انصاریان: دو کاری که می‌توان در قبال بدرفتاری دیگران انجام داد

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، حجت‌الاسلام انصاریان در سخنانی با اشاره به اینکه انسانها با سه نوع کیمیا در سر و کارند، گفت: یکی از این کیمیاها، کیمیای عوام است؛ یعنی بسیاری از مردم که توجهی به حقایق، معارف و واقعیت‌ها ندارند و یا اهل غفلت و بی‌خبری‌اند، دنیا را با آخرت جابجا می‌کنند. دنیای ناچیز و از دست‌رفتنی را به آخرت تبدیل می‌کنند.

وی افزود: یک نوع کیمیا، کیمیای سعادتمندان است. اینها زشتی‌ها و رذائل اخلاقی را به حسنات تبدیل می‌کنند؛ مثلاً کبر را به فروتنی، حسد را به غبطه، حرص را به قناعت و کینه را به محبت تبدیل می‌کنند. این عده کار خیلی مهمی انجام می‌دهند، چرا که روی خود را از دوزخ بر می‌گردانند و به‌سوی بهشت می‌کنند.

حجت الاسلام انصاریان ادامه داد: یکی از قوی‌ترین کیمیاها که تحول عجیبی در وجود انسان ایجاد می‌کند،‌ توبه است. باب این موضوع را خداوند برای تمام بندگان خود قرار داده است؛ اگر کسی بخواهد این کیمیا را به دست بیاورد، راحت به آن دست می‌یابد و به وسیله آن می‌تواند تمام ظاهر و باطن خود را تغییر دهد و یا تبدیل به خیرات کند. به تعبیر خداوند در آیه70 سوره توبه: «یُبَدِّلُ اللهُ سَیِّئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ». این تبدیل و تغییر را کیمیای توبه انجام می‌دهد. هرآنکه وارد مدار توبه شود، ارتفاع می‌گیرد و محبوب پروردگار عالم خواهد شد. در سوره بقره می‌خوانیم «إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ التَّوّابینَ». کسی که محبوب خداوند شود، رسول خدا صلی الله علیه و آله می‌فرماید درهای اصول اساسیِ اخلاق به روی او باز می‌شود. حضرت فرمود «تَخلّقُوا بِأخلاقِ الله»؛ یعنی متخلق به اخلاق خداوند شوید؛ یکی از اخلاق‌های الهی، پوشاندن اسرار و عیب مردم است. اگر خطایی را از دیگری دیدیم، جایی جار نزنیم. باید رازداری و نگاه داشتن عیب مردم را از خدا یاد بگیریم. خود ما عیب‌های فراوانی داریم، اگر با زبان خودمان عیبمان را برای کسی نقل نکنیم،‌ محال است پروردگار عالم پرده از روی کارمان بردارد. اگر بنا بود خداوند پرده از کار ما بردارد، اصلاً‌ بین مردم هیچ آبرویی برایمان باقی نمی‌ماند. 60 ـــ 70 سال خداوند عیب ما را پوشانده است،‌ در حالی که می‌توانست با فراهم آوردن زمینه‌هایی، عیب ما را برملا کند و آبرویمان را ببرد، اما این کار را انجام نداده و نمی‌کند.

وی افزود: یک اخلاق دیگر پروردگار،‌ گذشت است. اگر کسی ما را آزار داد، بدگویی کرد و در حقمان خطا انجام داد و یا تندی به خرج داد،‌ باید از او گذشت. به صورت کلی در قبال بدی دیگران دو کار بکنیم: «تَعْفُو عَمَّنْ ظَلَمَکَ». یعنی از کسی که به تو ظلم کرد،‌ درگذر. «تُعطِیَ مَن حَرمَكَ.» به کسی که تو را محروم کرد، عطا کن. اگر روزی نیازمند تو شد، به روی او نیاور بلکه از کمک به او دریغ نکن. به او با عتاب نگوییم یک روزی از تو چیزی درخواست کردیم، اما تو منع کردی.