بی طرف گفت: واقعیت آن است کشورهای حاشیه خلیج‌فارس به مراتب بیشتر از ما از آب این دریا برداشت می‌کنند؛ چگونه است که برداشت بسیار کمتر ما از منابع این نعمت خدادادی، این چنین با نارضایتی و اعتراض همراه می‌شود؟
انتقال آب خلیج‌فارس به صنایع جنوب شرق کشور به شهادت همگان، بزرگ‌ترین پروژه بزرگ آبرسانی کشور محسوب می‌شود. پروژه از سال ۹۵ توسط شرکت تامین و انتقال آب خلیج‌فارس (WASCO) در ۳ خط به مرحله اجرا درآمده است. در رابطه با اهمیت این موضوع با حبیب‌الله بی‌طرف، رئیس هیئت‌مدیره شرکت مدیریت توسعه صنایع پتروشیمی گفتگو کردیم.
طرحهای بزرگ انتقال آب در ایران اغلب با سرمایه‌گذاری دولت انجام شده است. این سرمایه‌گذاری باعث شده که آب با نرخ بسیار نازل به مصرف‌کنندگان اعم از کشاورزی، صنعت و شرب تحویل داده شود. زمانی که در وزارت نیرو حضور داشتم به تامین آب شرب، صنعت و کشاورزی توجه ویژه‌ای کردیم.
تعداد زیادی از طرحهای مطالعاتی مربوط به تامین آب را موردبررسی دقیق قرار دادیم. با بهره‌گیری از مشاورین متعدد و توانمند، طرحهای تامین آب را مطالعه کردیم. در کنار توجیه فنی و اقتصادی طرح‌ها، و توجه خاصی به ملاحظات زیست‌محیطی نشان دادیم.
امروز به دلیل محدودیت منابع عمومی دولت برای سرمایه‌گذاری در طرحهای عمرانی، بسیاری از نیازها هنوز به قوت خود باقی است. از ۱۰ سال گذشته فکر بسیار باارزشی با عنوان انتقال آب خلیج‌فارس برای تامین نیاز صنایع معدنی در استان‌های کرمان و یزد مطرح شد. این مسئله مورد استقبال دولت و وزارت نیرو به عنوان دستگاه حاکمیتی قرار گرفت. بنابراین توجه جدیدی به استفاده از آب شور دریا و نمک‌زدایی آن شد.
این قبیل طرح‌ها برای کشور خشک و نیمه‌خشکی مثل ایران، اهمیت حیاتی داشته و دارند. برای درک ضرورت استحصال روان‌آب‌ها و اهمیت استفاده بهینه از آنها کافی است به یاد آوریم که متوسط بارندگی ایران، کمتر از یک‌سوم متوسط جهانی است و بیشتر مناطق و شهرستان‌های ایران نیاز مبرمی به آب دارند. سیاست‌های کلی بخش آب به عنوان یکی از سیاست‌های کلی نظام در مجمع تشخیص مصلحت به تصویب رسیده و توسط رهبر معظم انقلاب، تائید و ابلاغ شده است. فعالیت وزارت نیرو در استحصال و تامین روان آب‌ها یک رسالت ملی است. در این راستا طرحهای متعددی در سطح کشور، موردبررسی و اجرا قرار گرفته است. تعدادی هم در دست بهره‌برداری هستند. در ۲ دهه گذشته چند دوره خشکسالی داشته‌ایم و اگر چنین طرح‌هایی نبود تامین آب کشور با مشکلات و معضلات جدی مواجه می‌شد. بنابراین وزارت نیرو و مجموعه دولت در برنامه‌های توسعه، به این نیاز حیاتی کشور توجه اکید داشته‌اند.
با همت صنایع معدنی مهم کشور؛ نظیر شرکت معدنی و صنعتی گل‌گهر، چادرملو و مس سرچشمه، سرمایه‌گذاری‌های خوبی برای شیرین‌سازی و انتقال آب صورت گرفته است. این واحدهای معدنی و صنعتی طرح عظیمی برای انتقال آب طراحی کرده‌اند. همچنین شرکتی به طور خاص و با نام تامین و انتقال آب خلیج‌فارس برای اجرای این پروژه تشکیل شده که تاکنون فعالیت‌های زیادی را انجام داده است. به‌این‌ترتیب تا به امروز اقدامات اجرایی خوبی در حوزه انتقال آب خلیج‌فارس صورت گرفته است. بر اساس اطلاعاتی که در اختیار دارم، طول خطوط انتقال آب بالغ‌بر ۸۰۰ کیلومتر است. در مجموع قرار است ۱۵۰ میلیون مترمکعب آب از خلیج‌فارس برداشت و آب شیرین به سیرجان، سرچشمه و چادرملو منتقل شود. پروژه مهم انتقال آب ازجمله نخستین پروژه‌های بزرگ انتقال آب از دریا به فلات مرکزی ایران است. باید از مدیران صنعتی و معدنی کشور و همچنین دو وزارتخانه صنعت، معدن و تجارت و نیرو تقدیر و تشکر کرد. امیدواریم این طرح هر چه زودتر به بهره‌برداری برسد و صنایع معدنی بتوانند هرچه سریع‌تر از آب انتقال یافته استفاده کنند.
چنین اظهارنظرهایی، بهانه‌گیری است و به نوعی، تلاش برای تعطیلی طرحهای عظیم جمهوری اسلامی به حساب می‌آید. واقعیت آن است کشورهای حاشیه خلیج‌فارس به مراتب بیشتر از ما برداشت می‌کنند؛ چگونه است که برداشت بسیار کمتر ما از منابع این نعمت خدادادی، این چنین با نارضایتی و اعتراض همراه می‌شود؟
توجه داشته باشیم که در سال‌های اخیر، کشورهای عربی حاشیه خلیج‌فارس مثل کویت، عربستان، امارات، قطر و عمان سالانه حدود ۸میلیارد مترمکعب از آب خلیج‌فارس برداشت و نمک‌زدایی کرده و در کشورهای خود به مصرف بخش‌های شرب، کشاورزی و صنعت رسانده‌اند. آنها به طور گسترده از منابع آبی خلیج‌فارس استفاده می‌کنند اما میزان برداشت سالانه ایران از آب خلیج‌فارس هنوز به دو دهم میلیارد مترمکعب نرسیده است، ما علی‌رغم نیازهای گسترده داخلی، شاهد عقب‌افتادگی بسیار در این زمینه هستیم.
خوشبختانه امروز سیاست دولت و نظام؛ توسعه برداشت از آب دریا، نمک‌زدایی و استفاده در داخل کشور برای مصارف شرب و بهداشت شهرها، روستاها و مصارف صنعتی است که به‌حق سیاست درستی است.
لازم به ذکر است که مقدار برداشت شده از نظر زیست‌محیطی، اثر بسیار ناچیزی دارد و نقاط آبگیر هم در محل‌هایی تعبیه می‌شود که روی حرکت ماهی‌ها و لایه‌های زیرین آب اثر منفی نگذارد.