بررسی حدیث پیامبر(ص) مبنی بر«حسین منی و أنا من حسین»

حضرت سیدالشهدا علیه السلام درواقع یک آینه صاف، زلال، پاک و گویا در برابر پیغمبر اکرم صلی‌الله علیه و آله است که نورهایی را که از آن حضرت می‌گیرد، منعکس می‌کند.

روایتی از پیغمبر اسلام صلی‌الله علیه و آله وجود دارد که: «حسین منی و أنا من حسین؛ حسین از من است و من هم از حسینم» چنین روایتی درباره حضرت امیرالمؤمنین و امام حسن مجتبی علیه السلام هم وجود دارد اما موضوع بحث فعلی ما امام حسین علیه السلام است.

سؤالی که طرح می‌شود این است که «أنا من حسین» یعنی چه؟ مثالی برای روشن شدن مفهوم روایت «آنا من حسین و حسین منی» می‌زنم. اگر یک شمع را در برابر یک آینه قرار دهید، یک تصویر به دست می‌آید. اما اگر یک شمع و دو آینه را در برابر هم قرار دهیم، از شمع بی‌‌‌نهایت تصویر ایجاد می‌شود. البته شمع واحد اگر نباشد که هیچ؛ یعنی اگر خدای تعالی نباشد آینه بیهوده است و هیچ تصویری به دست نمی‌دهد.

اما خدا، آینه‌ای به نام پیغمبر اسلام صلی‌الله علیه و آله و آینه دیگری به نام سیدالشهدا علیه السلام دارد. حال تصویر را در هر کدام که نگاه کنیم، نمی‌توانیم بگوییم تصویر از کدام آینه است؛ چون بی‌‌‌نهایت تصویر است و لذا بی‌‌‌نهایت جاودانگی دین.

بنابراین حضرت سیدالشهدا علیه السلام درواقع یک آینه صاف، زلال، پاک و گویا در برابر پیغمبر اکرم صلی‌الله علیه و آله است که نورهایی را که از آن حضرت می‌گیرد، منعکس می‌کند. آن نورهایی که از پیغمبر اسلام صلی‌الله علیه و آله گرفته «حسین منی» است اما چون یک آینه است در برابر آن حضرت دوباره تصویر جدیدی ایجاد می‌شود. به همین دلیل است که بیشتر از 1400 سال است که ما به طور زنده و نه تاریخی، با پیغمبر اسلام صلی‌الله علیه و آله و امام حسین علیه السلام ارتباط برقرار می‌کنیم.

انتهای پیام/