به گزارش مشرق، احمد مساجدی در مورد شرایط تیم ملی والیبال پیش از حضور در المپیک 2020 توکیو اظهار داشت: همه چیز در تیم ملی نصفه و نیمه و بدون برنامه بود. به همه کارها در خد حرف پرداخته شد و احساساتی بود و هیچ منطقی، پشت آن قرار نداشت. در تیم ملی با واقعیت‌ها کنار نیامدند که می‌توان به بازی نکردن سعید معروف، پیش از المپیک اشاره کرد. در زمان ولاسکو، او به بازیکنان احترام زیادی می‌گذاشت و روند پیشرفت و عملکرد آنها را با جدیت دنبال می‌کرد.
مربی پیشین تیم ملی والیبال ایران ادامه داد: آلکنو را در دقیقه 90 آوردند تا فقط یک نفر به عنوان سرمربی روی نیمکت تیم ملی ایران باشد. نمی‌توان گفت که آلکنو، سرمربی بدی است ولی سبک کار او به درد والیبال ایران نمی‌خورد. اصلا مشخص نبود که تیم ملی قبل از آمدن آلکنو، دست چه کسی بوده و چرا؟ این تیم بر چه اساسی تمرین کرده و تمرکز روی تکنیک بوده یا تاکتیک. به نظر من، در تیم ملی فقط سر هم بندی انجام شده بود. سعید معروف در لیگ ملت‌ها، گیج و سردرگم بود و بازیکنان، آن طور که او می‌خواست بازی نمی‌کردند. خطاهای سعید در لیگ ملت‌ها خیلی زیاد بود.
مساجدی تصریح کرد: حضور در تورنمنت‌های بزرگی مثل لیگ ملت‌ها و المپیک، ذهنیت بالایی می‌خواهد. ذهنیت نامناسب، اشکالات بزرگی را در تیم ایجاد می‌کند که روی نتایج هم تاثیرگذار است. آلکنو باید زودتر به ایران می‌آمد و با دیدن شرایط بازیکنان، تیم ایران را می‌شناخت. حذف بازیکنان باتجربه، بافت تیم را به هم می‌ریزد و فرهنگ تیم را تغییر می‌دهد. در فرانسه و آرژانتین که به مدال طلا و برنز المپیک رسیدند، این مورد کاملا رعایت شده بود. انگاپت، یک بازیکن کوتاه قامت با شکمی بزرگ است اما دیدید که در فینال مقابل روسیه بلند قامت چه کرد. در میادین بزرگ، تجربه مهم است. در تیم ملی ژاپن هم بازیکنی مثل شیمیزو به راحتی قابل حذف نیست.
وی ادامه داد: اسفندیار و وادی در تیم ایران به راحتی حذف شدند و این قطعا با تایید مربیان ایرانی تیم بوده است. حتی ولاسکو هم در این موارد، تحت تاثیر نظرات ما بود. دادن اختیار تام به آلکنو و آزاد گذاشتن او، کار درستی نبود. بازیکنان همه توان خود را برای مسابقات گذاشتند ولی چینش درستی نداشتند. دو تعویضه‌های آلکنو، همیشه ثابت بود و به ندرت پیش می‌آمد که سعید معروف و صابر کاظمی با هم در زمین باشند.
مربی پیشین تیم ملی ژاپن گفت: غرور کاذب، والیبال ایران را فرا گرفته است و من طرز تفکر مربیان را در این بین متوجه نمی‌شوم. سرمربی با مربیان تیم باید مرتب صحبت و تبادل نظر کند. مثل کاری که ولاسکو در تیم ملی ایران انجام می‌داد. او همیشه پیگیر حال بازیکنان و روحیه آنها بود. وقتی سیستم روانی تیم درست نباشد، تیم هم نتیجه نخواهد گرفت.
ملی‌پوش پیشین والیبال ایران اظهار داشت: سوال بزرگی که همچنان در ذهن من است، همراه بردن 2 لیبرو برای المپیک بود. محمدرضا حضرت‌پور چرا برای المپیک انتخاب نشد؟ اسفندیار که با فیزیک مناسب خود، آینده والیبال ایران است چرا حضور در المپیک را از دست داد؟ این‌ها ایرادهای بزرگی است که من متوجه دلیل آن نمی‌شوم. المپیک، زمان مناسبی برای تغییرات آلکنو نبود. جواد کریمی که تا یک ماه قبل، با نظر آلکنو، بازیکن چاقی بود، چطور ناگهان لاغر شد؟ قبول کردن این مسائل، کار سختی است.
سرمربی تیم ناگانو ژاپن در مورد آرمان فدراسیون والیبال که قرار گرفتن در بین 4 تیم برتر المپیک بود، گفت: رئیس فدراسیون و سرمربی تیم ملی در دو مسیر متفاوت در حال حرکت بودند. نمونه آن، قضیه دعوت شدن و حذف فرهاد قائمی بود. تیم ایران که در لیگ ملت‌ها آن نتایج بد را گرفت، چطور ممکن بود در المپیک جزو 4 تیم برتر باشد؟! اصغر مجرد به نظر من یکی از مدافعان وسط برتر جهان است ولی در تورنمنت‌هایی که تیم ملی پشت سرگذاشت در دفاع، سرویس و حمله، گیج و سردرگم بود. بازیکنان در این مدت، فشار روانی زیادی را متحمل شدند.
احمد مساجدی تصریح کرد: جلسات کارشناسی مناسبی برای تیم ملی برگزار نشد. کارشناسان حاضر در جلسه هم کسانی بودند که تیم‌های بزرگ را منحل کرده و حتی یک بازیکن هم برای تیم ملی نساخته‌اند. خیلی‌ها هم فقط به دنبال حضور روز نیمکت تیم ملی بودند و اصلا به برطرف کردن، نقاط ضعف تیم، فکر نمی‌کردند.
او درباره حضور بهروز عطایی به عنوان سرمربی تیم ملی گفت: برای قضاوت در مورد سرمربی ایرانی، باید رزومه و بازیکن سازی او را مورد توجه قرار داد و اینکه چقدر باشگاه خود را ارتقا داده است. اگر مربی ایرانی، شرایط لازم را داشته باشد، چرا از او استفاده نکنیم؟ بهروز عطایی، مربی با دیسیپلینی است و من اصلا مخالف حضور او در تیم ملی نیستم. او گزینه خوبی است و به دنبال سیاسی‌کاری هم نیست. عطایی فقط به فکر تیمش است.