به گزارش برنا؛ حالا امروز دومین سال کرونایی است که یکم شهریورش بوی کرونا می دهد. آن هایی که خط مقدم جنگ با این موجود عجیب و تازه وارد را آغاز کردند، از همان ابتدا خودشان می دانستند که حالا حالاها قرار نیست این جنگ تمام شود. اما ماندند و خسته نشدند؛ شاید هم خسته شدند اما در این لحظه از تاریخ دل تسلیم شدن ندارد و می خواهند همچنان پر قدرت ادامه دهند؛ تا خودشان پیروز این ماجرا باشند. می توان گفت اتفاقاتی و تجربیاتی که در این برهه از تاریخ افتاد، حداقل گذشتگان یک قرن قبل تر، مانند آن را ندیده بودند و به نظر می رسد آیندگان نیز به این زودی ها مشابهش را نخواهند دید. به هرحال پزشکان زیادی درگیر کرونا شدند از پزشکان عفونی تا تخصص های مشابه چراکه کرونای بخت برگشته جز جز بدن مبتلایان را مورد هدف قرار گرفت و همه را با خودش درگیر کرد. این وسط بیماران و خانواده های زیادی پایشان به مطب های پزشکان برای درمان باز شد و در مقابل هم، عده معدودی از پزشکان از فرصت به وجود آمده در کنار کار شریفشان کمال استفاده را بردند. نقطه ی مشترک این امر شاید از یک تیکه کاغذ شروع شود. یک تکه کاغذی که در مطب های پزشکان مشاهده می شود و روی آن با جمله بندی های مختلف اما با یک مضمون مشترک نوشته است؛ «دستگاه کارتخوان نداریم، لطفاً پول نقد همراه داشته‌باشید.»
حالا اگر می خواهید دلیل این کار مشابه اغلب پزشکان را بدانید؛ ادامه مطلب را با دقت مطالعه کنید. بهتر است بدانید وقتی پزشکان دستگاه کارتخوان نداشته باشند سازمان امور مالیاتی نمی تواند رد درآمدی از آنها داشته باشد و این افراد به طور دقیق میزان مالیات پرداختی شان مشخص نیست و با این وجود یکی از دلایل مهمی که پزشکان از داشتن دستگاه کارتخوان طفره می روند پرداخت مالیات است. حالا سوالی که مطرح می شود این است که مگر پرداخت مالیات مشکلی دارد که پزشکان از آن فرار می کنند؟ جوابش این سوال خیلی راحت است؛ چون پزشکان درآمد بسیار بالایی دارند شاید سخت باشد که بخواهند مبلغ زیادی در سال مالیات پرداخت کنند. اما در هر حال از انصاف نگذریم پزشکان سال های زیادی تلاش می کنند تا بتوانند پزشک شوند و شغل سختی هم دارند و درآمدی هم که دارند نوش جانشان اما باید قبول کنند که براساس درآمدی که دارند باید مالیات خود را پرداخت کنند. حالا باز هم شاید سوال شود نحوه مالیاتی پرداختی این افراد چگونه محاسبه می شود؟ نحوه ی آن به اینگونه است که مجموع فروش یا خدمات آن ها از هزینه های آنها کم می شود و در نهایت در جدول ماده ۱۳۱ قانون مالیات های مستقیم قرار می گیرد و مبلغ مالیات قابل پرداخت مشخص می شود. براساس قانون مالیات های مستقیم هر فردی که در ایران دارای درآمد است باید مالیات آن را پرداخت کند. پس بسیار ظالمانه است که کارمندی که قبل از اینکه حقوقش به حساب واریز شود مالیاتش را باید پرداخت کند بعد پزشکی که سالیانه صدها میلیون و بعضا میلیاردها درآمد دارند از پرداخت مالیات فراری شوند.
اما در مقابل پدیده های جدید تری هم مشاهده می شود که نشان می دهد برخی از پزشکان دستگاه‌های کارتخوان را به اسم افراد دیگری ثبت می‌کنند تا میزان درآمدشان مشخص نشود. اما در مقابل مراکز درمانی خصوصی هم به‌خاطر نظارت‌هایی که بر فعالیت‌شان می‌شود نمی‌توانند چنین تخلفاتی کنند و این نوع تخلف بیشتر در مطب‌های خصوصی صورت می‌گیرد. همچنین برخی از پزشکان هم پا را از این فراتر گذاشته و برای پرداخت هزینه‌ها از سوی منشی مطب شماره حساب پزشک یا شخص دیگری به بیمار ارائه می‌شود و یا برخی شواهد نیز حاکی از آن است که حتی برخی پزشکان تا جایی پیش رفته‌اند که به جای نصب کارتخوان، خودپرداز به مطب‌هایشان آورده‌اند که در این شرایط برخی پزشکان در کنار مطب یا موسسه پزشکی خود خودپرداز آورده‌اند و به بیماران می‌گویند که کارتخوان ندارند. در نتیجه بیمار مجبور می‌شود برای پرداخت هزینه‌های ویزیت به خودپرداز مراجعه کرده و پول نقد برای پزشک بیاورد. در چنین شرایطی بیمار و خانواده او در سخت ترین شرایط بیماری و روحی برای آن که دستشان زودتر به فلان دکتر برسد تا درمان شوند، تن به پرداخت چنین پول هایی با چنین روش های می کنند.
در هر حال، هرچند که سازمان امور مالیاتی اعلام کرده که مردم تخلفات کارتخوانی را به سامانه ۱۵۲۶ اعلام کنند تا با متخلفین برخورد شود و وزارت بهداشت هم بارها و بارها اعلام کرده که مردم به ویژه در بیمارستان‌ها و مراکز درمانی دولتی خارج از صورتحساب بیمارستان، وجهی را پرداخت نکنند و در عین حال هم تخلفات تعرفه‌ای را به سامانه ۱۹۰ اطلاع دهند اما برخی بیماران برای اطمینان از حصول نتیجه، ناچار تن به تخلف این پزشکان می‌دهند. بنابراین به نظر می‌رسد نظام سلامت با کمک نظام اقتصادی کشور باید راهکاری اساسی‌تر و نظارتی دقیق‌تر را برای شناسایی متخلفین در نظر بگیرد؛ آن هم زمانی که برخی از این متخلفین پزشکان معروفی هستند که به هر دلیلی برای خود اسم و رسمی هم به هم زده‌اند.
البته بهتر است بدانید بر اساس قانون مجلس شورای اسلامی، پزشکان در سال 1398 ملزم شدند که در مطب‌هایشان از پایانه فروشگاهی یا همان کارتخوان استفاده کنند. این قانون از همان ابتدا اما و اگرهای زیادی را به همراه داشت و این در شرایطی بود که عده ای وضع این قانون را سدی در برابر گریزگاه‌های مالیاتی پزشکان می دانستند و معتقد بودند که پزشکانی هرچند معدود با درآمدهای میلیاردی، فرار مالیاتی کلان دارند که باید از آن جلوگیری شود.
انتهای پیام/3