مربیگری سلیقه‌ای است و هر مربی دیدگاه خاص خود را دارد و ممکن است بازیکنی را به ترکیب اصلی تیمش راه ندهد در حالی که آن بازیکن توانمندتر باشد. با این حال نمی توان منکر شد برخی تصمیماتی که توسط مربیان گرفته می شود عجیب‌تر از آن است که بتوان آن را به راحتی پذیرفت؛ جالب اینکه به جای پذیرش اشتباه روی تصمیمی که گرفته اند تاکید می کنند.
این را می شود در تیم ملی حال حاضر هم دید. نمونه اش دعوت از جعفر سلمانی در پست دفاع راست تیم ملی. اگر چه این بازیکن بعد از نمایش‌هایی که در ترکیب صنعت نفت داشت به تیم پورتیموننزه پرتغال راه پیدا کرد اما اصلا در ترکیب این تیم نتوانست جای خود را پیدا کند و بار دیگر به فوتبال ایران برگشت! و پیراهن استقلال را برتن کرد.
نمایش این بازیکن در نیمه نخست بازی با سوریه را دیدیم. بازیکنی که به جای نفوذ از سمت راست و ارسال توپ روی دروازه تیم ملی سوریه مدام پاس‌ها را عقب بر می گرداند و جاب اینکه یکی دوباری که تو سر توپ زد و به داخل آمد پاس های دوری که داد به مقصد نرسید!
نکته جالب اینکه اسکوچیچ به خاطر جعفر سلمانی بازیکنی چون رامین رضاییان را به اردوی تیم ملی دعوت نکرد تا جایی که حتی مجبور می شود از علی قلی زاده در پست وینگر راست استفاده کند در حالی که این بازیکن راست پا است.
محمد محبی هم به اردوی تیم ملی دعوت نمی شود به این بهانه که بازیکنان حاضر در اردوی تیم ملی بهتر از او هستند. در حالی که محمد محبی به دلیل نمایش‌های خوب در ترکیب سپاهان به تیم سانتاکلارا پیوسته است و باشگاه پرتغالی به حدی از جذب این بازیکن ایرانی خوشحال است که حاضر شد شهریار مغانلو را به سپاهان بدهد.