به گزارش خبرنگار برنا، با حضور فیلم «قهرمان» اصغر فرهادی در جشنواره فیلم کن بازی امیر جدیدی بسیار مورد توجه منتقدان و سینماگران جهان قرار گرفت و پیش از اعلام برندگان این جشنواره پیش‌بینی‌هایی مبنی بر اینکه امیر جدیدی جایزه بهترین بازیگر مرد را از آن خود می‌کند، مطرح شد و حتی در حال حاضر از همین امروز برخی تحلیل‌گران امیر جدیدی را یکی از نامزدهای کسب جایزه بهترین بازیگر مرد می‌دانند.
چنین موقعیتی برای بازیگران بسیاری در سینمای ایران به وجود آمده اما متأسفانه پس از این موفقیت زمینه برای فعالیت جهانی بازیگرانمان چندان فراهم نشده و بیش از هر چیز کارگردان‌ها بودند که توانستند مسیر فعالیت در پروژه‌های جهانی را برای خود ایجاد کنند.
قطعاً تنها لازمه موفقیت و ایجاد امکان فعالیت جهانی بازیگران ما درخشش در جشنواره‌های جهانی نیست و زمینه‌های بیشتری باید برای این مسئله مهم فراهم باشد. در گفت‌وگو با چند سینماگر این موضوع را مورد بررسی قرار دادیم که در ادامه می‌خوانید:
شاهد احمدلو: توانایی برخی بازیگران ایرانی از سطح بین‌المللی هم بالاتر است / محدودیت‌ها به بازیگران ما اجازه حضور در پروژه‌های جهانی را نمی‌دهد
شاهد احمدلو بازیگر و کارگردان سینما و تلویزیون در گفت‌وگو با خبرنگار برنا اظهار داشت: اگر دقت کنیم متوجه می‌شویم که اکنون اتفاقات و رویدادهای خوبی برای پا گذاشتن بازیگران ما به عرصه‌های بین‌المللی روی داده است و می‌توان تعدادی از این بازیگران را نام برد.
احمدلو خاطرنشان کرد: این افتخارات نتیجه و ثمره حضور فیلم‌های ایرانی در عرصه‌های بین‌المللی است و حضور این فیلم‌ها سابقه بازیگران ایرانی را در عرصه‌های جهانی بیشتر کرده است و خوشخبتانه هر سال شاهد رونق بیشتر این موضوع در سینمای ایران هستیم.
او افزود: مسئله‌ای که در این بین مطرح است معمولاً بازیگرانی در عرصه‌های جهانی موفق هستند که با حضور در فیلم‌های سینمایی موفق در عرصه‌های بین‌المللی در فضایی قرار گرفته‌اند که امکان دیده شدن داشته‌اند. اگر کمی دقت داشته باشیم متوجه می‌شویم بازیگرانی توانسته‌اند امروز در خارج از ایران موفق باشند که در مناسبات و مجامع جهانی درخشیده‌اند و این درخشش زمینه فعالیت خارج از مرزهای کشور را برایشان فراهم کرده است.
این کارگردان در ادامه گفت: در این بین محدودیت‌های بسیاری هم وجود دارد. شاید بازیگران بسیاری داشته باشیم که پیشنهادات بسیاری به آن‌ها برای حضور در یک فیلم خارجی شده اما به دلیل عدم تسلط به زبان انگلیسی یا دیگر زبان‌ها این امکان فراهم نبوده و به ناچار پیشنهاد را رد کرده‌اند. معمولاً تسلط زبان انگلیسی بازیگران ایرانی ضعیف است یا در حدی نیست که بتوانند نقش یک خارجی یا حتی یک ایرانی خارج از کشور را بازی کنند. معمولاً بازیگرانی که در عرصه‌های جهانی درخشیده‌اند علاوه بر موقعیت اولی که مطرح کردم به زبان انگلیسی نیز تسلط داشته‌اند و توانسته‌اند نقش یک فرد بومی را در کشوری خارجی ایفا کنند.
