خبرگزاری میزان - با ترسیم نمودار تحول نگرش روسیۀ پساشوروی به ایران، جابه جایی‌هایی با شدت نوسان گسترده قابل مشاهده است که در یک سوی آن، ایران به مثابه «متحدی مطمئن و قابل اتکا در منطقه و جهان» و «متحدی در برابر دشمان مشترک» و در سوی دیگر به عنوان «تهدید جنوبی و به منزله ابزاری برای تنظیم روابط با غرب» مورد شناسایی قرار گرفته است.
یکی از جلوه‌های عملی این نوسان، در ارائه دو رای متفاوت و مهم در شورای امنیت سازمان ملل متحد در قبال ایران مشاهده می‌شود، مخالفت و وتوی قطعنامه ضد ایرانی شورای امنیت در ۲۶ فوریه ۲۰۱۸ و موافقت و رای به قطعنامه ضد ایرانی ۱۹۲۹ در ۹ ژوئن ۲۰۱۰ است.
«ایران در هندسه سیاست خارجی روسیه» عنوان کتابی به قلم محمد شاد است که وی در این اثر کوشیده است تصویری منطبق با واقعیت، از نحوه سیاستگذاری خارجی روسیه در مقابل ایران و عناصر دخیل در شکل‌گیری این سیاست‌ها ارائه دهد. خبرگزاری میزان در نظر دارد هر روز برشی از این کتاب را با خوانندگان خود به اشتراک بگذارد.
تلاش‌های دیپلماتیک برای واگرایی روسیه از ایران
ایالات متحده آمریکا تمام تلاش خود را برای رایزنی با جهات گوناگون دخیل در مسائل غرب آسیا از جمله روسیه، ترکیه، کشور‌های حاشیه خلیج فارس، کشور‌های اروپایی و رژیم صهیونیستی به منظور تأثیرگذاری بر سیاست روسیه در راستای دور شدن از ایران به کار گرفته است.
آلیسون روی بر این نظر است که اساساً پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، آمریکا سعی کرد نقش خود را به عنوان بازیگر مهمی در روابط جمهوری اسلامی ایران و روسیه حفظ کند؛ به نحوی که از سال ۱۹۹۴ به بعد، سیاستش بر مهار همزمان و جداسازی روسیه و جمهوری اسلامی ایران استوار شد.
آمریکا برای پیشبرد این هدف خود حتی از نهاد‌های بین‌المللی نظیر سازمان ملل، صندوق بین‌المللی پول، کنفرانس امنیت و همکاری اروپا، اتحادیه اروپا و ناتو نیز بهره بسیاری گرفت.
وال استریت ژورنال در ۱۹ نوامبر ۱۰۱۵، در گزارشی به قلم جی سالمن به تلاش‌های دیپلماتیک تیم اوباما برای دور کردن روسیه از ایران در مسئله سوریه اشاره کرده است. بر اساس اخبار ارائه شده از مقامات رسمی ایالات متحده در این گزارش، آمریکا تلاش می‌کرده که جهات گوناگون را برای متقاعد ساختن روسیه در تحدید نفوذ ایران در سوریه فعال کند.
در همین راستا، ملاقات‌های دوجانبه‌ای میان رئیس جمهور روسیه با رهبران عربستان سعودی، امارات متحده عربی و رژیم صهیونیستی صورت گرفته است و مقامات اروپایی از جمله فرانسه نیز مترصد متقاعد کردن روسیه برای دوری از ایران و حرکت در راستای حل و فصل بین‌المللی مسئله بوده‌اند.
این تلاش‌ها در این دوره به دلیل عدم تغییر در ملاحظات راهبردی روسیه و نیز تجربه‌های ناموفق این کشور از توافق با دولت اوباما طی هشت سال ریاست جمهوری وی، با شکست مواجه شد.
سالمن دو سال بعد در ۵ فوریه ۲۰۱۷، نوشتاری را با عنوان «تلاش دولت ترامپ برای ایجاد شکاف میان روسیه و ایران» در وال استریت ژورنال چاپ کرده که جنجال بسیاری به پا کرد و اطلاعات جدیدی را در خصوص استراتژی دولت جدید ایالات متحده آمریکا در دور کردن روسیه از ایران درز داد.
پیش از انتشار مطالب سالمن، بلومبرگ در ۲۴ ژانویه ۲۰۱۷ با انتشار مطلبی، به قلم الی لیک با عنوان «تیم ترامپ به دنبال محک زدن اتحاد روسیه با ایران است» ادعا کرده بود که اطلاعاتی را از مقامات کاخ سفید بده دست آورده مبنی بر اینکه پخش عمده‌ای از تلاش گروه سیاست خارجی ترامپ به دور کردن روسیه از ایران در خاورمیانه معطوف شده است.
اما یک ماه بعد، پس از انتشار خبر یاد شده از وال استریت ژورنال بوده که سرگی ریابکوف، معاون وزیر خارجه روسیه واکنش نشان داد و اظهار داشت که از نظر مسکو، خبر این نشریه دباره روابط روسیه و ایران با هدف مسموم کردن روابط آمریکا و روسیه تنظیم شده است.
با توجه به خصومت شدید رسانه‌های خط اصلی با دولت ترامپ، ریابکوفاین اقدام وال استریت ژورنال را حرکتی تبلیغاتی، اما نه برای ایجاد شکاف در روابط روسیه و ایران، بلکه حرکتی برای ایجاد شکاف در روابط روسیه و دولت تازه تأسیس آمریکا تحلیل کرد. این اظهارنظر حاکی از علاقه‌مندی طرف روس در تداوم کانال ارتباطی میان روسیه و دولت جدید آمریکاست.
شایان ذکر است برخی علائم نیز وجود دارند که مؤید تلاش دولت جدید آمریکا برای حصول نوعی از توافق در عرصه سوریه‌اند؛ برای مثال، دولت ترامپ در لایحه بودجه اختیارات دفاعی ۲۰۱۸، علی‌رغم اینکه روسیه را در بسیاری از قسمت‌ها همچنان تهدید تلقی کرده، در خصوص سوریه به موضوع «توافق احتمالی با روسیه» اشاره‌هایی کرده است.
انتهای پیام/
