارادت‌شان برای من مهم است.
قیومی همچنین بیان کرد: در مسیر پیاده‌روی مردمی هم هستند که گاهی آب، غذا و هر چه که برای زائرها لازم است، به صورت نذری به آنها ارائه می‌کنند و همچنین موکب‌هایی که از زائرها پذیرایی می‌کنند که اینها نیز سوژه‌های جذابی برای عکاسی هستند.
آرزو داشتم دوربینی داشته باشم که بتوانم با یک فریم، جمعیت و خیل عظیمی را که پیاده در حال رسیدن به کربلا هستند، ثبت کنم
وی با اشاره به دیگر قاب‌ها و سوژه‌های جذاب عکاسی در پیاده‌روی اربعین، توضیح داد: از قاب‌های جذابی که دیدم این بود که در نزدیکی کربلا افرادی بودند که خاک زیر پای مردم و زائرها را جمع می‌کردند و می‌گفتند برای شفا دادن مریض‌هایشان می‌برند که این نشان از ارادت آنها دارد. از دیگر قاب‌ها و سوژه‌های جذاب عکاسی، ثبت لحظات شوق بسیار زائرانی بود که چشم‌شان به دیدن حرم حضرت سیدالشهدا (ع) و حضرت عباس (ع) روشن می‌شد و مات آن می‌شدند. نزدیک کربلا یک پلی قرار دارد، معروف به پل «اولین سلام» که از روی پل حرم متبرکه دیده می‌شود که روی این پل می‌توان لحظاتی جالب از شوق و اشتیاق و اشک‌های زائرها ثبت کرد. یا زمانی که زائرها مات ضریح می‌شوند واقعاً لحظات خاصی برای عکاسی است؛ خودم به شخصه از یکی از زائرهایی که مات ضریح شده بود پرسیدم که چه حسی دارد و او نمی‌توانست حال خودش را توصیف کند و این لحظات هستند که ثبت کردن‌شان به اعتقاد من خیلی زیبا است.
این هنرمند عکاس درباره قابی که آرزوی ثبت کردن آن را در پیاده‌روی اربعین دارد، گفت: خیلی لحظات را دوست دارم تصویر کنم اما آرزو داشتم دوربینی داشته باشم که بتوانم با یک فریم، جمعیت و خیل عظیمی را که پیاده در حال رسیدن به کربلا هستند، ثبت کنم چراکه راه همیشه پر از جمعیت است. همچنین یک سال که دوربین همراهم نبود، با جمعی از دوستان به کربلا رسیدیم و جایی برای ماندن نداشتیم و در گوشه‌ای خواستیم بخوابیم که پیرزنی که به او بی بی می‌گفتند از ما خواست برای ماندن به خانه‌اش برویم و وقتی رفتیم تمام خانه را در اختیار ما گذاشتند و خودش به همراه نوه‌ها و اهل خانه به اتاقی کوچک رفتند که واقعاً برای من تأثیر گذار بود و اگر می‌توانستم این قاب از پیرزن را ثبت می‌کردم که سالیان سال برایم ماندگار باشد.
قیومی در پایان، قابی را از اربعین و پیاده‌روی اربعین ارزشمند و ماندگار دانست که بتواند در یک فریم این حجم از خوبی، ارادت و اخلاص مردمی را به تصویر کشد.