احمدلو در پایان اظهار داشت: به نظر من اگر امیر جدیدی به زبان انگلیسی تسلط کامل داشته باشد با توجه به توانایی‌هایش می‌تواند یک بازیگر جهانی باشد. ما بازیگران بسیار توانمندی داریم که حتی توانایی آن‌ها در هنر بازیگری از سطح دنیا هم بالاتر است اما به دلیل محدودیت‌هایی مثل همین عدم تسلط به زبان انگلیسی، محدودیت‌های سلیقه‌ای، مدیریتی و شئونات کشورمان نمی‌توانند انتظاراتی که از یک بازیگر بین‌المللی می‌رود را برآورده کنند.
خسرو دهقان: محدودیت‌ها مانع بزرگی برای جهانی شدن بازیگران ما هستند / امروز فیلم‌های ایرانی بهتر از همیشه مورد توجه جشنواره‌های دنیا قرار می‌گیرند
خسرو دهقان منتقد سینما و تلویزیون در گفت‌وگو با خبرنگار برنا، اظهار داشت: حضور فیلم‌های ایرانی در جشنواره‌های جهانی با عباس کیارستمی آغاز شد و به نوعی او این راه را برای سینمای ما باز کرد. اگر نگاهی به تاریخ سینمای ما داشته باشیم متوجه می‌شویم که پیش از کیارستمی فیلم‌هایی که به جشنواره‌های جهانی راه پیدا کرده‌اند به اندازه تعداد انگشتان یک دست هستند و بعد از کیارستمی کم‌کم با ظهور فیلمسازان متعدد که در جشنواره‌های جهانی نیز حضور دارند مواجه هستیم.
دهقان خاطرنشان کرد: پس از موفقیت‌های عباس کیارستمی سینمای ما مورد توجه قرار گرفت و البته در کنار این مسئله تعداد جشنواره‌ها نیز در دنیا هر روز رو به افزایش بود و این به ما کمک می‌کرد که فرصت بیشتری برای ورود به این رویدادها داشته باشیم. سال‌های ابتدایی حضور ما در جشنواره‌های دنیا یا همان سال‌های پیش از انقلاب تعداد جشنواره‌ها بسیار اندک بود و تنها فستیوال‌های برلین، ونیز، کن و... بودند که فیلم‌ها برای راه یافتن به این رویدادها رقابت می‌کردند اما امروز جشنواره‌ها به قدری زیاد شده‌اند که تقریباً در تمام روزهای سال چند جشنواره در نقاط مختلف دنیا در حال برگزاری هستند و این جشنواره‌ها مثل مغازه‌های سوپرمارکت که سعی دارند از هر جنسی در مغازه داشته باشند تا مشتری جذب کنند سعی دارند از سینمای ایران نیز فیلم‌هایی داشته باشند و هر چقدر که بتوانند بخش بین‌المللی‌شان را پربارتر کنند می‌توانند جشنواره‌شان را پر سر و صداتر کنند.
او افزود: امروز فضا برای حضور در رویدادهای جهانی به خوبی مهیا است. به عنوان مثال من دانشجویی داشتم که در اتاق خانه‌شان یک فیلم ساخت از آن اتاق بیرون نیامد اما فیلمش در کره‌جنوبی جایزه گرفت و به خوبی دیده شد. هر جشنواره نگرشی دارد و اگر معیار و ملاک‌هایش برای جایزه دادن را دنبال کنیم می‌توانیم متوجه شویم که این جشن‌ها و جشنواره‌ها به چه فیلم‌هایی توجه دارند. به عنوان مثال کشف فیلم‌های مورد علاقه اسکار کار سختی نیست، این آکادمی به فیلم‌هایی با ساختار ملودرام توجه دارد و قصه‌هایی که با حزن و اندوه روایت می‌شوند مورد توجه اسکار قرار می‌گیرند. فیلم سینمایی «جدایی نادر از سیمین» نیز چنین ویژگی‌هایی دارد و دیدیم که توانست جایزه بهترین فیلم بین‌المللی را از آن خود کند.
