به گزارش برنا؛ دانشمندان موسسه علوم هند و بنیاد نارایانا نترالایا (Narayana Nethralaya) توضیح می‌دهند که چگونه اشک‌ها طی یک آزمایش گلوکوم (آب سیاه) انتقال‌دهنده ویروس‌هایی مانند سارس-کوو-۲ می‌شوند.
چشم‌پزشکان برای اندازه‌گیری فشار چشم از دستگاه تونومتری استفاده و با تعیین فشار، خطر ابتلا به گلوکوم را مشخص می‌کنند. این دستگاه ایرپاف (فوت کردن هوا بر سطح چشم) پخش کرده که به سطح چشم برخورد می‌کند.
محققان پاسخ چشم به این پاف را مدل‌سازی کردند و تصاویری با سرعت بالا از چشم‌های تحت آزمایش تهیه کردند. در این تحقیق، به‌طور خاص مایع چشم و نحوه واکنش آن بررسی شد. همان‌طور که چشم با ایرپاف ضربه می‌خورد، لایه نازکی از اشک روی سطح گسترش می‌یابد که روی پلک‌ها می‌ریزد و قرنیه نیز از هوای ورودی منحرف می‌شد.
سپترشی باسو، محقق این تحقیق گفت: قرنیه مانند یک سطح الاستیک است بنابراین، با تغییر شکل و بازیابی شکل، ضربه‌ای اضافی به چشم وارد می‌کند. این موج مویرگی با انحراف قرنیه ادغام و باعث ایجاد یک موج تلفیقی شده درنتیجه باعث می‌شود مایع اشک گسترش یافته و خارج شود.
امواج در حال حرکت در داخل چشم موجب ناپایداری مایع چشمی می‌شوند و اشک‌ها به صورت قطرات تجزیه می‌شوند. این گروه سرعت خروج قطرات را هنگام خروج از چشم ردیابی و پیش‌بینی کرد که می‌توانند تا یک متر دورتر از بیمار حرکت کنند.
شایان‌ذکر است، فاصله پرتاب بستگی به جریان هوا در اتاق دارد. چشم‌هایی که اشک بیشتری دارند قطرات بیشتری نسبت به چشمان خشک ایجاد می‌کنند. دانشمندان توصیه می‌کنند: قبل از آزمایش گلوکوم از قطره‌های چشمی استفاده نکنید مگر اینکه از نظر پزشکی ضروری باشد.
باسو افزود: این مورد فقط محدود به سارس-کوو-۲ نیست و می‌توان آن را به انواع دیگر عوامل بیماری‌زا نیز تعمیم داد. اگر شما فکر می‌کنید که این آزمایش، یک روش بسیار بی‌خطر و بدون تماس است اما باید کمی مراقب باشید.
نتایج این تحقیق می‌تواند به پزشکان مراقبت از چشم کمک کند تا پروتکل‌های بهداشتی و ایمنی را توسعه دهند و از آنها پیروی کنند مانند بهبود تهویه اتاق و تمیز کردن وسایل و سطوح مجاور که در گذشته ضروری به نظر نمی‌رسید.