صبا/ مونا شاهی نویسنده و کارگردان انیمیشن «آتش سرخ» که با تکنیک دو بعدی دیجیتالی ساخته شده و تاکنون در جشنواره های مختلفی همچون جشنواره فیلم های شاعرانه «زِبرا» برلین، جشنواره بین المللی پویانمایی «هیروشیما»، فستیوال جهانی پویانمایی «اِسپارک» کانادا و… حاضر شده است در گفتگویی درباره وضعیت فعلی این انیمیشن گفت: پس از به نمایش درآمدن نسخه 13 دقیقه ای فیلم در سال 99 و ارسال آن به جشنواره های خارجی فعلا ادامه حضور جشنواره ای فیلم را به دلیل شرایط حاکم بر جشنواره ها در دوران کرونا متوقف کرده ام.
او ادامه داد: پس از توقف پخش جشنواره ای انیمیشن و به دلیل بازخوردهای خوبی که دریافت کردم، با اینکه کار سختی بود ولی تصمیم گرفتم با نگرشی تازه، 2 دقیقه از آن را حذف کنم به همین دلیل مجبور شدم دوبله کار را مجدد انجام دهم و از مهدی سلطانی خواستم که دوباره نریشن های آن را بازگو کند، او هم با مهربانی قبول کرد و با وجود برنامه شلوغ کاری این امکان را برایم فراهم کرد.
به گفته وی، در حال حاضر فیلم با تغییرات جدید قرار است راهی جشنواره ها شود.
این نویسنده و کارگردان در ادامه درباره بازخوردهای نسخه 13 دقیقه ای انیمیشن «آتش سرخ» در جشنواره های خارجی در سال 99 خاطرنشان کرد: موضوع «آتش سرخ» جزو آن دسته از موضوعاتی نیست که محبوب داوران جشنواره ها باشد و بیشتر درون مایه های فلسفی دارد به همین دلیل این انیمیشن در جشنواره ها با آرای متفاوتی رو به رو شد.
شاهی تاکید کرد: در جشنواره ها نظر داوران اینگونه بود که «آتش سرخ» به این دلیل که نبرد موجودات با تاریکی را نشان می دهد، نمادی از تاریکی موجود در جهان سیطره حاضر است حتی برخی معتقد بودند که با شرایط خفقان آوری که به دلیل شیوع بیماری کرونا در جهان ایجاد شده است هم حسی دارد.
این انیماتور در بخش دیگری از صحبت هایش از پایان نگارش فیلمنامه انیمیشن کوتاه «کَران» خبر داد و درباره داستان و فضای آن گفت: «کران» زندگی پسر بچه ای را روایت می کند که در 2 جهان متفاوت که میان پدر و مادرش وجود دارد، زندگی می کند، او جهانی فانتزی را می بیند و تصور می کند. فضای فیلم در لایه زیرین خود یک رویکرد روانشناسانه دارد و درباره بچه هایی ست که دچار نوعی سرگشتگی هویتی هستند.
کارگردان انیمیشن «پسرک» درباره دلیل انتخاب اسم فیلم جدیدش «کران» گفت: «کران» جایی ست که آسمان و دریا به هم می رسند و در واقع نقطه تعادل این 2 عنصر است، این مساله به موضوع داستان ربط دارد و به همین دلیل نام «کران» را برای آن برگزیدم.
او با بیان اینکه در ساخت این انیمیشن حدودا هشت دقیقه پیش بینی شده است و پتانسیل آن را دارد که با تکنیک های مختلفی کار شود، عنوان کرد: در حال حاضر متن «کران» را به پنجمین مسابقه فیلمنامه نویسی کانون پرورشی فکری کودکان و نوجوانان فرستاده ام که در مرحله اول این مسابقه از بین 190 کار، حدود 19 اثر انتخاب شد، گمان می کنم از میان آن ها و بین 9 نامزدی نام «کران» هم اعلام شده است.
شاهی درباره زمان ساخت «کران» خاطرنشان کرد: درباره زمان ساخت و تولید این کار هیچ پیش بینی ندارم زیرا به بودجه ای که بتوانم برایش فراهم کنم و زمان خودم وابسته است.
این انیماتور در بخش دیگری از صحبت هایش از طرح انیمیشن حدودا 10 دقیقه ای دیگری به نام «سیاه چاله» خبر داد و اظهار کرد: «سیاه چاله» قصه ای فانتزی دارد. این انیمیشن درباره یک کتری سوت دار است که در خانه پیرزنی روزگار می گذارند، این کتری از آنچه که هست راضی نیست و با وجود قرار گرفتن در مسیری جدید از زندگی و موفق شدن در آن، متوجه می شود مسیر موجود چیزی که همیشه فکر می کرده نیست.
وی تاکید کرد که مایل است «سیاه چاله» را در مرحله تولید با تکنیک کات اوت سنتی کار کند.
شاهی درباره طرح فیلمنامه دیگر خود نیز که هنوز شرایط ساخت آن برایش فراهم نشده است، توضیح داد: عنوان این فیلمنامه هنوز مشخص نیست ولی درباره یک فیل در تاریکی است که البته با داستان معروف «فیل در تاریکی» تفاوت دارد. این طرح را از بقیه کارهایم بیشتر دوست دارم و سال هاست که آن را در دست دارم ولی برای تولیدش به بودجه قابل توجهی نیاز دارم که امیدوارم بتوانم آن را فراهم کنم.
او درباره برنامه های کاری حال حاضر خود مطرح کرد: هم اکنون مشغول پرورش یک سریال انیمیشن هستم که نویسندگی و کارگردانی اش را هم خودم برعهده دارم، هم زمان مشغول نوشتن برای یک پروژه دیگر هم هستم که زمان زیادی از من می گیرد.
شاهی در پایان درباره آینده انیمیشن کوتاه در ایران ابراز نگرانی کرد و توضیح داد: ممکن است برای کارهای دانشجویی بتوان با بودجه کم انیمیشن کوتاه ساخت اما برای کارهای حرفه ای تر این کار واقعا مشکل است. البته نمی توان کمک های مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی برای زنده ماندن انیمیشن کوتاه را نادیده گرفت اما تهیه بودجه هر روز دشوارتر می شود. من فکر می کنم در آینده ساخت انیمیشن کوتاه با بودجه های کم دیگر امکان پذیر نباشد به طوری که ممکن است روزی تبدیل به یکی از آرزوهای مان شود مگر اینکه راهی پیدا کنیم و با «پیچ کردن» طرح کارهای کوتاه به جشنواره های خارجی بودجه های مورد نیاز را فراهم کنیم؛ در حال حاضر شاید تنها راه نجات مان همین تفاوت عرضه باشد.