دهقان در ادامه اظهاراتش تأکید کرد: اما پیدا کردن رویکرد و سیاست‌های جشنواره فیلم کن کار بسیار سختی است و نمی‌توان به راحتی دست این جشنواره را خواند. اگر نگاهی به تاریخ کن داشته باشیم میبینیم که هر سال به فیلمی با ساختار، موضوع و رویکردی جدید جایزه داده و به نوعی نمی‌توان منحنی مشخصی برای این جشنواره ترسیم کرد و گفت که کن در این مسیر حرکت می‌کند و این متفاوت بودن رویکرد را حتی در ترکیب هیئت داوران نیز می‌توان دید که یک سال کلینت ایستوود رئیس هیئت داوران است و یک سال اسپایک لی و افراد حتی به لحاظ سینمایی هم هیچ ربطی به هم ندارند.
او افزود: اصغر فرهادی قطعاً فیلمساز با استعداد و توانایی است و بازیگرانی که با او کار می‌کنند و دیگر عوامل هم امکان دیده شدن پیدا می‌کنند. شاید پرداختن به مسئله قضاوت که به نوعی مهم‌ترین و مرکزی‌ترین عنصر و تِم جاری در فیلمش به حساب می‌آید اصلی‌ترین عاملی بوده که فرهادی را امروز به چنین فیلمساز مهمی تبدیل کرده است چرا که این موضوع یک موضوع جهان‌شمول بوده و مسئله‌ای ظریف و حساس است که فرهادی در پرداختن به آن تسلط دارد.
دهقان در پایان درباره عدم موفقیت بازیگران ایرانی برای حضور در پروژه‌های خارجی گفت: بازیگران ایرانی که در فیلم‌های موفق حاضر می‌شوند به اندازه کارگردان‌ها امکان دیده شدن و همکاری با پروژه‌های جهانی را ندارند و فکر می‌کنم یکی از اصلی‌ترین دلایل آن به محدودیت‌های موجود در کشورمان مربوط می‌شود. به هر حال بازیگران زن به لحاظ پوشش برای حضور در پروژه‌های خارجی با محدودیت‌های بسیاری مواجه هستند و بازیگران مرد نیز تا حدی محدودیت‌هایی به این شکل دارند که قطعاً برای ایجاد شرایط همکاری بازیگران ما با سینماگران خارجی سد بزرگی به حساب می‌آید. نکته دیگر شاید به مسائل دیگری مثل فیزیک و چهره و عدم توانایی بازیگران ما با بازیگران خارجی برگردد که قطعاً تأثیرگذار هستند وگرنه در سینمای ما بازیگران خوبی حضور دارند که قابلیت‌های بالایی برای جهانی شدن در آن‌ها می‌توان دید.
کاوه سجادی حسینی: معمولاً در جشنواره‌ها موفقیت کارگردان‌ها بیشتر از بازیگران مطرح می‌شود / سینمای ایران بازیگران توانمند و با استعداد زیادی دارد که می‌توانند در جشنواره‌های دنیا بدرخشند
کاوه سجادی حسینی کارگردان سینما و تلویزیون در گفت‌وگو با خبرنگار برنا، اظهار داشت: در وهله اول اگر بخواهم به عوامل موفقیت یک فیلم در زمینه‌های مختلف اشاره کنم باید بگویم که فیلمنامه اصلی‌ترین و مهم‌ترین عنصر برای موفقیت یک اثر است. فیلمنامه کارکرد یک نقشه راه را دارد که اگر دقیق باشد گروه به بیراهه نمی‌رود و طی کردن مسیر تولید راحت و آسان می‌شود.
