به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از اسپوتنیک، دولت کاراکاس و مخالفان ونزوئلا با پادرمیانی نروژ مذاکرات را در «مکزیکو سیتی» پایتخت مکزیک آغاز کردند.
«خراردو بلاید» رئیس هیئت مخالفان دولت ونزوئلا در همین رابطه گفت: امروز ما تعهد خود را مبنی بر تلاش برای حصول توافق درباره همه موارد دستورکار تعیین شده، اعلام می کنیم.
دستور کار این مذاکرات شامل تضمین حقوق سیاسی همه شهروندان ونزوئلایی، برنامه زمانبندی برای برگزاری انتخابات، برداشتن تحریم های بین المللی علیه ونزوئلا و بازیافتن حقوق گروه های متعدد سیاسی، می شود.
گروه های حاضر در این مذاکرات به مواردی از قبیل احترام به قانون اساسی، همزیستی سیاسی و اجتماعی، رد هر گونه خشونت، صیانت از اقتصاد ملی و تضمین تعهدات اجتماعی، ابراز تمایل کردند.
«دگ هالور نیلندر» دیپلمات سوئدی میانجی گر این مذاکرات نیز در همین رابطه گفت: بحران فعلی در ونزوئلا فقط می تواند به دست بازیگران سیاسی این کشور حل شود و این در حالی است که نتیجه مذاکرات کاملاً به تعهد و اراده سیاسی طرف ها وابسته است.
«خورخه رودریگوئز» رئیس هیئت مذاکره کننده دولت ونزوئلا و مجلس ملی این کشور نیز اعلام امیدواری کرد که طرفین در جریان مذاکرات به توافق برسند.
پیشتر و قبل از برگزاری این مذاکرات، منابع خبری گزارش داده بودند که قرار است گفت‌وگوهای احتمالی میان ونزوئلا و مخالفان این کشور با حمایت برخی کشورهای اروپایی از جمله نروژ برگزار شود.
منابع نزدیک به دولت کاراکاس نیز گفته بودند که «نیکلاس مادورو» رئیس جمهور ونزوئلا تمایل دارد در ارتباط با لغو و تعلیق تحریم های تحمیلی آمریکا با «خوان گوایدو» سرکرده مخالفان، گفتگو کند.
مادورو پیشتر نیز با اشاره به انتخابات محلی و منطقه‌ای در ۲۱ نوامبر آتی، از دولت آمریکا درخواست کرده بود تا در امور داخلی ونزوئلا دخالت نکند.
آمریکا با مداخله در امور داخلی ونزوئلا به طرح اتهامات علیه دولت منتخب این کشور پرداخته و از خوان گوایدو، رئیس جمهور خودخوانده و سرکرده مخالفان حمایت می‌کند. دو سال پیش اولین اقدام آمریکا پس از به رسمیت شناختن خوان گوایدو، تحریم نفت آن کشور بود.
ونزوئلا بزرگترین ذخایر نفتی دنیا را دارد. یکی از اقدامات چاوز، رئیس جمهور سابق این کشور، ملی کردن صنعت نفت بود که تا قبل از آن عمدتاً در دست شرکت‌های آمریکایی بود. پس از ملی شدن صنعت نفت، دو شرکت نفتی آمریکایی «اکسان‌موبیل» و «کونوکو فیلیپس» مجبور به ترک ونزوئلا شدند.