سجادی حسینی خاطرنشان کرد: با یک فیلمنامه خوب بازیگر با جزئیات بیشتری روبرو می‌شود و طبیعتاً بازی بهتری ارائه می‌دهد. از آنجا که گونه اجتماعی در سینمای ما پر رنگ‌تر از همه ژانرهای سینمایی است مهم است که بازیگر بتواند مقابل دوربین مخاطب را به باور نقشی که ایفا می‌کند برساند. دقت به جزئیات در اجرا کمک می‌کند که مخاطب شاهد به تصویر کشیده شدن واقعیت باشد و در این بین رفتارهای خود بازیگر می‌تواند لحن و اتمسفر فیلم را تغییر دهد و بسیار مهم است که کارگردان انتخاب درستی برای بازیگرانش داشته باشد که بازیگر بتواند با دقت عمل نقشی که مدنظر فیلمساز است را ایفا کند.
او افزود: بخشی از انتخاب بازیگران بحثی تجاری است و فیلمساز برای اینکه فیلمش دیده شود مجبور است که بازیگران مطرح و ستاره انتخاب کند. به نظر من سینمای ایران غنی از بازیگران خوب، فهیم و باسواد است و از آنجا که اکثر بازیگران سینمای ایران توانسته‌اند در جشنواره‌های خارجی بدرخشند و جایزه بگیرند به نظر من امکان دیده شدن برای همه وجود دارد و فقط کافی است که فرد در جای درستی قرار بگیرد و نقشی مناسب به او سپرده شود.
این کارگردان در ادامه اظهار داشت: برخی کارگردان‌ها هستند که اگر نگاهی به آثارشان داشته باشیم متوجه می‌شویم که بازیگران در فیلم‌های آن‌ها توانسته‌اند بهتر از همیشه ایفای نقش کنند. من فیلمسازانی چون کیانوش عیاری و اصغر فرهادی را می‌توانم مثال بزنم که بازی‌های درخشانی در آثارشان دیده می‌شود. در فیلمی چون «طلا و مس» میبینیم بهروز شعیبی و نگار جواهریان بازی فوق‌العاده خوبی ارائه داده‌اند و بخشی از این موفقیت به توانایی همایون اسعدیان برای بازی گرفتن از بازیگران مربوط می‌شود و فیلم «طلا و مس» که می‌توانست با سهل‌انگاری به فیلمی سفارشی تبدیل شود به اثری با کیفیت تبدیل شده است. سینمای اجتماعی تلاش دارد به رئالیسم و واقعیت نزدیک شود و اگر نگاهی به کارکرد فیلمسازان داشته باشیم متوجه می‌شویم که فیلمنامه‌های خوب و کارگردان‌هایی که هدفمند و با جدیت تمرین قبل از شروع کار را دنبال می‌کنند بازیگرانشان بازی بهتری ارائه می‌دهند اما متأسفانه کارگردان‌های کمتری در سینمای ما تمرین را جدی می‌دانند.
کارگردان فیلم سینمایی «بوفالو» در پایان اظهاراتش تأکید کرد: وقتی فیلمی ایرانی در یک جشنواره جهانی جایزه می‌گیرد این جایزه گرفتن بسیار خبرساز می‌شود و نام کارگردان بیش از هر کس دیگری مطرح می‌شود اما بازیگران زیادی داریم که جایزه گرفتنشان چندان خبرساز نمی‌شود. بازیگرانی چون لیلا حاتمی، پیمان معادی، شهاب حسینی، رضا ناجی، همایون ارشادی بازیگرانی هستند که بارها مورد توجه قرار گرفته‌اند اما متأسفانه موفقیتشان چندان خبرساز نشده است. از طرفی در بسیاری از جشنواره‌هایی که فیلم‌های ما راه پیدا می‌کنند جایزه بهترین بازیگر وجود ندارد و اصلاً امکان دیده شدن برای بازیگران وجود ندارد. دیده نشدن بازیگران و بیش از هر چیز مطرح شدن کارگردان‌ها یک مسئله جهان شمول است و میبینیم که فیلم‌های کره‌ای و عربی بسیاری در جهان دیده شده‌اند و اما بازیگران کره‌ای و عربی که در کارشان تبحر بالایی دارند نتوانسته‌اند چندان مورد توجه قرار بگیرند.
امیر سمواتی: برای جهانی شدن سینمای ایران ارتباطی دو طرفه نیاز است / ما به رایزنی‌های فرهنگی نیاز داریم که سینماگرانمان را به کشورهای دیگر معرفی کنند
امیر سمواتی تهیه‌کننده فیلم‌های سینمایی «نفس عمیق»، «دربند» و «پنج ستاره» با اشاره به اینکه برای مراودات سینمایی در کشور ما مشکلات بسیاری وجود دارد تأکید کرد که برای جهانی شدن سینمای ایران ارتباطی دو طرفه نیاز است.
امیر سمواتی تهیه‌کننده سینما در گفت‌وگو با خبرنگار برنا، اظهار داشت: امکان حضور بازیگران ایرانی در پروژه‌های خارجی و در واقع فعالیت بین‌المللی ستاره‌های سینمای ما با مشکلات بسیاری مواجه است که یکی از اصلی‌ترین مسائل چارچوب‌هایی است که برای خانم‌ها و آقایان بازیگر تعیین شده و اگر در پروژه‌ای در تضاد با سیاست‌ها و محدودیت‌ها حضور داشته باشند باید پاسخگو باشند و به همین دلیل انتخاب‌های چندانی برای بازیگران ما وجود ندارد.
سمواتی خاطرنشان کرد: یکی دیگر از مسائل مربوط به تسلط بازیگران ما به زبان، لهجه و توانایی ارتباط برقرار کردن با دیگر بازیگران می‌شود. شاید یک بازیگر ایرانی بتواند در یک جشنواره معتبر جایزه بگیرد اما این جایزه نمی‌تواند دلیلی بر موفقیت او برای تبدیل شدن به بازیگری جهانی باشد چرا که پارامترهایی مثل گویش، تسلط به زبان و... بسیار مهم است. حتی بازیگرانی که تسلط کافی به زبان انگلیسی و دیگر زبان‌ها داشته‌اند در فیلم‌های اروپایی و آمریکایی معمولاً نقش کاراکترهایی از آسیایی به آن‌ها داده می‌شود. به اعتقاد من بازیگران ما قطعاً پتانسیل کافی به لحاظ استعداد و توانایی را دارند و مسائلی خارج از این موضوع وجود دارد که مانع این اتفاق می‌شود.
او افزود: نکته دیگر به فعالیت اصناف، نهادها و سازمان‌های هنری و سینمایی ما مربوط می‌شود. ما در تولیدات مشترک فعالیت‌های چندان خوبی نداریم و بازیگران و حتی دیگر عوامل مثل فیلمبرداران و... فرصت چندانی برای بروز زمینه‌هایی برای همکاری ندارند. ما نیاز به نهاد یا سازمانی داریم که رایزنی‌های فرهنگی و هنری را انجام دهند و این کار به نظر من از سوی رایزن‌های فرهنگی وزارت امور خارجه ما باید صورت بگیرد و شخصیت‌های هنری ما را معرفی کنند. ما به یک متولی برای این مسئله نیاز داریم و اگر امکان تولیدات مشترک فراهم باشد قطعاً به نفع سینمای ما است.
تهیه‌کننده فیلم سینمایی «دربند» در ادامه تأکید کرد: وقتی ما درباره جهانی شدن حرف می‌زنیم یک ارتباط دو طرفه مدنظرمان است. اگر قرار است عوامل ما در کشورهای دیگر کار کنند باید عوامل سینمایی خارجی نیز امکان کار کردن در ایران داشته باشند و رابطه باید متقابل باشد. جهانی بودن تنها به ترکیه رفتن و فیلم ساختن محدود نمی‌شود و ما به یک مراوده برنامه‌ریزی‌‌شده و منطقی نیاز داریم.
سمواتی تأکید کرد: سینمای ما به جایی برای دیپلماسی عمومی نیاز دارد تا روابطی بین سینماگران ایران و جهان ایجاد کند که تنها محدود به جشنواره‌ها نشود. متأسفانه طی سال‌های اخیر سینمای ما دچار انحصارگری شده که فقط برخی افراد امکان فعالیت بین‌المللی هستند و فقط شرایط را برای ارسال فیلم‌های خودشان به جشنواره‌ها فراهم می‌کنند. ما شاهد اتفاقات عجیبی مثل یک شبه مجوز ساخت گرفتن بودیم و دیدیم برخی افراد 6 ماه تلاش می‌کنند و در نهایت به آن‌ها مجوز هم داده نمی‌شود. بنیاد سینمایی فارابی فیلم سینمایی «دربند» را 5 سال پیش فروخته و ما سال‌هاست برای گرفتن سهم‌‍مان تلاش می‌کنیم و به ما می‌گویند که امکان دریافت پول وجود ندارد. متأسفانه مراودات ما با کشورهای خارجی دچار مشکل است و امیدوارم مدیران آینده سینما این بلبشو را از بین ببرند.
مزدک میرعابدینی: امیر جدیدی می‌تواند یک بازیگر بین‌المللی باشد / برای تبدیل شدن به یک بازیگر جهانی تنها استعداد و توانایی بازیگری کافی نیست
مزدک میرعابدینی بازیگر سینما در گفت‌وگو با خبرنگار برنا، اظهار داشت: با مروری بر جوایزی که بازیگران سینمای ایران در سال‌های اخیر دریافت کرده‌اند می‌توان به این نتیجه رسید که بازیگران ایرانی در جشنواره‌های مختلف معمولاً توانسته‌اند حضور موفقی داشته باشند و جوایز کمی هم نگرفته‌اند اما سینمای ما در حضور بین‌المللی‌اش بیش از هر چیز کارگردان محور است و ما میبینیم کارگردان‌ها بیشتر از بازیگران مورد توجه قرار می‌گیرند.
میرعابدینی خاطرنشان کرد: چند سال پیش در فیلم «آنجا» بازی کردم و این فیلم در جشنواره تسالونیکی مورد توجه قرار گرفت. آن زمان خیلی‌ها در جشنواره به من امید دادند بازی خوبی ارائه داده‌ای و به احتمال زیاد جایزه بازیگری را دریافت می‌کنی اما این اتفاق نیفتاد و بعد فیلم که به ایران آمد توقیف شد و حتی امکان نمایش در ایران پیدا نکرد و با این حال کارگردان‌های بسیاری به من گفتند که تو آینده خوبی در حوزه بازیگری خواهی داشت. قطعاً نمایش این فیلم و جایزه گرفتنش می‌توانست در آینده بازیگری من تأثیر بگذارد که مسائلی باعث شد تا اصلاً فیلم امکان نمایش پیدا نکند و بازیگران بسیاری هستند که شرایط من را دارند و به این سرنوشت دچار می‌شوند.
او افزود: در سینمای مستقل آمریکا هم فیلمسازانی که مشغول کار هستند برخی مواقع بودجه‌های خاصی در نظر می‌گیرند تا از چهره‌های مطرح سینمایی استفاده کنند. به عنوان مثال می‌توان الکساندر پین را مطرح کرد که دو فیلم «درباره اشمیت» و «نوادگان» با وجود اینکه مستقل ساخته شده‌اند بازیگران مطرح در آن‌ها حضور دارد که کارگردان سعی کرده با استفاده از آن‌ها به دیده شدن فیلمش بیشتر کمک کند که قطعاً ایده تأثیرگذاری است. برخی نقش‌ها هم به قدری خاص هستند که اصلاً بازیگر دیگری نمی‌تواند آن نقش‌ها را ایفا کند و حتی برخی مواقع کارگردان بر اساس فیزیک و چهره بازیگر دست به انتخاب می‌زند. برای مثال می‌توانم فیلم «مصادره» را مطرح کنم که در آن ایفای نقش کرده‌ام و نقشی که بازی کردم به نظرم بازیگر دیگری نمی‌توانست آن را ایفا کند اما اگر از ویژگی‌هایی که کاراکتر داشت بگذریم قطعاً بازیگرانی که کنش بیشتری دارند و بیشتر از من مطرح هستند می‌توانستند گزینه‌های بهتری برای این نقش باشند. در انتخاب بازیگر مسائل بسیاری مطرح است که خود بازیگر نمی‌تواند در آن‌ها چندان تأثیرگذار باشد و به نوعی تنها توانایی، سواد و استعداد کافی نیست. مسائلی مثل شناخت و تسلط بر زبان، چهره، نوع بازی و... مسائل تأثیرگذاری هستند.
بازیگر فیلم سینمایی «بدرود بغداد» در ادامه تأکید کرد: از طرفی اگر دقت کرده باشیم بازیگران ایرانی که در فیلم‌های خارجی ایفای نقش می‌کنند معمولاً کاراکترهای خاورمیانه‌ای به آن‌ها سپرده می‌شود و بازیگران ما کمتر امکان فراتر رفتن از چنین نقش‌هایی را دارند. من از میزان تسلط امیر جدیدی به زبان انگلیسی خبر ندارم اما فکر می‌کنم امیر جدیدی که به نظر می‌رسد در فیلم سینمایی «قهرمان» به خوبی درخشیده امکان این را دارد که به یک بازیگر بین‌المللی تبدیل شود.
میرعابدینی تأکید کرد: تبدیل شدن به یک بازیگر بین‌المللی تنها به توانایی هنری بازیگر بستگی ندارد و مسائلی مثل تسلط بر زبان، فیزیک، چهره، شکل بازی و... تأثیرگذار است. زمانی که من در لس‌آنجلس درس می‌خواندم آنجا در چند پروژه به عنوان سیاهی لشگر حضور داشتم ولی آنجا چهره‌هایی مثل من بسیار زیاد است و افراد بسیاری هستند که به آمریکا می‌آیند تا بتوانند فرصت ظهور و بروز در سینما پیدا کنند. به طور کل از آنجا که در آمریکا امروز می‌توان انواع و اقسام چهره‌ها را با نژادهای مختلف شاهد بود امکان بازیگری برای همه وجود دارد اما کار برای افراد خارجی قطعاً سخت‌تر است چرا که هرچقدر بازیگران خارجی توانایی صحبت کردن به زبان انگلیسی را داشته باشند قطعاً آمریکایی‌ها این توانایی را بیشتر از همه دارند. در نهایت در این بحث به این نتیجه می‌توان رسید که ما بازیگران بسیار خوبی مثل امیر جدیدی، نوید محمدزاده، علی مصفا، شهاب حسینی و... داریم که با وجود توانایی‌های بسیاری که دارند محدودیت‌های زیاد باعث می‌شود که کارشان در خارج از ایران سخت‌تر شود.
این بازیگر درباره تأثیر کارگردان بر بازی بازیگر گفت: قطعاً کارگردان اهمیت بالایی در این دارد که یک بازیگر بتواند نقشش را به خوبی ایفا کند. بازیگر نهایتاً 50 کار را در مقابل دوربین بر عهده دارد و به نظر من 50 درصد ماجرا به توانایی کارگردان در هدایت بازیگر مربوط می‌شود. برای مثال می‌توانم دو فیلم آخر عباس کیارستمی را مطرح کنم، در فیلم سینمایی «کپی برابر اصل» با بازی ژولیت بینوش شاهد ارتباط قابل قبول‌تری بین دو کاراکتر اصلی هستیم چرا که کیارستمی هم فضا را می‌شناسد و هم به نظر می‌رسد بازیگران در اتمسفر بهتری قرار گرفته‌اند و به نظر می‌رسد که ارتباط دو بازیگر در پشت صحنه هم به خوبی شکل گرفته است اما در فیلم «مثل یک عاشق» که در ژاپن ساخته شده است این ویژگی را کمتر میبینیم.
او در پایان اظهار داشت: نکته دیگر به انتخاب‌هایی برمی‌گردد که خود بازیگر دارد. من پس از همکاری با مهدی نادری و مهران احمدی نقش‌هایی را بازی کردم که بسیاری تصورشان بر این است که من اصلاً ایرانی نیستم و این نقش‌ها در فعالیت حرفه‌ای من تأثیر گذاشته‌اند. از طرفی در بازیگری تبلیغ و معرفی نقش پر رنگی برای موفقیت دارد و فکر می‌کنم امروز حتی مسائلی مثل میزان فالوور و تلاش برای به شهرت رسیدن در فضای مجازی و فعالیت در این عرصه و تبلیغات تأثیر مهمی در موفقیت یک بازیگر دارد.
محمد نیک‌بین: برای داشتن بازیگر جهانی نیاز به تأسیس شرکت‌هایی داریم که رایزنی‌های فرهنگی انجام دهند / موفقیت در جشنواره‌ها برای جهانی شدن کافی نیست
محمد نیک‌بین تهیه‌کننده سینما در گفت‌وگو با خبرنگار برنا، اظهار داشت: پس از موفقیت فیلم‌های ایرانی در جشنواره‌های مختلف فرصت دیده شدن و فعالیت در عرصه‌های جهانی بیش از هر چیز برای کارگردان‌های ما فراهم بوده و نگاه جشنواره‌ها به فیلم‌های ایرانی معمولاً معطوف به کارگردان‌ها و مضمون فیلم‌ها بوده است و دیگر عوامل شانس کمتری برای دیده شدن و فعالیت جهانی داشته‌اند.
نیک‌بین خاطرنشان کرد: با این حال باید این نکته را هم در نظر بگیریم که فراهم شدن زمینه فعالیت جهانی برای بازیگران ما تنها به موفقیت در جشنواره‌های معتبر دنیا مربوط نمی‌شود و این مسئله لازمه ایجاد شرایطی مناسب و اتفاقاتی خاص و اعلام آمادگی و رایزنی‌های بسیاری دارد.
او افزود: برای معرفی و ایجاد شرایط لازم در جهت حضور جهانی بازیگران و دیگر عوامل سینمایی ما لازم است شرکت‌ها و نهادهایی باشند که این کار را انجام دهند. این فعالیت‌ها شرایط خاص خود را دارد تا بازیگران بتوانند در پروژه‌های سینمایی خارجی حضور داشته باشند و چنین ارتباطی شکل بگیرد. متأسفانه در حال حاضر هیچ متولی مشخصی برای این کار در سینمای ما وجود ندارد و فقط جشنواره‌ها هستند که برخی مواقع در انجام این کار و معرفی بازیگران به پروژه‌های جهانی موفق عمل می‌کنند.
تهیه‌کننده فیلم سینمایی «تسویه حساب» در ادامه تأکید کرد: قطعاً ایجاد این شرایط و معرفی بازیگران ایران به پروژه‌های جهانی وظیفه دولت نیست و باید بخش‌های خصوصی در این زمینه فعالیت کنند اما در یک شرایط ایده‌آل هم ما با مشکلات بسیاری مواجه هستیم که یکی از آن‌ها می‌تواند محدودیت‌های موجود باشد.
او افزود: محدودیت‌های بسیاری برای بازیگران ایرانی وجود دارد که اجازه نمی‌دهد آن‌ها در هر پروژه بین‌المللی حضور داشته باشند و به نوعی فعالیت جهانی داشته به بازیگری جهانی تبدیل شوند. بازیگران ما به ناچار باید در پروژه‌هایی ایفای نقش کنند که مطمئن هستند برای فعالیت آن‌ها در داخل کشور مشکلی ایجاد نمی‌کند. این محدودیت‌های بسیار در کشور ما وجود دارد و من نمی‌دانم چطور باید این محدودیت‌ها را برطرف کرد.
این تهیه‌کننده در پایان خاطرنشان کرد: نکته دیگر به مسائلی مثل تسلط بر زبان مربوط می‌شود. قطعاً بازیگرانی داریم که به زبان‌های مختلف تسلط داشته باشند اما تعداد این بازیگران بسیار اندک است و اکثر بازیگران ما این توانایی را ندارند و همین موضوع خود یکی از محدودیت‌های اصلی ما برای فعالیت در عرصه‌های جهانی است.